Wszędzie był.
Wszystkich kochał.
Wszystko rozumiał.
Wszędzie pozostawił ślady.
Wszystkim będzie Go brakowało.

Takie słowa pojawiły się na jednej z klasowych gazetek w Gimnazjum w Sarnakach już wczesnym rankiem w poniedziałek 4 kwietnia 2005 r. W poszczególnych klasach natychmiast zostały wykonane gazetki i wystawki poświęcone Papieżowi, najczęściej będące inicjatywą samych uczniów. W ten sposób młodzież zareagowała na śmierć Jana Pawła II. Zaś tydzień między śmiercią a pogrzebem Wielkiego Rodaka przebiegał w duchu niespotykanych dotąd, jedynych w swoim rodzaju, rekolekcji.

W szkole

Tematyka związana z postacią i nauczaniem Papieża pojawiała się na wielu lekcjach, nie tylko religii, ale także języka polskiego, historii, godzinach wychowawczych czy muzyki. Na korytarzu szkolnym wyodrębniono honorowe miejsce, w którym ustawiono portret Zmarłego, przepasany kirem, ozdobiony kwiatami i płonącym zniczem - można było zauważyć osoby modlące się tam w chwilach ciszy. Samorząd szkolny Gimnazjum zorganizował dla uczniów całego Zespołu Szkół apel poświęcony pamięci Papieża.
Chór szkolny przewodniczył w śpiewie słynnej Barki i Abba, Ojcze (przygotowano kartki ze słowami tych pieśni dla uczniów). Przedstawiciele wszystkich jedenastu klas gimnazjalnych odczytali samodzielnie zredagowane przez uczniów pożegnania Ojca Świętego. W przerwach odtwarzane były fragmenty słynnych homilii skierowanych do młodzieży. Na koniec wszyscy wspólnie odmówili Koronkę do Miłosierdzia Bożego - to było niesamowite przeżycie, gdy głosy ponad 500 osób zebranych w sali gimnastycznej, złączone w jedno wielkie wołanie, zanosiły do Boga prośbę: Dla Jego bolesnej Męki miej miłosierdzie dla nas i całego świata. Nie trzeba było nikogo uspokajać, upominać, wszyscy uczniowie, ubrani w strój galowy, zachowali właściwą dla czasu i sytuacji powagę.
Przygotowane przez nich słowa pożegnania dają świadectwo głębi ich przeżycia. To tylko fragmenty ich wypowiedzi:
„Najukochańszy Ojcze Święty! Kończąc swą ziemską wędrówkę 2 kwietnia osierociłeś nas. My, którzy nie znamy innego duchowego Ojca, pragniemy z całego serca podziękować Ci za Twą obecność przez 26 lat na Stolicy Piotrowej, za oddanie ukochanej Ojczyźnie i przede wszystkim za to, że tak dużo miejsca w Twoim sercu zajmowała młodzież. Chcemy Ci powiedzieć, że nie lękamy się już i dzięki Tobie zbliżyliśmy się do Chrystusa. Klasa II c”.
„Ojcze Święty, zawsze byłeś dla nas wzorem, całe Twoje ziemskie życie było wielkim świadectwem wiary. Pokazałeś nam, jak powinniśmy żyć i kochać bliźnich. Młodzież jest Ci szczególnie wdzięczna. Wielu z nas wróciło na tę dobrą, chociaż trudną drogę. Dałeś nadzieję i uświadomiłeś nam, że przyszłość zależy od nas i że trzeba ją budować na fundamentach wiary. Klasa I a”.
„Wiara, nadzieja, miłość - tego nas uczyłeś. Dzięki Tobie umiemy wierzyć, kochać i przebaczać. Na zawsze zostaniesz dla nas autorytetem i wzorem do naśladowania. Mówiłeś do nas: «Nie lękajcie się» i dzięki tym słowom mamy siłę iść przez świat z optymizmem, nadzieją, łatwiej jest nam pokonywać wszelkie przeciwności. Klasa III a”.
„Kiedy się urodziliśmy, Jan Paweł II był już papieżem. Fakt, że najwyższą władzę w Kościele sprawuje Polak, uważaliśmy za rzecz normalną, oczywistą. Nie znaliśmy bowiem innych czasów... Nikt z nas nie poznał osobiście Ojca Świętego, ale dziś wszyscy czujemy się tak, jakbyśmy stracili ojca lub drogiego przyjaciela. Tęsknota i uczucie nieodwracalnej straty - tym właśnie teraz jesteśmy przepełnieni. Klasa III c”.
„Janie Pawle II! Dzięki Twemu nauczaniu i wielkiej miłości do nas pozwoliłeś nam uwierzyć, że życie nie kończy się śmiercią. Nie jest zwykłym biegiem czasu, ale dążeniem do Boga. Klasa II d”.

W parafii

Młodzież samorzutnie organizowała się w grupy modlitewne, które przybywały do świątyni na czuwanie w ciągu dnia i wieczorami. Daleko na Sarnaki i okolicę niosło się echo prowadzonych rozważań i śpiewanych pieśni. W czwartek, przed pogrzebem półtoragodzinne czuwanie przygotował chór parafialny, zanosząc do Boga swój śpiew i przywołując fragmenty homilii i utworów poetyckich Papieża. Codziennie odmawiana była Koronka do Miłosierdzia Bożego. O 21.00 łączyliśmy się duchowo z Jasną Górą w Apelu Jasnogórskim. Na schodach przed kościołem pojawił się krzyż utworzony ze zniczy przynoszonych każdego dnia przez wiernych. Z inicjatywy Zespołu Szkół założono Księgę pamiątkową jako hołd dziękczynny za dar pontyfikatu Jana Pawła II, do której wpisywali się nauczyciele, uczniowie i inni parafianie, jako że na niedzielę Księga wyłożona była na jednym z ołtarzy bocznych w naszym kościele.
Oto fragmenty niektórych wypowiedzi:
„Smutek i żal mieszają się z wdzięcznością i nadzieją. Już nigdy nie spojrzysz na nas swoimi ciepłymi, dobrymi oczami, nie uśmiechniesz się, nie pobłogosławisz... Odszedłeś, nie pozostawiłeś nas jednak. Pozostały na trwale wyryte w naszej pamięci Twoje gesty, brzmią w naszych uszach Twoje słowa, Twoje myśli przeniknęły nasze myśli...”.
„Rozpłakała się cała Polska. Rozśpiewały żałobne dzwony. Nasze serca utonęły w żalu i smutku. Odszedł Ukochany Ojciec Święty. Odpłynął Piotrową łodzią. A my stoimy na brzegu, na próżno wypatrując dobrych oczu, Ojcowskiej ręki uniesionej wysoko nad nami. Ale wierzymy i trwamy w nadziei, że w Niebieskiej Krainie będziesz czuwał nad nami, a my wypłyniemy na głębię i nie będziemy się lękać, krocząc trudną i piękną drogą Twoich słów”.
„Ojcze Święty, odszedłeś cicho i spokojnie, z wielką człowieczą godnością. Swoim umieraniem udzieliłeś nam ostatniej katechezy, że nieuniknionym elementem każdego życia jest śmierć, do której powinniśmy być zawsze przygotowani, pojednani z Bogiem i ludźmi. Przypomniałeś nam o tym, umierając na oczach całego świata. Niech Twoja nauka będzie drogowskazem dla nas, dla naszych dzieci i wnuków. Dziękujemy Ci, Ojcze Święty”.
„Za głoszoną Ewangelię i Słowo Boże Kochanemu Ojcu Świętemu wpisuje się W. J.” (Wpisane nieco drżącym, staroświeckim pismem).
„Żegnając Cię, Ojcze Święty, proszę Dobrego Pasterza, aby zaprowadził Cię nad wody, gdzie mógłbyś odpocząć. Modliłeś się, aby w naszej Ojczyźnie dobro zwyciężyło zło i odniosło zwycięstwo. Teraz my, jako młode pokolenie, będziemy się o to modlić”.
„Kochany Ojcze Święty! Dziękuję Ci za to, że dałeś nam, młodzieży, nadzieję, że zaufałeś nam i postawiłeś na nas. Byłeś dla mnie bardzo ważny, bo skoro papież jest w Kościele katolickim następny po Jezusie Chrystusie, to musi mieć coś z Boga”.
„Od zawsze, kiedy pamiętam, byłeś z nami. Ukochałeś nas takimi, jakimi jesteśmy, nikogo nie wyróżniałeś, uczyłeś nas przebaczać i bezinteresownie kochać. Za to Ci dziękuję”.
„Dopiero teraz, kiedy opuściłeś ziemię, dostrzegam, jak byłeś ważny dla mego serca i mojej duszy, jakie wartości starałeś się wpajać we mnie. Dopiero teraz zauważam, jak cennym byłeś darem od Boga”.
„Życie i słowa nie wystarczyły, Ojcze. Potrzebna była aż Twoja śmierć, żeby cały świat zaczął się modlić. Na tych kilka chwil nastała jedna owczarnia i jeden Pasterz. Dokonałeś tego swoją ostatnią katechezą. Przemawiałeś cierpieniem. Słuchałam tego w milczeniu i pokorze. Dziękuję Ci, Ojcze Święty, za to, że byłeś, jesteś i na zawsze pozostaniesz w moim sercu”.
„Zawsze chlubiłam się i cieszyłam z tego, że papieżem jest Polak, że jesteś nim Ty, Ojcze.
2 kwietnia 2005 r. Twoje serce przestało bić, a moje zadrżało z bólu. Spoczywaj w pokoju”.
„Drogi Ojcze Święty, dziękuję Ci po prostu za to, że byłeś. Dziękuję Bogu za to, że mieliśmy tak wielkiego Rodaka”.
„Dziękuję Ci, Ojcze Święty, że napełniłeś mnie wiarą i nadzieją. Dzięki Tobie zaczęłam inaczej patrzeć na świat i nauczyłam się nie być obojętną na cierpienie innych”.
„To tylko Twój zegar doczesny się zatrzymał,
mówiąc prosto - serce stanęło...
dzięki Ci, Ojcze Święty,
za Twe mądre, wielkie dzieło
- pokazałeś, że Bóg jest miłością,
zjednałeś ludzi i świat cały.
Byłeś Jesteś Będziesz w naszej pamięci Wspaniały!”
(Wiersz nauczycielki Haliny Góreckiej)

Wciąż jeszcze powiewają na wietrze flagi narodowe i papieskie naznaczone kirem, wciąż widać w oknach portrety Papieża z żałobną wstęgą. W urzędach czarna wstążka przepasuje białego orła - nasze godło. Trwa pamięć o bolesnej stracie. Ufam, że obumarłe ziarno wyda plon stokrotny.