Spotkanie Benedykta XVI z młodzieżą

Śledząc wizytę Ojca Świętego Benedykta XVI w Polsce miałem wrażenie, że oznaki serdeczności i czci względem Piotra naszych czasów narastały stopniowo. Od Warszawy począwszy, przez Częstochowę, Wadowice a na krakowskich Błoniach skończywszy. Nie jestem pewnie odosobniony w przekonaniu, że najwięcej wzruszeń i jednocześnie powodów do zamyśleń dostarczyło spotkanie Papieża z młodzieżą. Bardzo chciałem, aby atmosfera tego spotkania niewiele się różniła od spotkań młodych ludzi ze sługą Bożym Janem Pawłem II.
Za pontyfikatu Papieża Polaka słychać było głosy, że ma On niezwykły dar zjednywania sobie ludzi, ma osobowość, która przyciąga „jak magnes”. I to wszystko prawda. Ale myślę, że około sześćsettysięczny tłum młodzieży zgromadzony na Błoniach dodał do tych głosów znaczącą, głębszą prawdę. Młodzi ludzie pokazali, że darząc tak wielką spontaniczną miłością Jana Pawła II, afirmowali treści, które miał im do przekazania. Tak samo reagując na Benedykta XVI dali temu jasny wyraz. Bo jakże nie dostrzegać podobieństwa przekazu obu namiestników Chrystusa. Jan Paweł II niegdyś wołał: „Nie lękajcie się otworzyć drzwi Chrystusowi”, Benedykt XVI w Krakowie mówił: „Chrystus niczego nie zabiera, Chrystus wszystko daje”. Obecny Ojciec Święty mówił także o duchowej tęsknocie młodych ludzi, o konieczności budowania życia na prawdziwym, trwałym fundamencie.

Centralna Oaza Modlitwy

Jak już kiedyś na łamach Niedzieli Przemyskiej wyjaśniał ks. Piotr Kandefer, co roku w lutym Kongregacja Odpowiedzialnych Ruchu Światło-Życie wyznacza temat i myśl przewodnią nowego roku formacyjnego. Centralna Oaza Modlitwy to uroczyste rozpoczęcie tegoż roku. Rozpoczęcie uroczyste, bo wpisane w wielkie wołanie całego Kościoła: Veni Creator Spiritus - O Stworzycielu Duchu przyjdź.
W tym roku 2 czerwca w Krościenku n. Dunajcem zgromadziła się duża liczba oazowiczów różnego stanu i różnego wieku. Kapłani, rodziny oraz w przeważającej liczbie młodzież szczelnie wypełnili kościół pw. Dobrego Pasterza, gdzie spoczywają szczątki sługi Bożego ks. Franciszka Blachnickiego założyciela Ruchu Światło-Życie.
Diecezję przemyską reprezentowali moderator diecezjalny ks. Adam Wąsik i s. Elżbieta Kot ze Zgromadzenia Franciszkanek Rodziny Maryi wraz z grupą młodzieży, oraz rodziny formujące się w Domowym Kościele Ruchu Światło-Życie.
Rozpoczęcie Centralnej Oazy Modlitwy nastąpiło w piątkowy wieczór celebracją Eucharystii połączonej z nieszporami. Sobota była dniem bezpośredniego przygotowania do uroczystości Zesłania Ducha Świętego. Przedpołudnie wypełniła celebracja sakramentu pojednania, aby w zjednoczeniu z Bogiem i ludźmi oczekiwać na posłanie Ducha Pocieszyciela. Szczególny wymiar podczas corocznego spotkania w Krościenku mają I nieszpory uroczystości Zesłania Ducha Świętego. Wówczas ma miejsce błogosławieństwo kandydatów do stowarzyszenia Diakonia Ruchu Światło-Życie. Członkowie tego stowarzyszenia biorą ścisłą odpowiedzialność za Ruch. Z naszej diecezji do stowarzyszenia Diakonia przystąpiło 12 osób.
Po nieszporach rozpoczęła się Wigilia Zesłania Ducha Świętego, mająca charakter modlitewnego czuwania. Modliliśmy się o wylanie siedmiorakich darów na cały Kościół. Naszą modlitwę zakończył śpiew bardzo bogatego w treść i wymowę Akatystu (zaczerpniętego z liturgii bizantyjskiej) ku czci Trzeciej osoby Trójcy Świętej.
W sam dzień Pięćdziesiątnicy, rano podczas Jutrzni nastąpiło błogosławieństwo animatorów Ruchu Światło-Życie i wręczenie im krzyży animatorskich. 104 osoby z całej Polski poświęciły się służbie Kościołowi w Ruchu Światło-Życie. W tym „lwią część” (23 osoby) stanowiła młodzież diecezji przemyskiej.
Centralna Oaza Modlitwy zakończyła się uroczystą Eucharystią pod przewodnictwem ks. Jana Mikulskiego, moderatora krajowego Domowego Kościoła.
Wracając do Przemyśla, tydzień po spotkaniu Papieża Benedykta XVI z młodzieżą, wracałem umocniony wiarą ludzi zgromadzonych w Krościenku, wracałem pokrzepiony szybką odpowiedzią, jaką 104 osoby dały na wołanie Papieża, aby swoje życie budować na skale. Bo animator to ten, kto ma naśladować Chrystusa Sługę, a Chrystus to jedyna prawdziwa Skała.
Wracając umocniony i pokrzepiony wiarą, jakbym słyszał głos Jana Pawła II stojącego w oknie domu Ojca i wołającego: „Wierzę w młodzież z całego swego serca, całą siłą mego przekonania”.
23 animatorów diecezji przemyskiej swą służbę Kościołowi w Ruchu Światło-Życie zawierzyło Niepokalanej Matce Kościoła

O Maryjo Matko Chrystusa i nasza! Pomni na akt zawierzenia Ruchu Światło-Życie Twej opiece i Twemu wstawiennictwu, jakiego dokonał kard. Karol Wojtyła, my kandydaci na animatorów tegoż ruchu, w tym szczególnym momencie naszej formacji, chcemy powierzać Tobie nasze życie:
Maryjo! Ty przez swoje fiat poświęciłaś swoje życie na służbę Bogu - oddajemy Ci naszą młodość, aby służyć Kościołowi.
Jutrzenko wolności - oddajemy Ci naszą wolność. Chcemy wraz z Tobą poddawać ją Jezusowi Chrystusowi, Który jest Drogą, Prawdą i Życiem.
Pokorna Służebnico Pana! Ty po zwiastowaniu natychmiast wyruszyłaś, aby służyć św. Elżbiecie - oddajemy Ci naszą posługę w Ruchu Światło-Życie. Spraw, abyśmy nigdy nie szukali siebie, ale zawsze szukali drugiego człowieka.
Panno wierna! Ty do końca trwałaś przy Jezusie na krzyżowej drodze - oddajemy Ci nasze słabości i ułomności. Spraw, abyśmy w chwilach trudnych stawali pod krzyżem Zbawiciela, który jest znakiem prawdziwej Miłości.
Maryjo, najdoskonalszy wzorze Nowego Człowieka! - oddajemy Ci nas całych. Spraw, abyśmy swoim życiem i służbą Kościołowi w Ruchu Światło-Życie zasłużyli na wieczne przebywanie z Twoim Synem.
Niepokalana Matko Kościoła, Ty z woli Jezusa jesteś Matką każdego z nas. My przyrzekamy być zawsze Twoimi wiernymi dziećmi, przez Jezusa Chrystusa Twojego Syna, naszego Pana. Amen.