Zbliża się trzecia rocznica śmierci Jana Pawła II. Czym Ojciec Święty zaskarbił sobie serca tak wielu ludzi, dzięki czemu zdobył tak olbrzymi autorytet moralny? Odpowiedź na to pytanie jest prosta - wskazywał swoim życiem na Jezusa Chrystusa, żył prawdami Ewangelii, był autentycznym świadkiem naszego Zbawiciela, pokazywał Miłość Chrystusa do ludzi i swoją miłość do Niego i Matki Najświętszej. Tak jak mówił, tak żył. Potrafił mówić o rzeczach trudnych wynikających z Ewangelii i nie ustępować pod naporem ciągle pojawiających się w świecie destruktywnych sił zła. Upominał się więc o prawa najbardziej bezbronnych, pokrzywdzonych, biednych, chorych i potrzebujących. Nie bał się wyrażać swojego sprzeciwu nawet wobec przedstawicieli wielkich mocarstw światowych.
Dziś w imieniu swoim i wspólnoty sandomierskiego Seminarium chciałbym podziękować za wielką miłość, którą sługa Boży Jan Paweł II obdzielał wszystkich. Ta miłość sprawiła, że zmieniło się oblicze tego świata, że poprzez Niego - Białego Pielgrzyma - Chrystus mógł dotrzeć ze swoją Ewangelią do najdalszych zakątków ziemi. Pod wpływem tej miłości nikt nie mógł pozostać obojętny. Chciałbym podziękować także i za to, że zawsze pełen radości i zapału był dla nas - powołanych - wzorem realizowania kapłańskiego życia. I za to, że poprzez krzyż cierpienia, który dźwigał, dał nam przykład, jak należy wypełniać Bożą wolę, a przez słowo Amen, które tak często wypowiadał każdego dnia, i które wypowiedział jako ostatnie, uczy nas zawierzenia Bożej Opatrzności w każdej chwili naszego życia. Nigdy również nie zapomnę wizyty Ojca Świętego Jana Pawła II w naszym prastarym grodzie sandomierskim i przesłania skierowanego do nas: „Potężni wiarą. Błogosławieni czystego serca (...)”. To brzmi, i pozostanie na zawsze. Wiele pięknych i głęboko pouczających słów wypowiedział Sługa Boży pod adresem powołanych do kapłaństwa, i trzeba dziś do tych słów ponownie powracać i na nowo je analizować i odczytywać. Winniśmy być dumni, że na granicy Drugiego i Trzeciego Tysiąclecia - kiedy żyjemy - stanął pomiędzy nami Mąż Boży i ogłosił, że program jego życia brzmi: Totus Tuus. Wpatrzeni w Niego, pokochaliśmy Go, rozmodliliśmy się z Nim.
Papież Jan Paweł II był zawsze świadomy, że ludzka natura jest grzeszna, a tym samym człowiek potrzebuje modlitewnego wsparcia innych za życia i po śmierci. O tę modlitwę często prosił. Dlatego nasza wspólnota jednocząc się w duchu z Kościołem Powszechnym i wszystkimi ludźmi dobrej woli na całym globie ziemskim trwa w modlitwie o rychłą beatyfikację i kanonizację sługi Bożego Jana Pawła II.
2 kwietnia, w 3. rocznicę śmierci Sługi Bożego w bazylice katedralnej w Sandomierzu o godz. 19 zostanie odprawiona Msza św., a następnie wyruszy procesja przez Rynek, ul. Krótką po schodkach na Plac Papieski. Tam przy figurze Jana Pawła II o godz. 21.37 odbędzie się apel przygotowany przez alumnów. Wiodącym tematem rozważania będą słowa: „Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi...”. Szczególny akcent położony zostanie na moc Ducha w naszej Ojczyźnie, w diecezji sandomierskiej i w Sandomierzu. Zapraszam wszystkich do wspólnej modlitwy.