20 maja br. mija 60. rocznica śmierci bł. o. Anastazego Pankiewicza OFM - budowniczego klasztoru i kościoła Braci Mniejszych-Bernardynów w Łodzi, więźnia obozu koncentracyjnego w Dachau, uśmierconego przez hitlerowców w Hartheim k. Linzu, patrona Katolickiego Liceum Ogólnokształcącego przy ul. Spornej w Łodzi.

Urodził się w 1882 r. w Nowatońcu k. Sanoka jako jeden z ośmiorga rodzeństwa. W wieku 17 lat wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych. Po rocznym nowicjacie i uzupełnieniu szkoły średniej złożył śluby wieczyste w 1904 r. Przez kolejne lata studiował w Krakowie i we Lwowie. 1 lipca 1906 r. przyjął święcenia kapłańskie. Pracował jako magister nowicjatu w Wieliczce i we Włocławku. Był kapelanem Sióstr Bernardynek w Krakowie i promotorem III Zakonu św. Franciszka. Posługiwał jako kaznodzieja, duszpasterz, misjonarz i rekolekcjonista. Znany był jako świetny mówca i kaznodzieja patriotyczny. W czasie I wojny światowej był kapelanem wojskowym na Węgrzech i duszpasterzem polonijnym. Po wojnie objął funkcję gwardiana w klasztorze św. Bernarda w Krakowie. Dał się poznać jako człowiek przedsiębiorczy, doskonały organizator, chętnie podejmujący się dużych dzieł duchowych i materialnych.

O. Anastazy Pankiewicz przybył do Łodzi w roku 1930. Uzyskał od ówczesnego biskupa diecezji łódzkiej Wincentego Tymienieckiego poparcie i pomoc w instalacji klasztoru, budowie kościoła i szkoły. W latach 1932-37 wybudowany został trzypiętrowy budynek, w którym umieszczono klasztor i męskie prywatne gimnazjum. W 1939 r. uczęszczało do niego 200 chłopców, przede wszystkim z rodzin ubogich. Byli wśród uczniów także przedstawiciele wyznania ewangelickiego. W tym samym czasie wybudowany został niewielki kościół pw. św. Elżbiety Węgierskiej, który do dziś służy mieszkańcom ul. Spornej i okolic. O. Anastazy realizował swoje śmiałe pomysły nierzadko w tajemnicy przez Zarządem Prowincji, który prezentował znacznie ostrożniejszą postawę, zwłaszcza gdy chodziło o sprawy wymagające dużych nakładów finansowych. W szczegóły swoich przedsięwzięć o. Pankiewicz wtajemniczał przełożonych dopiero wtedy, gdy inwestycje były mocno zaawansowane. Dziś uznany byłby za zdolnego i odważnego menedżera.

Do pracy w gimnazjum o. Pankiewicz zaprosił trzy siostry z Trzeciego Zakonu z Włocławka. To zaproszenie dało początek Zgromadzeniu Sióstr Antonianek od Chrystusa Króla, którego charyzmatem jest służenie pomocą biednej młodzieży i ubogim rodzinom. Dom generalny Zgromadzenia znajduje się w Łodzi przy ul. Janosika 141.

Rok 1939 i wybuch wojny zniweczył plany o. Anastazego. Niemcy zajęli budynki klasztorne. Kościół zamieniono na stajnie i magazyn. Zakonników wyrzucono, szkołę zamknięto. Ojciec Pankiewicz nie zdjął habitu i mimo ostrzeżeń nie przestraszył się aresztowania. Zamieszkał w małym pokoiku przy rodzinie grabarza Gralińskiego na cmentarzu na Dołach. W każdą niedzielę odprawiał Mszę św. w cmentarnej kaplicy, przyjmował korespondencję, Siostry Antonianki przynosiły mu pożywienie, żył normalnie, choć w ciągłym zagrożeniu. Aresztowanie nastąpiło 1 kwietnia 1940 r. Po 17 dniach pobytu w więzieniu przy ul. Sterlinga zwolniono go i zezwolono na powrót do mieszkanka na Dołach. W październiku tego samego roku o. Anastazy Pankiewicz został aresztowany ponownie i tym razem wywieziony wraz z innymi księżmi do obozu koncentracyjnego w Dachau. Byli tam duchowni z ok. 40 krajów. Księża katoliccy stanowili 95% więźniów, a było ich 1807. Zginęło 866. Najgorszy był rok 1942, masowo ginęli księża w tzw. transportach " inwalidów", czyli tych, którzy z racji wieku lub utraty zdrowia nie byli już zdolni do pracy. Do takiego transportu trafił 20 maja 1942 r. sześćdziesięcioletni ojciec Anastazy, w stanie skrajnego wyczerpania. Załadowany wraz z innymi do samochodu i wywieziony do miejscowości Hartheim k. Linzu, zginął zagazowany spalinami w szczelnie zamkniętym aucie. Ciało spalono w krematorium. Męczeństwo o. Anastazego było tym większe, że przy wsiadaniu do auta obcięto mu obie dłonie, zatrzaskując z wielką siłą właz, podczas gdy pomagał wsiąść innemu kapłanowi. Nie wiadomo więc, czy bezpośrednią przyczyną śmierci było wykrwawienie czy zagazowanie. Wiadomo, że z rąk oprawców hitlerowskich zginął kapłan wielkiej wiary i siły ducha. Księża-więźniowie, którzy przeżyli, podkreślali w swoich świadectwach, że podczas pobytu w obozie pomagał współbraciom przetrwać, pocieszał ich, a spokój wewnętrzny nie opuścił go nawet w dniu śmierci.

W 1999 r. podczas swej pielgrzymki do Ojczyzny Ojciec Święty Jan Paweł II ogłosił błogosławionymi grupę ponad stu męczenników z lat II wojny światowej. W tej grupie znalazł się także zakonnik i kapłan o. Anastazy Pankiewicz. Błogosławiony ten jest patronem funkcjonującego od 1995 r. przy klasztorze Braci Mniejszych - Bernardynów w Łodzi Katolickiego Liceum, które w duchu założyciela kształtuje młode pokolenie Polaków, dając im nie tylko obszerną wiedzę, ale także przygotowując do życia zgodnego z prawym, chrześcijańskim sumieniem.