Jan Matejko „Święci Cyryl i Metody” Misjonarze, pracujący w IX wieku wśród Słowian. Byli braćmi. Pochodzili z Salonik (Grecja). W 862 r. udali się na Morawy, gdzie prowadzili dzieło ewangelizacji. W nauczaniu i liturgii posługiwali się językiem starosłowiańskim, dla którego utworzyli 40-literowy alfabet, który nazywamy głagolicą. Rozpoczęli przekład Pisma Świętego i pism liturgicznych na ten język. Wkrótce utworzono uproszczoną jego wersję zwaną cyrylicą. W 1980 r. Ojciec Święty Jan Paweł II, ogłaszając ich Patronami Europy, powiedział, że obaj bracia byli dla Europy Wschodniej takimi samymi dobroczyńcami, jakim dla Europy Zachodniej był św. Benedykt. Świętych Cyryla i Metodego w Polsce otaczał od dawna kult. Na Śląsku zachowała się stara pieśń, zaczynająca się od słów: „Boże, coś raczył przed tysiącem laty”, oraz zachowały się do dziś w niektórych okolicach „cyrylice”, czyli granitowe krzyże pokutne. Najstarsze teksty liturgiczne związane z kultem Apostołów Słowian pochodzą z przełomu wieku XIII i XIV oraz z Brewiarza z roku 1443. Jadwiga i Jagiełło sprowadzili do Krakowa benedyktynów obrządku wschodniego, którzy szerzyli kult obu Świętych.