„Chryste Boże, przemieniłeś się na Górze i uczniowie ujrzeli Twoją chwałę: aby, gdy zostaniesz ukrzyżowany, wierzyli, że dobrowolnie wydałeś siebie; aby zwiastowali światu, że naprawdę jesteś odbiciem chwały Ojca” - tak liturgia bizantyjska tłumaczy sens Przemienienia Pańskiego.
Święto to pojawiło się na chrześcijańskim Wschodzie już w V stuleciu i było obchodzone 6 sierpnia. Wybór daty nie był przypadkowy, nawiązuje bowiem do 6 stycznia. Wtedy to wspominamy pierwsze wielkie objawienie Pana Jezusa podczas chrztu w rzece Jordan. Liturgia rzymska wspominała tajemnicę Przemienienia w drugą niedzielę Wielkiego Postu, łącząc ją bezpośrednio z tajemnicą męki i śmierci Chrystusa Pana. Na Zachodzie pierwszą wzmiankę o sierpniowym święcie posiadamy z X wieku. Dalszy rozwój święta związany jest ze wzrostem czci miejsc świętych w Palestynie w dobie wypraw krzyżowych. Papież Kalikst III w 1457 r. - na znak wdzięczności za odniesione zwycięstwo nad Turkami pod Belgradem - wprowadził święto do kalendarza Kościoła powszechnego. Ma ono uświadomić ludziom wierzącym głębszy sens tajemnicy Chrystusa.
Góra Tabor, na której dokonało się Przemienienie Chrystusa, znajduje się w północno-wschodniej części doliny Ezdrelon. Wysokość góry wynosi 562 m n.p.m. i 780 m nad Jeziorem Galilejskim. Nazwa góry - Tabor była już dobrze znana przed przybyciem Żydów do Ziemi Obiecanej. Różnie tłumaczy się sens słowa „Tabor”. Dla św. Hieronima nazwa ta oznaczała „przychodząca światłość”. Inni tłumaczą tę nazwę jako: czystość, wysokość, pastwisko, pulpit, stolarz, rzemieślnik. Od XII wieku Tabor jest nazywany przez Arabów Dżebel et-Tur. „Tur” to słowo aramejskie, zachowane w języku arabskim. Oznacza ono górę, jednakże pełna nazwa znaczy „Góra gór”.
Historyczne Przemienienie Jezusa na oczach uczniów było potwierdzeniem, że jest On Synem Człowieczym, którego jako króla wszystkich narodów oglądał w proroczym widzeniu prorok Daniel. Jezus Chrystus jest zapowiedzianym Mesjaszem - Synem Bożym, do którego należy władza i wieczne królestwo. Św. Piotr powołuje się na świadectwo Ojca Niebieskiego o Chrystusie, gdy jako naoczny świadek (razem ze św. Jakubem i św. Janem) opowiada o tym, co widział na Górze Przemienienia, a co my zobaczymy w dniu ostatecznym, gdy Syn Człowieczy przyjdzie w swej chwale. W czasie Przemienienia uczniowie ujrzeli chwałę Jezusa Chrystusa i poznali, że On jest umiłowanym Synem Bożym. Każdy z nas ma udział już tu, na ziemi, w chwale Chrystusa, gdy Jego słucha, oczekując przemiany serca mocą Bożego Słowa.
Ojciec Święty Jan Paweł II w kościele św. Roberta Bellarmina w Rzymie w 1980 r. postulował konieczność stawiania sobie fundamentalnego pytania: Co to znaczy słuchać Chrystusa? Namiestnik Chrystusowy mówił wtedy: „Cały Kościół musi dawać wciąż odpowiedź na to pytanie w wymiarach pokoleń, epok, zmieniających się warunków społecznych, ekonomicznych, politycznych. Odpowiedź musi być autentyczna, musi być szczera - tak jak autentyczna i szczera jest nauka Chrystusa, Jego Ewangelia, a potem Ogrójec, Krzyż i Zmartwychwstanie. I każdy z nas musi wciąż dawać odpowiedź na to pytanie, jeśli jego chrześcijaństwo, jego życie ma być zgodne z wiarą, ma być autentyczne i szczere. Jeżeli nie ma narazić się na to, aby bogiem jego stawał się brzuch - a on sam «nieprzyjacielem Chrystusowego krzyża» (por. Flp 3, 18-19). Odpowiedź zaś będzie za każdym razem nieco inna: inna będzie odpowiedź ojca czy matki rodziny, inna narzeczonych, inna dziecka”.
Czy zatem słucham Chrystusa? Wielu z nas w święto Przemienienia Pańskiego weźmie udział w Eucharystii. Będzie przeżywać na nowo Jego Przemienienie, oglądać Jego chwałę, słuchać Jego słów i umacniać swoją wiarę. Chrystus przemienił się wobec uczniów, aby przekonać ich o swoim Boskim pochodzeniu. Ukazał im chwałę, która jest zapowiedzią pełnego uwielbienia, które dokonało się w momencie Jego chwalebnego Zmartwychwstania.
Potrzeba nam dziś wierności Bożemu Słowu: „Jego słuchajcie”. Słuchajcie Chrystusa. Słuchajcie też Kościoła. Apelował o to Papież Jan Paweł II podczas swoich pielgrzymek do Ojczyzny. Kto naprawdę słucha Chrystusa, ten słucha Kościoła i jego pasterzy: papieża, biskupów i kapłanów. Wtedy dokona się nasze przemienienie.