W centrum Sosnowca, przy dworcu kolejowym, wśród zieleni drzew znajduje się malowniczy kościół pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa. Z racji swego usytuowania zwany kościółkiem kolejowym. Świątynia ma charakterystyczną wieżę zakończoną galerią z hełmem, a prowadzi do niej łukowate, gotyckie wejście. Nieznany jest architekt świątyni, wiadomo jednak, że została zaprojektowana i wybudowana jako kościół jednonawowy, zamknięty wąskim, poligonalnym prezbiterium. Nawiązaniem do gotyku są łukowe okna. Cała bryła nie ma w sobie jednak gotyckiej proporcji, jest bowiem stanowczo za wąska jak na swoją wysokość. Budowniczowie od początku odpowiednio wyposażyli świątynię m.in. wstawiono witrażowe okna w nawie, przedstawiające postacie świętych Andrzeja Boboli i Jozafata Kuncewicza, w absydzie zaś wprawiono okrągły witraż Matki Bożej Częstochowskiej. Na lewej ścianie świątyni w środkowym oknie umieszczono witraż św. Teresy od Dzieciątka Jezus. W głównym gotyckim ołtarzu ustawiono figurę Serca Pana Jezusa, wykonaną przez znanego rzeźbiarza Pawła Turbasa z Olkusza.

W pobliżu kościółka wybudowano kilka kaplic, wśród nich kaplicę Betlejemską, Męki Pańskiej, św. Wincentego á Paulo oraz powstałą później grotę Matki Bożej z Lourdes, ufundowaną z okazji 50-lecia ogłoszenia dogmatu o Niepokalanym Poczęciu Maryi Panny. Grota do dzisiaj cieszy się wielką czcią wiernych i stanowi miejsce żarliwych nabożeństw maryjnych. Na lewo od groty znajduje się licznie nawiedzana kapliczka św. Antoniego z Padwy, którą zbudował i do której figurę ufundował polski oficer ocalony w bitwie pod Verdun w 1918 r. Nieco dalej znajduje się kaplica św. Józefa, ufundowana przez stolarzy z Sosnowca. Wchodzących na plac kościelny wita duża figura Chrystusa, dłuta Pruszyńskiego, ustawiona w 1912 r., kiedy to obchodzono jubileusz 50-lecia istnienia świątyni. Przybył wówczas do parafii bp kielecki Augustyn Łosiński, który figurę poświecił.

Kościółek od samego początku tworzył niezwykłą oazę ciszy i sakralnej przestrzeni w centrum wielkiego miasta. Ukryty wśród drzew, otoczony klombami kwiatów, pozwalał każdemu znaleźć przy nim chwilę na refleksję i modlitwę. Zapewne, dlatego odbywa się w nim wieczysta adoracja Najświętszego Sakramentu.

Choć świątynia została wzniesiona dużo wcześniej, parafia przy niej została erygowana 12 sierpnia 1958 r. Do tej pory kościół pełnił funkcję kościoła rektorackiego. Kościółek został wzniesiony w 1862 r., przy szybko rozwijającej się wówczas stacji kolei warszawsko-wiedeńskiej, dzięki ofiarom urzędników kolejowych i miejscowej ludności. Początkowo oddano go w opiekę Ojcom Paulinom, których jednak władze carskie usunęły po upadku powstania styczniowego. Kościół poświęcił proboszcz z Czeladzi ks. Jan Janecki, zaś administrator diecezji kielecko-krakowskiej biskup Maciej Majerczak erygował tu filię parafii Czeladź. Pierwszym rektorem kościółka był ks. Dominik Roch Milbert. Jednak ze względu na rozliczne zajęcia związane z budową i tworzeniem w 1899 r. parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Sosnowcu zastępował go ks. Mieczysław Froelich, budowniczy i organizator parafii św. Tomasza w Sosnowcu-Pogoni. W latach 1910-41 rektorem kościółka był ks. Franciszek Raczyński, kanonik honorowy Kapituły Kaliskiej, znany duszpasterz i działacz społeczny. Dzięki jego zdolnościom organizacyjnym i niezwykłej pracowitości ta niewielka świątynia została gruntownie odnowiona, sprawiono chór, ławki, ambonę i klęczniki, zmieniono ogrodzenie, ufundowano na placu kościelnym artystyczne stacje Drogi Krzyżowej malowane na miedzi. Aktu poświęcenia odnowionej świątyni dokonał dziekan będziński ks. Aleksander Bubel. Przy kościółku kolejowym rozwinęła się na wielką skalę działalność charytatywna. Była ona odpowiedzią na encyklikę papieża Leona XIII Rerum novarum, w której Ojciec Święty uwrażliwiał duchowieństwo katolickie na trudną sytuacje robotników w miastach, wskazywał na przyczyny zubożenia, polecał zakładać ochronki, szkoły, darmowe kuchnie, prowadzić akcje charytatywne. Najbardziej znanym na tym terenie duszpasterzem prowadzącym działalność charytatywną był ks. Franciszek Raczyński, który założył również Chrześcijańskie Towarzystwo Dobroczynności. Przyczyniła się do tego akcja miłosierdzia pod hasłem "Res sacra miser" zorganizowana w kościółku kolejowym w 1900 r. Do tej pory w parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa podtrzymywana jest tradycja udzielania pomocy najuboższym. Cały czas działa ochronka przeznaczona dla dzieci z rodzin niewydolnych.

Obecnie w budynku plebanii znajduje się siedziba Wydziału Duszpasterstwa Rodzin Kurii Diecezjalnej w Sosnowcu. W Roku Wielkiego Jubileuszu Chrześcijaństwa 2 czerwca odbyła się w parafii uroczystość poświęcenia rodzin diecezji sosnowieckiej Najświętszemu Sercu Pana Jezusa. Również w 2000 r., plac kościelny, staraniem ks. proboszcza Witolda Pękalskiego został wyłożony granitową kostką.