Wyświęceni zostali: Przemysław Fic, Marek Goliczewski, Piotr Kowalczyk, Grzegorz Łuczyszyn, Przemysław Pieczkowski, Mateusz Turzański, Jean Gnassounou CMF z Togo, Marcin Kisiliczyk CMF.

W wygłoszonej homilii metropolita wrocławski nawiązał do obrzędu święceń diakonatu.- Przez nałożenie moich rąk i modlitwę święceń zostanie wam udzielony dar Ducha Świętego do pełnienia posługi diakonów. Do istoty i ważności święceń należą słowa wypowiedziane w modlitwie święceń. ”Prosimy Cię, Panie, ześlij na nich Ducha Świętego, aby ich umocnił siedmiorakim darem Twojej łaski do wiernego pełnienia dzieła posługi. Dzięki łasce sakramentalnej będziecie mogli pełnić swoje posługiwanie - mówił.

Powołując się na Konstytucję Soboru Watykańskiego II, abp Józef Kupny wskazał na zadania wynikające z przyjętych święceń. - Do zadań diakona zalicza się udzielanie chrztu, udzielanie Eucharystii, asystowanie i błogosławienie związkom małżeńskim, udzielanie umierającym Wiatyku, czytanie wiernym Pisma Świętego, nauczanie ludu, przewodniczenie nabożeństwom oraz modlitwie wiernych, sprawowanie sakramentaliów, przewodniczenie obrzędowi żałobnemu oraz pogrzebowemu - wymienił metropolita wrocławski, wskazując na słowa św. Polikarpa, który mówił, że diakoni powinni być miłosierni, gorliwi, postępujący drogą prawdy tego Pana, który stał się sługą wszystkich"- Nie wolno wam zapomnieć, że poświęcacie swoje życie powinnością miłości i posługi. Pełnijcie te zadania z miłością do Boga i ludzi. Przez przyjęcie święceń należycie do Pana i dla Niego żyjecie. Na znak wewnętrznego oddania Panu będziecie przyrzekać celibat - mówił abp Kupny.

Diakonat związany jest ze służbą oraz czynieniem dzieł miłosierdzia. -Żeby być dobrym kapłanem, trzeba być dobrym diakonem. Wrażliwym na bliźniego, jego potrzeby duchowe, religijne i materialne. Nigdy z niewrażliwego diakona nie stanie się potem kapłan ofiarny i święty, spalający się w ogniu miłości do Boga i bliźniego - przestrzegał arcybiskup.

Metropolita wskazał także na konieczność dobrego przeżycia praktyk duszpasterskich, które są weryfikacją, egzaminem w relacji do wiernych, do których będą diakoni posłani. Abp Kupny przypomniał także ofiarność alumnów, którzy włączyli się w pomoc potrzebującym w czasie pandemii czy trwającej wojny na Ukrainie. - Wasze przygotowanie do święceń przebiegało w czasie pandemii i wtedy wielu z was, zapisało wspaniałą kartę służby, niosąc pomoc. Cieszyłem się, że byliście na tyle odważni, aby pomagać tym, którzy byli w potrzebie. Wtedy wielu z was aktywnie włączyło się w akcję humanitarne. To jest cenne doświadczenie, które pokazuje wasze otwarcie na drugiego człowieka - przypominał abp Kupny.

Sprawowanie urzędu diakona powinno odbywać się w duchu miłości i służby. Na tej drodze mogą pojawiać się różnego rodzaju lęki i niepokoje. - Nie musicie się lękać trudności, bo Pan jest z wami i nigdy was nie opuści - mówił kaznodzieja, przywołując postać św. Szczepana. - To powołanie jest darem, a więc czymś, co otrzymaliście od Boga bez własnych zasług. Niezależnie od waszych predyspozycji. W świetle słów św. Pawła, powołanie nie uwzględnia ludzkich braków. Te braki w oczach Boga w ogóle się nie liczą. Każdy z nas te braki posiada - mówił metropolita wrocławski przywołując proroków biblijnych, którzy widząc swoje braki, byli świadomi swoich ułomności.

Arcybiskup Józef Kupny nawiązał także do liturgicznego wspomnienia NMP Matki Bożej Fatimskiej. - Stajemy przed Bogiem razem z Maryją, stajemy, by usłyszeć, tak jak Jan usłyszał przed krzyżem "Oto Matka Twoja - mówił abp Kupny, zachęcając diakonów do oddania swojego życia pod opiekę Matki Bożej.i dodając - Niech Jej głos i zachęta do zaradzania ludzkim potrzebom wyostrzy waszą wrażliwość i odpowiednio ukierunkuje waszą posługę duszpasterską, aby służyła uświęcaniu i dobru Bożemu.

Na zakończenie homilii metropolita wrocławski zwrócił się bezpośrednio dok kandydatów do święceń: - Drodzy bracia, cieszymy się wami, cieszą się wasi rodzice, krewni, wasze wspólnoty parafie, moderatorzy MWSD oraz profesorowie PWT oraz cały Kościół wrocławski. Niech tej radości towarzyszą dziękczynienie i uwielbienie składane Chrystusowi, który troszczy się o to, by nie zabrakło ludowi Bożemu pasterzy na miarę Jego serca.

Po skończonej homilii nastąpił obrzęd święceń diakonatu.