Jego rodzina należała do najświetniejszych rodów szlacheckich. Mając 22 lata, poważnie zachorował i złożył ślub, że jeśli wyzdrowieje, poświęci się całkowicie Bogu. Gdy tak się cudownie stało, podjął studia teologiczne w Neapolu. W tym czasie dużo się modlił, pokutował i pełnił dzieła miłosierdzia.

Został kapłanem w 1587 r. Po święceniach kapłańskich wraz z księżmi przynależącymi do bractwa kapłanów neapolitańskich opiekował się więźniami i galernikami oraz towarzyszył skazanym na śmierć. Posługiwał w szpitalu dla nieuleczalnie chorych. Wraz z dwoma księżmi udał się do pustelni w Camaldoli, by opracować regułę własnej wspólnoty zakonnej. W regule umieszczono zapis, że członkowie zakonu nie będą przyjmowali żadnych godności kościelnych. Nowy zakon Kanoników Regularnych Mniejszych zatwierdził papież w 1588 r. Jego celem była opieka nad biednymi, chorymi i więźniami. W zakonie przyjął imię Franciszek. W 1591 r. został generałem zakonu. Zrezygnował z urzędu i piastował inne odpowiedzialne funkcje.

Św. Franciszek był gorliwym czcicielem Najświętszego Sakramentu. Tam, gdzie mógł, wprowadzał adorację eucharystyczną oraz procesje. Żył skromnie, w umartwieniu i pokucie.

Zmarł 4 czerwca 1608 r. w Anconie, pielgrzymując do sanktuarium Matki Bożej w Loreto. Pochowano go w kościele Matki Bożej Większej w Neapolu. W czasie pogrzebu miało miejsce nagłe uzdrowienie pewnego człowieka ze śmiertelnej choroby. Papież Klemens XIV beatyfikował go w roku 1770. Pius VII kanonizował go w 1807 r.

Bogaty i okazały modlitewnik "Módlmy się z Chrystusem, Maryją i świętymi przez cały rok" w całości do kupienia w naszej księgarni!