Piątek, 21 lutego. Dzień powszedni albo wspomnienie św. Piotra Damianiego, biskupa i doktora Kościoła

• Rdz 11, 1-9 • Ps 33 • Mk 8, 34 – 9, 1

Jezus przywołał do siebie tłum razem ze swoimi uczniami i rzekł im: «Jeśli kto chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje. Bo kto chce zachować swoje życie, straci je; a kto straci swe życie z powodu Mnie i Ewangelii, zachowa je. Cóż bowiem za korzyść stanowi dla człowieka zyskać świat cały, a swoją duszę utracić? Bo cóż może dać człowiek w zamian za swoją duszę? Kto się bowiem Mnie i słów moich zawstydzi przed tym pokoleniem wiarołomnym i grzesznym, tego Syn Człowieczy wstydzić się będzie, gdy przyjdzie w chwale Ojca swojego razem z aniołami świętymi». Mówił także do nich: «Zaprawdę powiadam wam: Niektórzy z tych, co tu stoją, nie zaznają śmierci, aż ujrzą królestwo Boże przychodzące w mocy».

Podążanie za Jezusem, czyli autentyczne bycie chrześcijaninem, nie może być pozbawione krzyża. Nie da się przejść życia bez krzyża, pominięcia drogi wiodącej do zmartwychwstania. Uczeń Jezusa jednoczy swoje cierpienie z cierpieniem Mistrza i to pozwala mu uczestniczyć w ofierze dającej nadzieję życia. Cierpienie może mieć sens i ma sens jedynie w świetle Chrystusowego krzyża. Człowiek jest w stanie przejść każdą, nawet najbardziej stromą drogę, jeżeli widzi przed sobą Jezusa. Za kim idę każdego dnia? Czy krzyż swojego życia jednoczę z krzyżem Jezusa?

K.S.

ROZWAŻANIA NA ROK 2025 DO KUPIENIA W NASZEJ KSIĘGARNI!: "Żyć Ewangelią 2025".