„Dzisiaj dzień poświęcenia naszej bazyliki prymasowskiej, archikatedry, matki i głowy wszystkich kościołów w Polsce. Dziękujemy Bogu za ten dom boży, który jest dla nas przybytkiem Najwyższego” - mówił na początku Mszy św. abp Wojciech Polak, wspominając krótko wielowiekowe dzieje gnieźnieńskiej świątyni, sięgające czasów Mieszka I, Bolesława Chrobrego, początków archidiecezji i metropolii gnieźnieńskiej.

Homilię wygłosił ks. infułat Przemysław Kwiatkowski, proboszcz parafii archikatedralnej i przewodniczący Wydziału Duszpasterskiego Kurii Metropolitalnej w Gnieźnie. Mówiąc o świątyni jako domu Boga, ale i naszym domu przyznał, że przychodzimy do niego po pociechę, po utulenie, ale także i po to, aby Bóg nas podniósł, by nas niekiedy postawił do pionu, byśmy na powrót uwierzyli, że jesteśmy w Jego ręku.

„Jesteśmy tutaj, w Jego domu, żeby w to na nowo uwierzyć, żeby o to prosić, żeby się tego uczyć, żeby się na to zgodzić, żeby to pokochać, żeby się z tego cieszyć. Nie wiemy co nas spotka, ale historia tej katedry podpowiada nam, Kto nas spotka na pewno” - mówił proboszcz bazyliki.

Duchowny podkreślił również, że obecność w domu Boga i w naszym domu uczy nas nie tylko tej pewności, ale i bycia dla siebie nawzajem rodziną. Zachęca i uczy bycia Kościołem żywym, który wychodząc poza mury świątyni idzie i niesie Boga do innych.

„Ta świątynia różnie brzmi - zauważył dalej ks. Kwiatkowski. - Czasami rozbrzmiewa muzyką organową, czasami śpiewem chóralnym. Brzmi dzwonem, brzękiem kluczy, skrzypieniem drzwi i krat. Brzmi słowami konsekracji, rozgrzeszenia, przepowiadania, błogosławieństwa. Brzmi namaszczeniem, wodą płynącą w czasie chrztu dziecka i przysięgą małżonków. Brzmi obrzędem święceń diakonów i księży. Krokami dzieci i osób starszych. Brzmi pytaniami turystów i sprawami tak wielu ludzi. Ale najpiękniej ta katedra brzmi ciszą i każdy może w tej ciszy odnaleźć Boga” - podkreślił proboszcz bazyliki.

Mszę św. koncelebrowali: biskup pomocniczy gnieźnieński Radosław Orchowicz, wikariusz generalny archidiecezji gnieźnieńskiej ks. kan. Zbigniew Przybylski oraz kanonicy Kapituły Prymasowskiej z dziekanem ks. infułatem Bogdanem Czyżewskim. Obecny był także były proboszcz bazyliki ks. infułat Jan Kasprowicz.

Budowa gnieźnieńskiej katedry rozpoczęła się w 1342 roku, tuż po powołaniu na stolicę arcybiskupią w Gnieźnie Jarosława Skotnickiego herbu Bogoria, bliskiego współpracownika króla Kazimierza Wielkiego. Wcześniej w miejscu tym stała katedra romańska, w której koronował się m.in. Bolesław Chrobry. Budowa gotyckiej bazyliki trwała 260 lat. Za datę zakończenia prac przyjmuje się rok 1602, kiedy wykończona została wieża północna. Świątynia przetrwała dwa wielkie pożary miasta. Była też kilkakrotnie przebudowywana zyskując najpierw wygląd barokowy, a później klasycystyczny. Na przestrzeni wieków dobudowano do niej także wieniec kaplic, który wyróżnia ją na tle podobnych świątyń w Polsce i Europie.

bgk/Gniezno