Bliskie spotkania

W Punktach są pełnione dyżury wielu specjalistów z różnych dziedzin życia (psycholog, doradca rodzinny, doradca zawodowy, prawnik i osoba duchowna). Założeniem jest udzielenie kompleksowej pomocy osobom niepełnosprawnym, ale także osobom z ich otoczenia w duchu chrześcijańskim i zgodnie z katolicką nauką społeczną – tłumaczy Anita Łukowiak, koordynatorka projektu. – Z pomocy skorzystać mogą osoby w każdym wieku: dzieci, młodzież, dorośli. Punkty Konsultacyjne posiadają regulamin, z którym osoba zgłaszająca się po pomoc ma obowiązek się zapoznać. Regulamin mówi m.in. o tym, że osoba korzystająca z pomocy w ramach PK PFRON powinna przedstawić do wglądu swoje orzeczenie o niepełnosprawności – jeśli to ona bezpośrednio zgłasza się po pomoc, a jeśli jest kimś z otoczenia osoby niepełnosprawnej, powinna okazać orzeczenie tej osoby. Ważne jest to, że każdej osobie zgłaszającej się po pomoc zostanie założona teczka, w której znajdą się niezbędne dokumenty uprawniające do korzystania z pomocy (deklaracja udziału w projekcie, podpisany regulamin, karty korzystania z pomocy, zgody na przetwarzanie danych osobowych itp.). Warunkiem koniecznym do udziału w projekcie jest wyrażenie zgody na założenie takiej dokumentacji, ponieważ na tej podstawie Caritas diecezjalna jest rozliczana z udzielonej pomocy.

Z dojazdem do domu

Każdy, kto chce przystąpić do projektu, będzie zobowiązany do skorzystania z pomocy minimum dwóch specjalistów. Dzieje się tak, ponieważ zgłaszający mierzą się zwykle ze złożonym problemem, a to wymaga kompleksowego podejścia. Ważne jest też, że Punkty oferują także pomoc z dojazdem do domu. – Osoby mieszkające na terenach objętych projektem, a mające trudności z poruszaniem się lub niedysponujące możliwością dojazdu do PK, mogą zgłosić potrzebę spotkania ze specjalistą telefonicznie i poprosić o to, aby dany specjalista do nich przyjechał. Założeniem działania PK jest dotarcie do jak największej liczby osób, które do tej pory nie miały możliwości skorzystać z bezpłatnego poradnictwa – zapewnia Anita Łukowiak.

Rola specjalistów

Oferta Punktów Konsultacyjnych jest zachęcająca, trzeba jednak pamiętać, że wszystkich potrzeb nie ogarnie. Anita Łukowiak podkreśla: – Zdarza się, że oczekiwania osób zgłaszających się po pomoc przekraczają możliwości, jakimi dysponujemy w ramach PK. Punkty są miejscami, gdzie można uzyskać poradę, informację, wskazówkę co zrobić w danej sytuacji, np. pozyskania dodatków na opiekę nad osobą zależną, wyjaśnienia procedur, jakie trzeba spełnić, żeby otrzymać dofinansowanie na dostosowanie pomieszczeń do potrzeb osób niepełnosprawnych, jak komunikować się w sytuacji konfliktu, jak radzić sobie z obciążeniem psychicznym związanym z niepełnosprawnością kogoś bliskiego czy po prostu porozmawiać. Natomiast PK nie są miejscami, które będą wyręczać w składaniu wniosków, reprezentacji w sądzie, rozwiązywaniu konfliktów. Specjaliści pomogą wypełnić wnioski, poinformują o możliwościach i dostępnych źródłach pomocy, pomogą wypracować sposoby rozwiązywania konfliktów, jednak za nikogo nie wykonają koniecznych działań. Rolą specjalistów jest bycie przewodnikiem po często trudnych, a czasem i bolesnych doświadczeniach.

Reklama

Iść do ludzi z wiarą

Działalność Caritas nie ogranicza się wyłącznie do pomocy charytatywnej, zawsze istotny jest też wymiar duchowy. – Poprzez „Bliskie spotkania” próbujemy sami wyjść do potrzebujących ludzi z tym, co mamy, czyli z wiarą. I robimy to poprzez specjalistów, którzy też deklarują się jako ludzie wierzący. Chodzi nam o to, żeby bycie z drugim człowiekiem miało wymiar nowej ewangelizacji, o którą prosił Jan Paweł II i kolejni papieże. Jestem przekonany, że życie potrzebujących zmienia się, kiedy staną u ich boku ludzie niosący nadzieję – mówi ks. Stanisław Podfigórny, dyrektor Caritas diecezjalnej. – Zdajemy sobie sprawę z naszych możliwości i wiemy, że fizycznie raczej nikogo nie uleczymy, nie zaradzimy też wszystkim problemom. Ale najcenniejsze jest towarzyszenie tym ludziom, na wzór Chrystusa, który przecież towarzyszy każdemu człowiekowi, również w jego chorobach czy trudnościach.

Adresy punktów konsultacyjnych

Województwo lubuskie: Gorzów, ul. Czereśniowa 15 (parafia pw. św. Maksymiliana Kolbego); Zielona Góra, ul. Aliny 17 (parafia pw. Podwyższenia Krzyża Świętego); Przemków, ul. Ratuszowa 6 (parafia pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny)

Województwo dolnośląskie: Głogów, pl. Kard. Wyszyńskiego 1 (parafia pw. Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski)

Reklama

Szczegółowe informacje można uzyskać u koordynatora projektu – Anity Łukowiak, tel. 570-509-442, e-mail: soc@caritas.pl

Oczywiście z różnych komentarzy możemy się dowiedzieć, jakie ekspresowe tempo przybrał sam proces, a także jakie znajomości i ile pieniędzy trzeba mieć, aby uzyskać stwierdzenie nieważności małżeństwa. Mam świadomość, że nie da się w krótkim tekście opisać całej procedury kanonicznej, ale kilka jej wątków może rozwiać niektóre wątpliwości, które rodzą się także w ludziach wierzących. Moim moralnym obowiązkiem jest trzymanie się faktów, a więc od początku…

Pierwszą sprawą jest terminologia. Świeccy dziennikarze zachowali pewną dozę przyzwoitości, ujmując w cudzysłów sformułowanie „rozwód kościelny”. Ostatecznie czytelnik dowie się, że w Kościele nie ma rozwodów, ale pojęcie „unieważnienia małżeństwa” jest nagminnie nadużywane.

Prawda jest taka, że biskupi nie „unieważniają małżeństwa”, a sam proces dotyczy ewentualnego stwierdzenia nieważności małżeństwa, czyli czy zaistniała ważna umowa małżeńska, czy też na skutek jakiejś przyczyny lub przyczyn małżeństwo od samego początku nie było ważnie zawarte.

Biskup diecezjalny jest oczywiście pierwszym sędzią, ale w praktyce rzadko korzysta z tego przywileju i to kolegium sędziowskie zwane składem czy turnusem, po przeprowadzeniu całego dochodzenia, wydaje decyzję w postaci wyroku.

Sprawy o stwierdzenie nieważności małżeństwa zastrzeżone są dla kolegium składającego się z trzech sędziów (czasami są wyjątki od tej zasady: jeżeli w diecezji lub sąsiednim trybunale nie ma możliwości ustanowienia trybunału kolegialnego może orzekać sędzia jednoosobowy, będący duchownym, który jednak winien sobie dobrać dwóch asesorów; w Rocie Rzymskiej zdarza się, że sądzenie spraw o nieważność małżeństwa powierzone jest kolegium składającemu się z pięciu sędziów). Rozwodów kościelnych więc nie ma, nie istnieje pojęcie „unieważnienia” małżeństwa, ale każdy z małżonków po rozpadzie związku ma prawo do procesu i do zbadania ewentualnej nieważności małżeństwa.

Czas postępowania, czyli ile trwa proces?

Nie wiem na ile fakty mieszały się z plotkami w przekazach medialnych dotyczących Pana Kurskiego, ale w jednej relacji pisano o 2-letnim procesie, w innych o trochę krótszym.

Okraszone było to czasami obraźliwymi komentarzami, ile i komu trzeba zapłacić za przyśpieszenie procesu. Nie wiem czy 2 lata procesu to jest ekspresowe tempo. Jak powinno być i ile powinien trwać proces? Prawodawca kościelny podpowiada, aby „sprawy w trybunale pierwszej instancji nie przeciągały się powyżej roku”, sędziowie i trybunały mają zatem starać się jak najszybciej, ale z zachowaniem sprawiedliwości, zakończyć sprawy. Wiadomo, że wskazany czas to pewien ideał i od obsady personalnej sądu, ilości spraw w konkretnym trybunale, miejsca przebywania stron i świadków zależy, czy da się w tym czasie przeprowadzić cały proces, ale znam sądy kościelne, które spokojnie radzą sobie z przeprowadzeniem instrukcji dowodowej i wydaniem wyroku w przeciągu roku od złożenia skargi powodowej. Zupełnie inny czas postępowania przewidziany jest na przeprowadzenie tzw. procesu skróconego, ale jest to proces rzadki, w którym nieważność małżeństwa wydaje się oczywista. Taka forma procesu zastrzeżona jest dla biskupa diecezjalnego (biskupa stojącego na czele kościoła partykularnego). Rozumiem, że czasami wierni porównują swój czas oczekiwania na wyrok czy dekret, ale proszę pamiętać, że przed wejściem w życiu dokumentu Mitis Iudex Dominus Iesus postępowanie w przypadku decyzji pozytywnej było dwuinstancyjne, a czasami sprawa trafiała do trybunału trzeciego stopnia postępowania, natomiast po reformie papieża Franciszka wyrok stwierdzający po raz pierwszy nieważność małżeństwa może stać się wykonalny (gdy strony i obrońca węzła małżeńskiego rezygnują ze złożenia apelacji) i taki sposób niewątpliwie przyczynił się do skrócenia całej procedury. Nie da się zatem jeden do jednego porównać i przełożyć procesów przed 2015 rokiem i po tym czasie.

Meritum procesu, czyli przyczyna nieważności

Tak naprawdę nie wiemy, jaka była przyczyna nieważności małżeństwa w przypadku Pana Jacka Kurskiego, a także jakie argumenty i okoliczności zostały wskazane i zebrane w instrukcji dowodowej. Fakt jest taki, że kolegium sędziowskie uznało z moralną pewnością, że wspomniane małżeństwo zostało zawarte w sposób nieważny. Nie będę wymieniał przyczyn nieważności małżeństwa, ale dotyczą one zarówno przeszkód do zawarcia małżeństwa, braku przepisanej prawem formy kanonicznej i wreszcie wad zgody małżeńskiej. Przyczyn jest sporo, ale nie oznacza to automatycznie, że dla każdego coś się trafi. Niektórzy, zaskarżając swoje małżeństwo, wskazują w skardze powodowej prawie wszystkie przyczyny wymienione w Kodeksie prawa kanonicznego, ale działa to bardziej według metody „na chybił trafił” i niekoniecznie ma przełożenie na pozytywny wyrok. Adwokaci kościelni, którzy pomagają stronom w redakcji skargi powodowej, wiedzą, że należy „dobrać” jeden lub kilka najbardziej prawdopodobnych tytułów ewentualnej nieważności, odpowiadających historii poznania się stron, kojarzenia się małżeństwa i przebiegu życia małżeńskiego. Czas trwania małżeństwa, posiadanie dzieci, błogosławieństwo papieskie nie mają aż tak wielkiego znaczenia (są to tylko okoliczności, które mogą, ale nie muszą potwierdzać domniemanie o ważności związku małżeńskiego). Należy pamiętać, że generalnie małżeństwo cieszy się przychylnością prawa i uznaje się je za ważne, dopóki nie udowodni się czegoś przeciwnego.

Zamiast zakończenia

Nie ma wątpliwości, że Pan Jacek Kurski jest osobą publiczną i w stosunku do niego łatwiej formułować zarzuty niż do wielu wiernych, którzy uzyskali pozytywny wyrok stwierdzający nieważność małżeństwa. Im nikt nie wypomina, w jakim kościele i z udziałem ilu gości brali ślub kościelny. Wydaje mi się, że nie ma co spekulować czy obligować Kościół do wypowiedzenia się w tej sprawie. Rokrocznie sądy kościelne w Polsce wydają kilka tysięcy decyzji i nie trzeba się tłumaczyć z poszczególnych wyroków. Sędziowie i współpracownicy trybunału są zobligowani do zachowania tajemnicy urzędowej i nie ma podstawy, aby formułować wnioski w stosunku do określonego sądu kościelnego, aby publicznie wypowiadał się o przebiegu tego konkretnego postępowania. Natura spraw o nieważność małżeństwa dotyczy bardzo często delikatnych i intymnych spraw, których nie powinno się ujawniać na forum publicznym.