Bliskie spotkania

W Punktach są pełnione dyżury wielu specjalistów z różnych dziedzin życia (psycholog, doradca rodzinny, doradca zawodowy, prawnik i osoba duchowna). Założeniem jest udzielenie kompleksowej pomocy osobom niepełnosprawnym, ale także osobom z ich otoczenia w duchu chrześcijańskim i zgodnie z katolicką nauką społeczną – tłumaczy Anita Łukowiak, koordynatorka projektu. – Z pomocy skorzystać mogą osoby w każdym wieku: dzieci, młodzież, dorośli. Punkty Konsultacyjne posiadają regulamin, z którym osoba zgłaszająca się po pomoc ma obowiązek się zapoznać. Regulamin mówi m.in. o tym, że osoba korzystająca z pomocy w ramach PK PFRON powinna przedstawić do wglądu swoje orzeczenie o niepełnosprawności – jeśli to ona bezpośrednio zgłasza się po pomoc, a jeśli jest kimś z otoczenia osoby niepełnosprawnej, powinna okazać orzeczenie tej osoby. Ważne jest to, że każdej osobie zgłaszającej się po pomoc zostanie założona teczka, w której znajdą się niezbędne dokumenty uprawniające do korzystania z pomocy (deklaracja udziału w projekcie, podpisany regulamin, karty korzystania z pomocy, zgody na przetwarzanie danych osobowych itp.). Warunkiem koniecznym do udziału w projekcie jest wyrażenie zgody na założenie takiej dokumentacji, ponieważ na tej podstawie Caritas diecezjalna jest rozliczana z udzielonej pomocy.

Z dojazdem do domu

Każdy, kto chce przystąpić do projektu, będzie zobowiązany do skorzystania z pomocy minimum dwóch specjalistów. Dzieje się tak, ponieważ zgłaszający mierzą się zwykle ze złożonym problemem, a to wymaga kompleksowego podejścia. Ważne jest też, że Punkty oferują także pomoc z dojazdem do domu. – Osoby mieszkające na terenach objętych projektem, a mające trudności z poruszaniem się lub niedysponujące możliwością dojazdu do PK, mogą zgłosić potrzebę spotkania ze specjalistą telefonicznie i poprosić o to, aby dany specjalista do nich przyjechał. Założeniem działania PK jest dotarcie do jak największej liczby osób, które do tej pory nie miały możliwości skorzystać z bezpłatnego poradnictwa – zapewnia Anita Łukowiak.

Rola specjalistów

Oferta Punktów Konsultacyjnych jest zachęcająca, trzeba jednak pamiętać, że wszystkich potrzeb nie ogarnie. Anita Łukowiak podkreśla: – Zdarza się, że oczekiwania osób zgłaszających się po pomoc przekraczają możliwości, jakimi dysponujemy w ramach PK. Punkty są miejscami, gdzie można uzyskać poradę, informację, wskazówkę co zrobić w danej sytuacji, np. pozyskania dodatków na opiekę nad osobą zależną, wyjaśnienia procedur, jakie trzeba spełnić, żeby otrzymać dofinansowanie na dostosowanie pomieszczeń do potrzeb osób niepełnosprawnych, jak komunikować się w sytuacji konfliktu, jak radzić sobie z obciążeniem psychicznym związanym z niepełnosprawnością kogoś bliskiego czy po prostu porozmawiać. Natomiast PK nie są miejscami, które będą wyręczać w składaniu wniosków, reprezentacji w sądzie, rozwiązywaniu konfliktów. Specjaliści pomogą wypełnić wnioski, poinformują o możliwościach i dostępnych źródłach pomocy, pomogą wypracować sposoby rozwiązywania konfliktów, jednak za nikogo nie wykonają koniecznych działań. Rolą specjalistów jest bycie przewodnikiem po często trudnych, a czasem i bolesnych doświadczeniach.

Reklama

Iść do ludzi z wiarą

Działalność Caritas nie ogranicza się wyłącznie do pomocy charytatywnej, zawsze istotny jest też wymiar duchowy. – Poprzez „Bliskie spotkania” próbujemy sami wyjść do potrzebujących ludzi z tym, co mamy, czyli z wiarą. I robimy to poprzez specjalistów, którzy też deklarują się jako ludzie wierzący. Chodzi nam o to, żeby bycie z drugim człowiekiem miało wymiar nowej ewangelizacji, o którą prosił Jan Paweł II i kolejni papieże. Jestem przekonany, że życie potrzebujących zmienia się, kiedy staną u ich boku ludzie niosący nadzieję – mówi ks. Stanisław Podfigórny, dyrektor Caritas diecezjalnej. – Zdajemy sobie sprawę z naszych możliwości i wiemy, że fizycznie raczej nikogo nie uleczymy, nie zaradzimy też wszystkim problemom. Ale najcenniejsze jest towarzyszenie tym ludziom, na wzór Chrystusa, który przecież towarzyszy każdemu człowiekowi, również w jego chorobach czy trudnościach.

Adresy punktów konsultacyjnych

Województwo lubuskie: Gorzów, ul. Czereśniowa 15 (parafia pw. św. Maksymiliana Kolbego); Zielona Góra, ul. Aliny 17 (parafia pw. Podwyższenia Krzyża Świętego); Przemków, ul. Ratuszowa 6 (parafia pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny)

Województwo dolnośląskie: Głogów, pl. Kard. Wyszyńskiego 1 (parafia pw. Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski)

Szczegółowe informacje można uzyskać u koordynatora projektu – Anity Łukowiak, tel. 570-509-442, e-mail: soc@caritas.pl

Dr Lidia Anna Waśko, autorka niniejszej książki, wkłada nam do ręki bezcenną pomoc, kiedy chcemy w duchu modlitwy i w jedności z Matką Najświętszą̨ medytować́ nad kolejnymi tajemnicami różańcowymi, i w ten sposób pogłębiać́ się̨ w tym wszystkim, co stanowi samą istotę̨ naszej wiary, a zarazem żeby w ten sposób jeszcze bardziej uszlachetniać́ naszą różańcową̨ modlitwę̨. Niech sam Bóg jej wynagrodzi pracę nad tą książką̨. - pisze Jacek Salij OP

Łudziłby się̨ ten, kto sadziłby, że prorocka misja Fatimy została zakończona. - Benedykt XVI, 13 maja 2010 roku, w Fatimie.

13 czerwca 1917 roku, w czasie drugiego objawienia, Maryja powiedziała Łucji: “Jezus chce posłużyć́ się̨ Tobą, aby ludzie mnie poznali i pokochali. Chciałby ustanowić́ na świecie nabożeństwo do mego Niepokalanego Serca”. Po tych słowach trójka pastuszków zobaczyła serce Maryi otoczone cierniami. W następnym miesiącu, 13 lipca 1917 roku Matka Boża wyjaśniła, że Bóg ratując grzeszników wpadających do czeluści piekielnych, chce ustanowić́ na świecie nabożeństwo do jej Niepokalanego Serca.

Już po śmierci Franciszka i Hiacynty Łucja wstąpiła w roku 1925 do zakonu doroteuszek w Ponteverdzie. Tam, 10 grudnia 1925 roku ukazała jej się̨ Matka Boża z Dzieciątkiem Jezus i znowu pokazała otoczone cierniami serce, a Jezus powiedział: „Oto Serce twej Najświętszej Matki, otoczone cierniami, którymi niewdzięczni ludzie ranią̨ Je wciąż̇ na nowo, a nie ma nikogo, kto by przez akt wynagrodzenia te ciernie powyciągał”.

Zamknij X

O nabożeństwo pierwszych sobót upomniał się̨ jeszcze Jezus 15 lutego 1926 roku, a 13 czerwca 1929 roku przypominała o nim wizjonerce Maryja. W nocy z 29 na 30 maja 1930 roku Pan Jezus powiedział Łucji, że grzechy przeciw Jego Matce obrażają̨ Boga, a Ona, troszcząc się̨ o zbawienie grzeszników, prosi o ich zadośćuczynienie.

Są cztery warunki nabożeństwa w intencji wynagradzającej: spowiedź, Komunia Św., odmówienie jednej części Różańca i 15 minutowa medytacja nad wybranymi tajemnicami różańcowymi. Najtrudniejszy do spełnienia wydaje się ten ostatni.

Mamy nadzieję, że niniejsza książka pomoże go skutecznie wypełnić.

Książka „Spełnij prośbę Matki” została opatrzona przedmową O. Jacka Salija OP.

Spójrz, Serce moje otoczone jest cierniami, którymi niewdzięczni ludzie przez bluźnierstwa i niewdzięczność́ stale Je ranią̨. Przynajmniej ty staraj się̨ mnie pocieszyć́ i przekaż wszystkim, że w godzinie śmierci obiecuję przyjść́ na pomoc z wszystkimi łaskami tym, którzy przez pięć́ miesięcy w pierwsze soboty odprawią spowiedź́, przyjmą̨ Komunię świętą̨, odmówią̨ jeden Różaniec i przez piętnaście minut rozmyślania nad piętnastoma tajemnicami różańcowymi towarzyszyć́ mi będą̨ w intencji zadośćuczynienia”.

Matka Boża, 10 grudnia 1925 roku, Pontevedra

Fragment książki „Spełnij prośbę Matki”:

1. ZWIASTOWANIE NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNIE

Maryjo, w intencji wynagradzającej za grzechy popełnione przeciw Twojemu Niepokalanemu Sercu, chcę dzisiaj z Tobą rozważyć pierwszą tajemnicę radosną Różańca świętego. Pomóż mi, proszę, choć trochę zrozumieć, czego doświadczyłaś w czasie Zwiastowania. I naucz mnie naśladować Ciebie.

„W szóstym miesiącu posłał Bóg anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja. Anioł wszedł do Niej i rzekł: «Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą». Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie. Lecz anioł rzekł do Niej: «Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca». Na to Maryja rzekła do anioła: «Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?» Anioł Jej odpowiedział: «Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym. A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta, która uchodzi za niepłodną. Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego». Na to rzekła Maryja: «Oto Ja służebnica Pańska, niech Mi się stanie według twego słowa!» Wtedy odszedł od Niej anioł” (Łk 1,26-38).

Gdy Anioł przybył do Ciebie, zauważyłaś Go, usłyszałaś Jego głos. A Jego głos był zapewne bardzo cichy… Pan Bóg zawsze przemawia cicho, nigdy się nie narzuca… Więc byłaś bardzo czujna, uważna. Może się modliłaś (…), może akurat pracowałaś. A może radowałaś się albo odpoczywałaś. Ale niezależnie od tego, co wówczas robiłaś, na pewno byłaś wewnętrznie skupiona, na pewno Twoje serce było przy Panu Bogu. Dlatego dostrzegłaś i usłyszałaś Anioła, którego On posłał…

Maryjo, ja nie umiem być tak skupiona. Mam rozbiegane myśli, zajmuje mnie tak wiele spraw i rzeczy, które wydają mi się ważne. I tak często zapominam o Panu Bogu. O tym, że On jest najważniejszy. I nie umiem słuchać. Tyle natchnień przegapiłam, przeoczyłam, nie usłyszałam, zlekceważyłam… Naucz mnie, proszę, wsłuchiwać się w głos Boga, uważać na Jego natchnienia… (…)

Anioł pozdrowił Ciebie. Pozdrowił Ciebie w dziwny sposób. Nie wymienił Twojego imienia. W miejscu, gdzie przy zwyczajnym pozdrowieniu wymienia się imię, Anioł powiedział „łaski pełna”. Czyżby to było Twoje imię? Ojciec Święty Jan Paweł II w encyklice Redemptoris Mater pisze: „Zwiastun mówi wszak do Maryi: «łaski pełna» – mówi zaś tak, jakby to było Jej właściwe imię. Nie nazywa swej rozmówczyni imieniem własnym „Miriam (=Maryja)”, ale właśnie tym nowym imieniem: «łaski pełna». Co znaczy to imię? Dlaczego Anioł tak nazywa Dziewicę z Nazaretu?”. Musiałaś, Maryjo, zadawać sobie to samo pytanie, które postawił Ojciec Święty. Dlaczego Anioł tak Cię nazwał? Wiedziałaś dobrze, że łaska oznacza szczególne błogosławieństwo, wybranie. A „pełna łaski”? To mogło oznaczać tylko zupełnie wyjątkowe, jedyne, największe wybranie i uświęcenie. I jeszcze to stwierdzenie: „Pan z Tobą”. Tak, Pan Bóg był z Tobą. Czułaś to. Czułaś, bo chciałaś cała należeć do Niego. Ale dlaczego Anioł Ci o tym mówi? Dlaczego dotyka najgłębszego pragnienia Twojego Serca? Nic dziwnego, że „zmieszałaś się na te słowa”. Byłaś przecież najpokorniejszą z ludzi, pragnęłaś być najskromniejszą służebnicą Pańską? Więc z lękiem „rozważałaś, co miałoby znaczyć to pozdrowienie” (por. Łk 1,29) (…)