Na modlitewne czuwanie, zorganizowane przez Polskie Stowarzyszenie Obrońców Życia Człowieka oraz Duszpasterstwo Rodzin Dzieci Utraconych Archidiecezji Krakowskiej, licznie przybyły rodziny doświadczone śmiercią dzieci nienarodzonych i narodzonych, umierających w wyniku poronień samoistnych, w wypadkach komunikacyjnych, na skutek chorób onkologicznych czy śmierci samobójczej.
Na początku Eucharystii pielgrzymów powitał ks. dr Zbigniew Bielas, rektor łagiewnickiego Sanktuarium Miłosierdzia Bożego i wyraził radość, że VIII Pielgrzymka Rodzin Dzieci Utraconych zbiegła się z 28. rocznicą obecności w tym miejscu Jana Pawła II, który 7 czerwca 1997 r. podczas wizyty w klasztorze na łagiewnickim wzgórzu – gdzie jeszcze było szczere pole - zatwierdził i pobłogosławił makietę z projektem architektonicznym nowej bazyliki.
Centralnym punktem pielgrzymki była uroczysta Msza Święta, którą dopełniło nabożeństwo zawierzenia utraconych dzieci Bożemu Miłosierdziu, będące zarazem dziękczynienia za dar ich życia. Eucharystii przewodniczył ks. Jacek Kędzierski, dyrektor Caritas Diecezji Włocławskiej i założyciel Centrum Opieki Perinatalnej im. bł. Rodziny Ulmów w Sieradzu.
Ksiądz Jacek swoją homilię rozpoczął słowami: „Każdy kto należy do Jezusa musi przeżyć całe Jego życie”. Wyraził radość, że podczas Eucharystii obecne były dzieci pierwszokomunijne i zaznaczył, że jako dorośli nie umiemy rozmawiać z dziećmi o śmierci dzieciom, a zwłaszcza o śmierci dzieci. Homilię zakończył przesłaniem: „To jest nauka łagiewnickiego sanktuarium: nie stracić z oczu Jezusa. Odkryć Jezusa w dzieciach utraconych. Odkryć ich podobieństwo do Jezusa”.
Przy wejściu do bazyliki każdy mógł otrzymać świecę i treść Aktu Zawierzenia Bożemu Miłosierdziu, który podczas nabożeństwa został odmówiony przy zapalonych świecach. Przed Eucharystią można było również do specjalnego kosza wrzucić karty z imionami zmarłych dzieci Kosz złożono na ołtarzu w procesji z darami, a imiona dzieci wpisano do Księgi Dzieci Utraconych prowadzonej w sanktuarium.
Wrażliwość na piękno pozwoliła mu zostać świetnym artystą. Jeszcze bardziej niż sztuka, poruszał go jednak Chrystus, którego potrafił dostrzec w biedakach na krakowskich ulicach. Dla Niego rzucił karierę malarską i przywdział ubogi habit
Święty przyszedł na świat 20 sierpnia 1845 r. w Igłomi k. Krakowa. Niedługo po porodzie dziecko zachorowało. Obawiano się, że nie przeżyje. Józefa Chmielowska, matka chłopca, poprosiła ubogich, którzy stali przed kościołem, by wraz z chrzestnymi trzymali go do chrztu świętego. W ten sposób zapewniła mu tzw. błogosławieństwo ubogich. 28 sierpnia 1845 r. przyjął chrzest z wody w Igołomi. Ceremonii chrztu dopełniono 17 czerwca 1847 r. w kościele Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Warszawie. Na chrzcie otrzymał imiona Adam Bernard Hilary. Jako sześcioletni chłopiec został przez matkę poświęcony Bogu w czasie pielgrzymki do Mogiły. Bardzo wcześnie został osierocony. Kiedy miał 8 lat, umarł jego ojciec, sześć lat później zmarła matka. W wieku osiemnastu lat Adam przyłącza się do powstania styczniowego. W przegranej bitwie pod Miechowem zostaje ranny i trafia do niewoli. W prymitywnych warunkach, bez znieczulenia, przechodzi amputację lewej nogi. Dzięki staraniom rodziny udało mu się jednak opuścić carskie więzienie i wyjechać do Francji.
„Ecce Homo”. To nie jest zwykły obraz, bo też nie malował go zwykły artysta. Medytacja nad „Ecce Homo” nie jest przeżyciem przede wszystkim estetycznym, jakie nam zwykle towarzyszy, kiedy spotykamy się ze sztuką. Ten obraz nie został namalowany po to, żeby cieszyć oczy. Można powiedzieć nawet mocniej – nie został namalowany po to, żeby zdobić kościół.
Kiedy Brat Albert podarował go arcybiskupowi Szeptyckiemu, do Lwowa, arcybiskup nie umieścił go w kaplicy, ale dał do muzeum archidiecezjalnego; a najpierw trzymał u siebie w mieszkaniu. To nie jest obraz, który był namalowany do świątyni. Już samo pytanie, po co – na jaki użytek został on namalowany, jest pytaniem jakoś niewłaściwym.
Kościołowi katolickiemu w Polsce przybędzie w tym roku 206 nowych księży, z czego 139 diecezjalnych a 67 zakonnych. To łącznie o 29 kapłanów mniej niż w ubiegłym roku. Wzrastać zaczyna liczba diecezji, w których nie pojawi się żaden nowy kapłan.
KAI zebrała informacje o święceniach z różnych źródeł kościelnych: kurii diecezjalnych, rektoratów i od rektorów seminariów duchownych oraz na stronach poszczególnych diecezji, a także z danych Konferencji Wyższych Przełożonych Zakonów Męskich w Polsce (KWPZM).
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
