KS. ADRIAN PUT: – 12 czerwca podczas Lokalnej Oazy Matki, która odbyła się w Zielonej Górze, bp Tadeusz Lityński wyznaczył Was do pełnienia misji pary diecezjalnej Domowego Kościoła, gałęzi rodzinnej Ruchu Światło-Życie. Zatem po kolei: co to znaczy być parą diecezjalną i czym jest ten Domowy Kościół?

MARIUSZ MAZUREK: – Para diecezjalna odpowiada za każde małżeństwo we wspólnocie Domowego Kościoła, za jego rozwój duchowy według charyzmatu.
ANNA MAZUREK: – Wspólnota Domowego Kościoła jest gałęzią rodzinną Ruchu Światło-Życie, która gromadzi małżonków sakramentalnych, pragnących poprzez bliską relację z Chrystusem pogłębiać swoją więź małżeńską. Ta więź jest kluczowa w wychowywaniu dzieci w duchu Ewangelii. Jednocześnie DK zwraca szczególną uwagę na duchowość małżeńską, czyli dążenie do świętości w jedności ze współmałżonkiem.

– Domowy Kościół pomaga zatem małżeństwom i szerzej – rodzinom żyć w pełni życiem chrześcijańskim. Jakimi środkami posługuje się Domowy Kościół, pomagając rodzinom?

M.M.: – Tym środkiem jest wspomniana duchowość małżeńska, która wyraża się poprzez określone elementy formacyjne, nazywane zobowiązaniami. Są nimi: codzienna modlitwa osobista (Namiot Spotkania), regularne spotkanie ze Słowem Bożym, codzienna modlitwa małżeńska, codzienna modlitwa rodzinna, comiesięczny dialog małżeński, reguła życia (systematyczna praca nad sobą, swoim małżeństwem i rodziną), uczestnictwo przynajmniej raz w roku w rekolekcjach formacyjnych. Realizacja tych zobowiązań odbywa się poprzez wspólny wysiłek małżonków oraz poprzez wzajemną pomoc małżeństw w kręgu. Krąg to od 4 do 7 małżeństw, które spotykają się regularnie raz w miesiącu.

– Założyciel Ruchu Światło-Życie sługa Boży ks. Franciszek Blachnicki miał bardzo oryginalny pomysł na działanie Domowego Kościoła. Nie stworzył tego ruchu jako ruchu prowadzonego przez duchownych. Co jest w Domowym Kościele tym unikalnym pomysłem?

A.M.: – Wspólnota Domowego Kościoła jest małżeńsko-rodzinnym ruchem świeckich w Kościele. Unikalny pomysł polega na tym, że realizacja zobowiązań w głównej mierze (aż sześć z siedmiu) odbywa się w rodzinie, czyli w domu. Jedynie ostatnie zobowiązanie odbywa się na rekolekcjach wyjazdowych, mających charakter religijno-wypoczynkowy. Kapłan jest niezbędny w pracy formacyjnej kręgu i pełni funkcję doradcy i opiekuna duchowego.

– Trudno wstąpić i wytrwać w Domowym Kościele?

M.M.: – Wstąpienie do DK nie jest trudne. Zdecydowanie cięższym zadaniem jest wytrwanie, ponieważ wiąże się z pewnym wysiłkiem i pracą duchową. Z naszego doświadczenia i obserwacji wynika, że kluczowym etapem do wytrwania w DK jest dobrze przeprowadzona ewangelizacja, czyli doprowadzenie małżonków do osobistego spotkania z Chrystusem. Służą temu rekolekcje formacyjne 15-dniowe I stopnia, rekolekcje ewangelizacyjne lub cykliczne comiesięczne spotkania pilotażowe. Zauważamy, że małżeństwa, które na początku drogi formacyjnej weszły w żywą relację z Chrystusem, z radością i z lekkością wypełniają zobowiązania („Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię. Weźcie moje jarzmo na siebie i uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokorny sercem. Albowiem jarzmo moje jest słodkie, a moje brzemię lekkie” por. Mt 11, 28-30). Dzięki temu ich więź małżeńska oraz z Chrystusem jest głęboka, a to rodzi konkretną służbę dla wspólnoty i drugiego człowieka.

– Kiedy wspomnieliście o zobowiązaniach wydaje się, że to nic nadzwyczajnego. Przecież małżeństwa i rodziny powinny tak żyć. Dochodzimy zatem do pytania o kondycję współczesnych małżeństw. Jakie one są tu, w naszej diecezji? Czy Domowy Kościół jest im potrzebny?

A.M.: – Statystyki naszego województwa pokazują, że kondycja małżeństw i rodzin jest jedną z gorszych w kraju. Jest to zatem dla nas znak miejsca i czasu. Zadanie ewangelizacyjne, które nie może czekać. Te małżeństwa w kryzysie, których wokoło nas coraz więcej, zdają się mówić do nas: „Pokażcie nam, co robić, żeby miłość w małżeństwie wzrastała, więź pogłębiała się, a relacja stawała się radością”. Domowy Kościół jest powołany do tego, żeby wychodzić do tych małżonków, zapraszać ich do naszej wspólnoty i „ogrzewać” ich mocą sakramentu małżeństwa. W ostatnim czasie leży nam na sercu również sprawa małżeństw niesakramentalnych. Rozeznajemy, jak możemy im pomóc.

– Każda nowa para diecezjalna ma zapewne jakieś pomysły na kontynuację i rozwój dzieła. Na co chcecie położyć szczególny nacisk?

A.M.: – Pragniemy kontynuować rozpoczęte dzieła poprzedniej pary diecezjalnej, głównie przez profesjonale przygotowanie rekolekcji formacyjnych oraz wszelkiego rodzaju dni wspólnoty, rozwijanie istniejących diakonii w ramach Ruchu Światło-Życie, ale przede wszystkim pobudzenie wszystkich członków DK do wyjścia poza swój krąg i dawania radosnego świadectwa o Ewangelii, o rodzinie, w której mieszka Bóg. Widzimy ogromne żniwo, ale ochotnych robotników wciąż jest zbyt mało. W tym celu pragniemy położyć nacisk na odnowienie życia duchowego w dwóch wymiarach: wołanie o dary (charyzmaty) Ducha Świętego oraz modlitwa uwielbienia (modlitwa najmilsza Bogu, w której stajemy przed Nim i uwielbiamy Go za Jego miłość i miłosierdzie, które nam wciąż cierpliwie okazuje, gdy przebacza grzechy w sakramencie pojednania i karmi swoim Ciałem w sakramencie Eucharystii). Ruch Światło-Życie to ruch charyzmatyczny, u którego początku było szczere wołanie do Ducha Świętego i odważne przyjmowanie Jego wielorakich darów. Darów, które budowały wspólnotę i rozwijały życie duchowe jej członków. Chciałoby się powiedzieć, a może nawet głośno wykrzyczeć: „Domowy Kościele, stań się tym, kim jesteś”. Na Kongregacji Odpowiedzialnych Ruchu Światło-Życie na Jasnej Górze w 2015 r. wybrzmiały mocne słowa o tym, że gdy my jako wspólnota nie będziemy wołać o dary do Ducha Świętego, to On znajdzie sobie inną wspólnotę, która Go będzie przyzywać. Stąd potrzeba na spotkaniach wspólnotowych więcej wołania o dary i modlitwy uwielbienia. Nie tylko na spotkaniach wspólnotowych, ale również przez wychowywanie członków DK do takiej postawy modlitewnej w życiu codziennym podczas realizacji charyzmatu. Z pewnością Jezus Chrystus pragnie, aby małżeństwa z DK dały się prowadzić bez oporów Duchowi Świętemu i wzrastały w duchowości większej niż powierzchownej. Owocem czego byłyby słowa jak w Dziejach Apostolskich: „To ci, pełni Ducha Świętego”.

– Co należy do obowiązków pary diecezjalnej? Będą zapewne jakieś wyjazdy i spotkania. Dużo tego będzie?

M.M.: – Para diecezjalna odpowiada za DK w diecezji oraz ściśle współpracuje z księdzem moderatorem diecezjalnym DK. Organizuje wakacyjne rekolekcje formacyjne DK, które są sercem charyzmatu oraz szczególnym czasem dla małżonków i rodziny, w którym Pan Bóg przemawia najmocniej. Następne zadania to m.in. utrzymywanie łączności z biskupem diecezjalnym, parą filialną i parą krajową DK, troska o kontakt z innymi ruchami rodzinnymi w diecezji i duszpasterstwem rodzin. Ponadto organizuje spotkania kręgu diecezjalnego, uczestniczy w kręgach filialnych, bierze udział w pracach Diecezjalnej Diakonii Jedności. Angażuje się w Dni Wspólnoty Diakonii Diecezjalnych oraz inne spotkania krajowe skierowane dla par diecezjalnych. Zauważamy dużą liczbę tych spotkań, ale ufamy, że Pan przymnoży czasu i pogodzi obowiązki pary diecezjalnej z obowiązkami stanu.

– Współcześnie w Kościele dużo mówi się o nowej ewangelizacji. Jak Domowy Kościół podejmuje to dzieło w Kościele w Polsce, ale i poza granicami?

A.M.: – W Kościele w Polsce DK podejmuje m.in. akcje ewangelizacyjne oraz rekolekcje ewangelizacyjne przygotowane przez Diakonię Ewangelizacyjną. Dobrą wieloletnią tradycją w DK w Zielonej Górze i innych miastach diecezji są comiesięczne Msze św. przygotowane przez nasze małżeństwa (oprawa liturgiczna i muzyczna). Członkowie DK angażują się w organizację kursów przedmałżeńskich lub prowadzą poradnictwo rodzinne. W ostatnim czasie ciekawym doświadczeniem był warsztatowy kurs przedmałżeński, w którym braliśmy osobiście udział jako animatorzy prowadzący grupę 6 par narzeczeńskich. Pokazał on, że dla uczestników ważniejsze jest, obok przekazywanej wiedzy na temat życia małżeńskiego i rodzinnego, świadectwo wierności małżeńskiej i piękna tego sakramentu przez osoby prowadzące. Tam również, na bazie naszych skromnych obserwacji, istnieje podstawowa i pierwsza potrzeba ewangelizacji, czyli głoszenia im Jezusa Chrystusa. Posługa DK poza granicami skupia się na zakładaniu wspólnot Domowego Kościoła i utrzymywaniu z nimi kontaktów poprzez pary łącznikowe. DK umożliwia uczestniczenie w rekolekcjach formacyjnych w Polsce rodzinom z zagranicy. Jednocześnie członkowie DK z Polski prowadzą rekolekcje w innych krajach.

– Ostatnie synody biskupów poświęcone rodzinie i małżeństwu przyniosły sporo dyskusji na temat współczesnej rodziny chrześcijańskiej. Domowy Kościół zwrócił się do papieża Franciszka ze szczególnym apelem. Co chcieliście osiągnąć lub podkreślić?

M.M.: – Członkowie Domowego Kościoła napisali w apelu, że chcą być żywymi dowodami na to, że małżeństwo może być nierozerwalne. Jakiekolwiek rozmywanie nauki Chrystusa o małżeństwie czy niewłaściwe wychodzenie naprzeciw osobom, które nie mogą trwać w sakramentalnej Komunii z Chrystusem, nie będzie budować Kościoła i nie przyczyni się do wzrostu małżonków. „Doświadczenie nasze jako małżonków i doświadczenie dwóch tysięcy lat historii Kościoła pokazuje, że wymagania i konkretne zachowywanie nauki Chrystusa daje wzrost, a próba szukania swego rodzaju drogi na skróty, jaką proponują niektórzy teologowie, niszczy i oddala od Boga. Prosimy, aby jasny i mocny przekaz o pięknie i wartości nierozerwalnego sakramentalnego małżeństwa mężczyzny i kobiety był umocnieniem dla tych, którzy pragną żyć w posłuszeństwie Chrystusowej Ewangelii” – wzywają sygnatariusze apelu.
Z przytoczonego tekstu jasno wynika pragnienie i radość trwania w zdrowej nauce Kościoła na temat małżeństwa i rodziny przez członków DK. Dają oni czytelne i przejrzyste świadectwo, że poprzez realizację charyzmatu DK jest to możliwe.

– A gdyby ktoś chciał się włączyć do Domowego Kościoła, to co powinien zrobić?

A.M.: – Najszybszą drogą dojścia wydaje się kontakt poprzez internet, gdzie znajduje się nasza strona www.dkzg.pl opisana jako Domowy Kościół, gałąź rodzinna Ruchu Światło-Życie. Umieszczone są tam m.in. kontakty do par rejonowych odpowiedzialnych za DK w poszczególnych obszarach naszej diecezji.