Młodzież przejmuje dziedzictwo

W grudniu przed świętami, pracując nad projektem ornatów na ŚDM, dowiedziałem się, że część komórek w moim organizmie postanowiła się zbuntować i narobiła trochę zamieszania. Zbuntowały się i pojechały po bandzie, bo przekształciły się w nowotwór złośliwy” – te słowa Macieja Cieśli przeczytane przez jego brata Michała usłyszał papież Franciszek podczas spotkania z 15 tys. wolontariuszy w ostatnim dniu Światowych Dni Młodzieży w Krakowie.

O zmarłym 2 lipca grafiku – wolontariuszu śDM – usłyszeliśmy z ust samego Ojca Świętego, gdy po raz pierwszy wyszedł do okna na Franciszkańskiej 3. Teraz Maciek przemówił do Papieża, do młodych zgromadzonych w Tauron Arena i do nas wszystkich.

„Okazało się, że ta odmiana raka bardzo mnie lubi – pisał. – Postanowiła pozwiedzać mój organizm i dodatkowo najechać moje płuca, liczniej niż Polacy najeżdżają na Chorwację podczas wakacji”.

Reklama

Dziękował za modlitwy i Msze św. w jego intencji, wyznawał, że modli się o cud. „Wielu z nas marzy o wielkich karierach, dużej rodzinie i sławie, samochodzie, awansie” – słuchali wzruszeni młodzi i nie mniej od nich poruszony Franciszek. „Ja od pół roku mam tylko jedno marzenie: chciałbym po prostu żyć. Chciałbym spędzić z wami kolejne ŚDM”.

Czy to świadectwa, czy konieczność skrócenia przedłużającego się spotkania sprawiły, że Papież zmienił plan i odłożył przygotowane wcześniej przemówienie, stwierdzając, że jest ono nudne. W spontanicznej wypowiedzi po hiszpańsku nawiązał do słów powitania biskupa bp. Damiana Muskusa, koordynatora śDM.

„Biskup w trakcie swojego wystąpienia powiedział wam – nie wiem, czy zrozumiecie to słowo: «un piropo» – komplement. Zrozumieliście? Powiedział wam komplement. Że jesteście nadzieją przyszłości. To prawda, ale pod dwoma warunkami”.

Reklama

Te warunki to pamięć i odwaga.

„Młody człowiek pozbawiony pamięci nie jest nadzieją przyszłości” – mówił Papież, zalecając, aby młodzi rozmawiali ze swoimi dziadkami i osobami starszymi i korzystali z ich wielkiej mądrości.

„Drugi warunek – ciągnął Ojciec Święty: – Skoro jestem nadzieją przyszłości i pamiętam o przeszłości, to zostaje teraźniejszość.

Jaki mam być w teraźniejszości? Masz być odważny, śmiały, nie przestraszyć się. Wysłuchaliśmy świadectwa, będącego pożegnaniem naszego kolegi, którego pokonał rak. Chciał być tutaj z nami, ale nie udało mu się. Jednak był odważny: z odwagą stawił czoła i z odwagą dalej walczył, mimo najgorszych z możliwych okoliczności. Tego młodego człowieka nie ma tu dzisiaj, jednak ten młody człowiek zasiał nadzieję na przyszłość. Zatem w teraźniejszości: odwaga i śmiałość. Jasne?”.

Całe spotkanie odbyło się w obecności krzyża Światowych Dni Młodzieży oraz przywiezionego z Kalwarii Zebrzydowskiej cudownego wizerunku Najświętszej Maryi Panny, tego samego, przy którym wiele razy modlił się Lolek – biskup i kardynał Karol Wojtyła, późniejszy papież Jan Paweł II. Po raz ostatni – w sierpniu 2002 r., gdy przybył do Krakowa, aby konsekrować bazylikę Miłosierdzia Bożego w Łagiewnikach. Było to dwa tygodnie po Toronto, gdzie odbyły się ostatnie śDM z Janem Pawłem II.

Tamto spotkanie, podobnie jak obecne w Krakowie, było naznaczone lękiem. Po zamachu z 11 września 2001 r. liczba rejestracji gwałtownie spadła, podobnie stało się teraz po zamachach terrorystycznych w zachodniej Europie. Gdy Maciek Cieśla walczył z nowotworem, wydawało się, że olbrzymia przestrzeń w Brzegach (skrytykowana jeszcze mocno pod kątem bezpieczeństwa) będzie za wielka dla topniejącej liczby uczestników śDM. A jednak w niedzielny poranek 2,5 mln młodych ludzi wzięło udział w Mszy św. posłania. Wśród nich „Siewcy Lednicy” osieroceni przez zmarłego na trzy dni przed Wigilią Bożego Narodzenia o. Jana Górę. Byli oni jakby żywym potwierdzeniem owoców tamtych pierwszych Dni Młodzieży w Polsce, a jednocześnie żywym dowodem pamięci, która sięga w przyszłość.

Święty patron i inicjator śDM sam dał dowód tego, czym jest odwaga, o której mówił jego obecny następca. Od słów „Nie lękajcie się!” na progu pontyfikatu, przez zamach, po heroiczne odchodzenie z tego świata dał młodzieży inspirację, która trwa. Inspiracja ta u źródła ma dwa wezwania: do wiary, która przezwycięża lęk – „Jezu, ufam Tobie”, i do pamięci – „Maryjo, jestem, pamiętam, czuwam”.

Dziś dziedzictwo to przejmuje młodzież – obecna w Krakowie, modląca się, służąca (jak wolontariusze) i cierpiąca jak Maciek. Dlatego przekazanie symbolicznej iskry miłosierdzia przedstawicielom wszystkich kontynentów na zakończenie Mszy św. posłania nie było tylko gestem czy zachętą. Była to nasycona treścią obietnica, że stąd wyjdzie iskra, która przygotuje świat na ostateczne przyjście Pana Jezusa.

Niedziela – 31 lipca 2016 r.

Akt ofiarowania poprzedziły 33-dniowe rekolekcje, które rozpoczęły się w parafii 31 maja. Zorganizował je ksiądz proboszcz razem ze Wspólnotą Duchowych Niewolników Maryi „Ad Iesum per Mariam”.

Fotorelacja z uroczystości:

Zobacz zdjęcia: Parafia Miłosierdzia Bożego w Brzegu

Legalne niewolnictwo

Rekolekcje odbywają się według autorskiego programu pt. „Jedynemu Bogu przez Niepokalaną Maryję” opartego na wskazaniach św. Ludwika Marii de Montforta wyłożonych w „Traktacie…” oraz na wezwaniu Matki Bożej z Fatimy do modlitwy, ofiary i pokuty. Do zawierzenia może przystąpić każdy, niezależnie czy jest osobą świecką, konsekrowaną, czy też kapłanem. Istotne jest głębokie przygotowanie.

W ramach każdej edycji wspólnota zaprasza uczestników na 6 wspólnych spotkań, 2 nabożeństwa pokutne, przygotowanie do spowiedzi generalnej oraz uroczystą Mszę św. z Aktem Ofiarowania.

Misją WDNM jest propagowanie duchowej i apostolskiej drogi niewolnictwa maryjnego. Wspólnota realizuje ją m.in. przez przygotowywanie i towarzyszenie wiernym, którzy zostali zaproszeni na tę drogę przez Matkę Najświętszą i zaangażowanie w przygotowywanie oraz prowadzenie grup dorosłych i młodzieży do całkowitego oddania się Maryi w macierzyńską niewolę miłości. Wspólnota podejmuje swoją posługę na zaproszenia kierowane przez kapłanów, bądź to prowadząc przygotowania, bądź pomagając kapłanowi. Członkowie wspólnoty służą swoim doświadczeniem, animacją nabożeństw rekolekcyjnych, posługą muzyczną oraz świadectwem życia oddanego Maryi.

Uroczysta Eucharystia

Przed Eucharystią w parafii Miłosierdzia Bożego w Brzegu prowadzący przygotowanie Anna i Zbigniew Kozikowscy dokonali wprowadzenia do mającego nastąpić Aktu Ofiarowania. – Kiedy będziecie wypowiadać słowa zawierzenia, przejdzie między Wami Maryja. Zasieje w waszych sercach ziarenka, z których wyrosną owoce miłości. Aby to nastąpiło trzeba było swoje serce przygotować, tak jak przygotowuje się rolę – właśnie przez 33-dniowe rekolekcje, nabożeństwo pokutne, spowiedź generalną. W akcie oddania staniemy wszyscy razem, nawet jeśli nasz współmałżonek czy współmałżonka są przeciwni, musimy o nich pamiętać i modlić się za nich. To, co kiedyś tak bardzo mocno mnie uderzyło, to stwierdzenie, że dusza poświęcona Maryi jest stracona dla szatana i tym samym wyciąga kolec z Serca Maryi – mówiła Anna Kozikowska.

Zachęciła następnie do modlitwy za wszystkich swoich bliźnich. – Jeśli modlimy się za męża, to módlmy się za wszystkich mężów. Jeśli modlimy się za żonę, módlmy się za wszystkie żony. Módlmy się za kapłanów. Kapłani potrzebują naszej modlitwy a my tak bardzo potrzebujemy kapłanów. A Kościół jest dzisiaj tak mocno zraniony. Módlmy się i ofiarowujmy nasze posty i cierpienia. Dzisiaj jest taki dzień, w którym powinniśmy złożyć Bogu daninę. Nie musi to być danina finansowa, może być duchowa. Maryja nam pokaże, gdzie i w jaki sposób. A dziś świętujmy to, co się już dokonało i to, co Bóg dla nas jeszcze przygotował – mówiła Anna Kozikowska.

Eucharystię rozpoczęła procesja, w której parafianie szli z białymi różami i składali je przed ołtarzem, przed figurą Matki Bożej Fatimskiej. Swoją różę złożył również ksiądz proboszcz, który przewodniczył Mszy św. Jak powiedział w homilii: – Jesteśmy uczestnikami i świadkami wyjątkowego nabożeństwa, które kończy 33-dniowe rekolekcje i 24-godzinne nabożeństwo pokutne. Każdy z nas jest tutaj z potrzeby serca. To, że zdecydowaliśmy się tutaj być, znaczy, że chcemy zrobić krok do przodu, chcemy głębszej więzi z Bogiem. Jest to więź z Ojcem, więź z Odkupicielem, który dotknął naszej rzeczywistości.

Następnie ksiądz proboszcz nawiązał do czytań i do historii Izraela, który nie zawsze był wierny Bogu. – Ale Bóg nie zapomniał o Izraelu. Nawet wówczas, gdy prorok Eliasz prosił Go o śmierć. I przez słowo Boga otrzymał nadzieję. Jakże to aktualne w sytuacji wiszącego nad nami lęku związanego z epidemią. Historia Izraela pokazuje nam Boga, który mówi, że przyjdzie czas na odbudowę wszystkiego – mówił ksiądz proboszcz. Następnie zauważył, że Jezus nam mówi, że czas Jego obecności z nami to czas wesela. Gdy Go dotykamy, przyjmujemy do serc, jesteśmy na weselu. – Pewnie przyjdzie choroba, cierpienie, krzyż. Tak też było w życiu Świętej Rodziny. Maryja z Józefem zmagali się z cierpieniem aż po śmierć i krzyż. Jeśli popatrzymy na życiorysy świętych, to też widzimy, że ich droga życia nie była łatwa. Ale z nami od dzisiaj jest Maryja, nie jesteśmy sami – zakończył ks. Marcin Czerepak.

Parafianie uroczyście odczytali Akt Ofiarowania, własnoręcznie napisany i podpisany, po czym każdy osobiście złożył go w ręce księdza proboszcza. Na zakończenie Eucharystii ksiądz proboszcz poświęcił łańcuszki niewolnika Maryi, które otrzymali wierni i udzielił uroczystego błogosławieństwa relikwiami I stopnia św. Ludwika Marii Grignion de Montforta.

Źródła

W „Traktacie o doskonałym nabożeństwie do Najświętszej Maryi Panny” św. Ludwika M. Grignion de Montforta czytamy: „Bóg pragnie, by Jego Najświętsza Matka była obecnie więcej znana, bardziej kochana i czczona bardziej niż kiedykolwiek. Bez wątpienia nastąpi to, gdy wybrani rozpoczną za łaską Ducha Świętego tę wewnętrzną i doskonałą praktykę; którą im zaraz przedstawię. Wtedy ujrzą, o ile wiara na to pozwala, tę piękną Gwiazdę Morza, by pod Jej kierunkiem mimo burz i rozbojów morskich dopłynąć szczęśliwie do portu. Wtedy poznają wspaniałość tej Królowej i poświęcą się całkowicie Jej służbie jako poddani i niewolnicy z miłości. Doświadczą Jej słodyczy i pieszczot matczynych i kochać Ją będą czule jako ukochane dzieci. Poznają miłosierdzie, którego Maryja jest pełna; poznają, jak bardzo potrzebują Jej pomocy i będą we wszystkim uciekać się do Niej, jako do swojej ukochanej Orędowniczki i Pośredniczki u Jezusa Chrystusa. Zrozumieją, że Maryja jest najpewniejszym, najkrótszym i najdoskonalszym środkiem, by dojść do Jezusa Chrystusa, i oddadzą się Jej z duszą i ciałem, niepodzielnie i bez zastrzeżeń, by zupełnie i niepodzielnie należeć do Jezusa Chrystusa.”

Słowa te potwierdziła sama Matka Boża podczas drugiego objawienia w Fatimie, 13 czerwca 1917:

„Pan Jezus pragnie się tobą posłużyć, abym była bardziej znana i kochana. Pragnie ustanowić na świecie kult mojego Niepokalanego Serca. Tym, którzy przyjmą to nabożeństwo obiecuje zbawienie. Te dusze będą przez Boga kochane, jak kwiaty przeze mnie postawione dla ozdoby Jego tronu”.