Publikujemy komunikat nuncjatury apostolskiej:

Ojciec Święty Franciszek

mianował ks. prof. Henryka Wejmana, dziekana Wydziału Teologii Uniwersytetu Szczecińskiego, biskupem pomocniczym archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej, przydzielając mu stolicę tytularną Siniti.

Warszawa, 22 listopada 2014 r.

abp Celestino Migliore, nuncjusz apostolski

Ks. prof. zw. dr hab. Henryk Wejman, syn Feliksa (zm. 1986 r.) i Leonardy zd. Jakubowska, urodził się 17 XII 1959 r. w Choszcznie. Ma dwóch braci Zdzisława i Grzegorza, kapłana.

Egzamin dojrzałości zdał w 1978 r. w Liceum Ogólnokształcącym w Choszcznie. Studia filozoficzno-teologiczne odbył w Wyższym Seminarium Duchownym w Paradyżu i w Szczecinie. Święcenia kapłańskie otrzymał 15 IV 1984 r. w katedrze pw. św. Jakuba Ap. w Szczecinie z rąk bp. prof. Kazimierza Majdańskiego. Następnie pracował jako wikariusz w parafii pw. Chrystusa Króla w Świnoujściu. W latach 1986-1990 odbył studia specjalistyczne z teologii duchowości na Papieskim Uniwersytecie św. Tomasza Angelicum w Rzymie (licencjat teologii, Rzym 13.02.1988 r., rozprawa: L’obbedienza del sacerdote riguardo al vescovo alla luce del decreto conciliare Presbyterorum Ordinis, Roma 1988, pp. 138 [Posłuszeństwo kapłana wobec biskupa w świetle soborowego dekretu o posłudze i życiu kapłanów, Rzym 1988, ss. 138]). 15 I 1990 r. przedstawił dysertację doktorską nt. Formazione all’obbedienza sacerdotale alla luce della dottrina del Concilio Vaticano II, Roma 1990, pp. 222 (Formacja do posłuszeństwa kapłańskiego w świetle doktryny Soboru Watykańskiego II, Rzym 1990, ss. 222); 19.11.1991 r. nostryfikacja rozprawy doktorskiej - Katolicki Uniwersytet Lubelski, Wydział Teologii.

Po powrocie z Rzymu do kraju, w latach 1990-1991, pełnił funkcję dyrektora Wydziału Duszpasterskiego Kurii Biskupiej w Szczecinie; w tym czasie pełnił też funkcję proboszcza w parafii pw. św. Kazimierza w Szczecinie (1991). W kolejnych dwóch latach był proboszczem parafii pw. św. Brata Alberta w Szczecinie. Od 1993 r. rozpoczął pracę w Arcybiskupim Wyższym Seminarium Duchownym w Szczecinie na stanowisku ojca duchownego. W tym czasie przygotowywał rozprawę habilitacyjną. 19 VI 1997 r. odbył kolokwium habilitacyjne na Papieskim Wydziale Teologicznym we Wrocławiu (habilitacja w zakresie teologii duchowości, rozprawa: Miłosierdzie jako istotny element duchowości chrześcijańskiej. Studium z teologii życia wewnętrznego, Szczecin 1997, ss. 316, zatwierdzona: 24.02.1998 r.).

Począwszy od 1998 r., pracował na stanowisku profesora nadzwyczajnego, najpierw na Uniwersytecie Szczecińskim w Instytucie Filozofii (1998-1999), a następnie na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu im. Adam Mickiewicza w Poznaniu (1999-2003). Na tej uczelni pełnił też funkcję prodziekana Wydziału Teologicznego. 21 X 2003 r. otrzymał tytuł naukowy profesora nauk teologicznych.

Z chwilą powstania Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Szczecińskiego został na nim kierownikiem Katedry Teologii Moralnej i Duchowości (1 I 2004 r.); od 1.07.2004 r. pracuje na stanowisku profesora zwyczajnego Uniwersytetu Szczecińskiego. Od 1 IX 2012 r. pełni funkcję dziekana Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Szczecińskiego.

Wyróżnienia: Nagroda Rektora UAM w Poznaniu za osiągnięcia w dziedzinie nauki - 2000 i 2003, Nagroda Rektora US za osiągnięcia w dziedzinie nauki - 2006.

Organizacje: Stowarzyszenie Teologów Duchowości Polskich - członek od 1990, Rada Naukowa Roczników Teologicznych (Lublin) - od 2001; Komisja Bioetyczna PAM w Szczecinie - od 2008, Państwowa Komisja Akredytacyjna - ekspert (nauki teologiczne) od 2008.

Ksiądz Profesor jest autorem 21 książek (w tym 2 w języku włoskim i 2 w językach: francuskim i niemieckim) i 223 artykułów naukowych oraz promotorem licznych prac doktorskich i bardzo licznych magisterskich i licencjackich. Przygotował 2 recenzje projektu badawczego do Komitetu Badań Naukowych. Brał czynny udział w licznych sympozjach krajowych i międzynarodowych.

Specjalnością naukową Księdza Profesora jest: duchowość miłosierdzia, duchowość stanów życia, duchowość diecezjalna, metodologia teologii duchowości. Obecne zainteresowania Księdza Profesora koncentrują się wokół wyzwań kulturowych i metodologicznych stojących przez współczesną teologią duchowości. W nich bazuje na dwóch zasadach. Pierwsza z nich dotyczy uwarunkowań filozoficznych teologii duchowości (potrzeba jedności poznania rozumowego i poznania wiary), a druga - stosunku do tradycyjnych metod teologii duchowości. Wpierw chodzi o taką formułę pracy teologicznej, która w tym coraz bardziej pluralistycznym świecie uwzględniałaby uwarunkowania środowiska i kontekst wiary, wobec której teologia z natury swej ma służebny charakter. A następnie chodzi o taki sposób uprawiania teologii duchowości, który przeniknąłby duszę człowieka i doprowadził go do doświadczenia zbawczej obecności Chrystusa tu i teraz.

Specjalność: jedność poznania rozumowego i poznania wiary, uwarunkowania antropologiczne, kulturowe i społeczne duchowości człowieka; podmiotowy wymiar doświadczenia duchowego; możliwość stosowania fenomenologii w teologii duchowości.

Hobby: piłka nożna, pływanie siatkówka, muzyka poważna, literatura piękna.