2016-10-19 08:56
Niedziela Ogólnopolska 43/2016, str. 52
Niedziela Ogólnopolska 43/2016, str. 52
Droga Pani Aleksandro,
Składam serdeczne dzięki za niespodziankę, którą od Pani otrzymałam. Podziwiam Pani umiejętności redaktorskie – z tak chaotycznego tekstu, jakim był mój list, pisany zresztą pod wpływem impulsu, wyciągnęła Pani to, co najistotniejsze, żeby ten przekaz serca – na dodatek z wielką dyskrecją – mógł trafić do innych ludzi.
Szkoda, że ciągle zbyt mało katolików w Polsce chce zaufać całkowicie Panu Bogu. Gdybyż do nich dotarło, że wtedy żyje się zupełnie inaczej! Wiele osób pytało mnie, czy się nie boję mieszkać na tym już teraz prawie całkowitym pustkowiu. No właśnie, opieram się na zaufaniu Panu Bogu i mieszka mi się tu całkiem dobrze.
Reklama
Serdecznie pozdrawiam Panią, „wszystkie Czesławy” oraz całą Redakcję.
Danuta
Nie jest sztuką wykorzystanie autentycznych historii dosłownie i na żywo, nawet mnie trochę czasem dziwi, jak to w różnych reportażach ludzie ujawniają swoje wnętrza, a reporter przedstawia nam to łącznie z autentycznymi emocjami. Autorka cytowanego listu zwraca uwagę, że tym razem to mnie udało się wdepnąć dość głęboko w czyjąś duszę, a jednocześnie oddać jakąś prawdę w swoim tekście i ochronić przy tym intymność żywych bohaterów.
Stąd też w cytowanych listach są tylko imiona lub nawet zmienione imiona – oczywiście oprócz osób, które otwarcie zgadzają się na takie odkodowanie ich sylwetek.
Kiedyś było takie słowo: wstyd – określające podobne stany. I inne podobne słowa: intymność, prywatność. Wiem, że trudno je zachować w dobie kamer, mikrofonów i wścibskości mediów, ale warto o nich pamiętać dla swojego własnego szczęścia, które jest jedyne i niepowtarzalne.
Aleksandra
