Spowiedź św. uważana jest za trudną, traumatyczną, bolesną. Jedni jej unikają – czasem latami, inni się boją. Bywają i tacy, którzy mylą konfesjonał z gabinetem psychoterapeuty.
Na koniec 2016 r. na lokalnym rynku wydawniczym pojawiło się kilka bardzo ważnych pozycji. Książki ks. Andrzeja Sapiehy i ks. Roberta Kufla pozwalają nam bliżej zapoznać się z kościelną przeszłością naszych ziem. W okresie świąteczno-noworocznym warto sięgnąć po te pozycje
Pierwsi Męczennicy Polski. Teksty źródłowe” to książka pod redakcją ks. Andrzeja Sapiehy. Ks. Robert Kufel jest autorem piątego tomu „Cmentarze wyznaniowe do 1945 r. w graniach województwa lubuskiego”, a także redaktorem trzeciego tomu Rocznika Archiwum Diecezjalnego w Zielonej Górze pt. „Adhibenda”. To wydawnictwa interesujące i w ciekawej szacie graficznej. Co nam przybliżają?
„Pierwsi Męczennicy Polski”
Ks. Andrzej Sapieha podjął się pracy wręcz epokowej. Wydana przez Instytut Biskupa Wilhema Pluty w Gorzowie w serii Diecezjalne Źródła Ewangelizacji książka to próba, bardzo udana, nowego tłumaczenia tekstów źródłowych mówiących o Pierwszych Męczennikach. Wydawnictwo zawiera tłumaczenia następujących tekstów: „Życie Pięciu Braci” św. Brunona z Kwerfurtu, fragmenty „Życie św. Romualda” św. Piotra Damianiego, fragment „Kroniki Czechów” Kosmasa z Pragi, fragmenty średniowiecznych roczników polskich, fragmenty średniowiecznych kalendarzy liturgicznych, wypisy z „Roczników” Jana Długosza oraz sekwencje do Pięciu Braci. Publikacja zawiera także teksty zebrane pod wspólnymi tytułami „Aktualizacje duszpasterskie” oraz „Komentarze”. Tej książki oczekiwaliśmy w diecezji od dawna. O naszych patronach wiedzę czerpaliśmy głównie z dzieła św. Brunona. Jego tekst był dotychczas dostępny dla polskiego czytelnika w dwóch tłumaczeniach, autorstwa K. Abgarowicz i E. Szwarcenberg-Czerny. Czas domagał się nowego tłumaczenia. Dzięki pracy ks. Sapiehy możemy na nowo i ze świeżością spojrzeć na dzieje naszych patronów.
Reklama
„Cmentarze wyznaniowe do 1945 r. w granicach województwa lubuskiego”
Książka ks. Roberta Kufla to już piąty tom znacznie większego dzieła, jakim jest próba zachowania od zapomnienia dawnych cmentarzy wyznaniowych istniejących na naszych ziemiach do 1945 r. Los obszedł się z nimi po II wojnie światowej bardzo okrutnie. Często niszczone były tylko dlatego, że były poniemieckie. Dziś często zostało po nich bardzo niewiele, a w wielu przypadkach są to już tylko zarośnięte kikuty dawnych pomników. Swoją pasją ks. Kufel stara się zachować je dla następnych pokoleń choć w takiej formie. Tom piąty poświęcony jest cmentarzom z gmin Bobrowice, Bytnica i Dębno z powiatu krośnieńskiego. Książka zawiera bardzo bogatą kolorową dokumentację fotograficzną. Opisy w językach polskim i niemieckim znacznie poszerzają grono potencjalnych odbiorców tej pozycji. Należy bardzo mocno podkreślić bardzo wysoki poziom edytorski tej książki. Wysokiej jakości papier i kolorowe zdjęcia powodują, że lektura tej książki jest prawdziwą przyjemnością.
„Adhibenda”
Gdy w 2014 r. ks. Robert Kufel rozpoczynał wydawanie Rocznika Archiwum Diecezjalnego w Zielonej Górze pt. „Adhibenda”, towarzyszyło mu pytanie, czy będzie to wydawnictwo jednorazowe, czy może przyjmie się i znajdzie grono odbiorców. Spoglądając na trzeci tom za rok 2016, należy powiedzieć, że inicjatywa sprzed dwóch lat w pełni się przyjęła. Rocznik pod redakcją ks. Kufla to prawdziwa kopalnia wiedzy o przeszłości Kościoła na Ziemi Lubuskiej, ale także szerzej – o przeszłości tych ziem. W pierwszej części „Artykuły i materiały” znajdujemy teksty 8 autorów. W dziale „Archiwum Diecezjalne” znajdziemy trzy teksty przybliżające życie i prace naszego diecezjalnego archiwum. „Forum kwerendzistów” to dział otwarty dla czytelników. „Wspomnienia”, „Sprawozdania” i „Recenzje” dopełniają zawartości naszego diecezjalnego rocznika archiwalnego. Czytając poszczególne artykuły z rocznika, towarzyszyć nam może także poczucie dumy, że wiele innych archiwów diecezjalnych w Polsce nie ma własnego rocznika. A nam się udało – i oby tak dalej!
Napisałem tę książkę, zwracając się przede wszystkim do ludzi, którzy byli tacy jak ja, zanim odkryłem Ewangelię – wyjaśnia Vittorio Messori w rozmowie z Włodzimierzem Rędziochem
vittoriomessori.it Vittorio Messori
W ostatnim półwieczu wielki, światowy sukces literacki odniosło dwóch włoskich pisarzy: Umberto Eco i Vittorio Messori. Dwie równoległe, ale bardzo różne historie życia. Obaj studiowali na Uniwersytecie Turyńskim. Eco zaczynał studia jako osoba wierząca, zaangażowana w działalność Akcji Katolickiej, Messori – jako niewierzący wychowany w rodzinie antyklerykalnej. Paradoksalnie, pierwszy stał się antykatolickim agnostykiem, drugi ukończył uniwersytet jako wierzący; pierwszy stracił wiarę („jestem apostatą” – powtarzał), drugi odkrył Jezusa Chrystusa i został katolikiem. Ich dwie najbardziej znane książki – odpowiednio: „Imię Róży” i „Opinie o Jezusie” – najlepiej odzwierciedlają jakże różne dusze. Uniwersytet nauczył Messoriego rygoru badań naukowych, z rozumu korzystał więc również w odkryciu religii. Mówi jednak – „Zrozumiałem za Pascalem, że ostatnim posunięciem rozumu jest uznanie, iż poza jego możliwościami jest tajemnica”. Rezultatem jego ponaddziesięcioletnich poszukiwań Jezusa przeprowadzonych naukową metodą była wspomniana książka „Opinie o Jezusie”, która ukazała się w 1976 r. i w krótkim czasie stała się światowym bestsellerem. W październiku br. nowe, zaktualizowane wydanie książki, która przeszła już do historii, ukazało się nakładem włoskiego wydawnictwa Ares i stało się pretekstem do rozmowy z Messorim.
WŁODZIMIERZ RĘDZIOCH: – Jak powstała Pańska najbardziej znana książka – „Opinie o Jezusie”?
VITTORIO MESSORI: – Przed moim nawróceniem nic nie wiedziałem o religii. Musiałem studiować, aby odpowiedzieć sobie na pytanie: Czy Ewangelie opowiadają prawdziwe historie, czy też jest to zbiór mitów Bliskiego Wschodu? Aby móc poważnie traktować Ewangelię, musiałem być dobrze poinformowany. Moje badania trwały wiele lat, a ich rezultaty zebrałem w książce, której tytuł odzwierciedla jej treść – „Opinie o Jezusie” (włoski tytuł jest nieco inny: „Ipotesi su Gesu”, tzn. Hipotezy nt. Jezusa – przyp. W. R.). Moja książka została wydana przez wydawnictwo Salezjanów SEI (Societa Editrice Internazionale). Wydawca powiedział mi, że książki apologetyczne (apologetyka – rodzaj teologii i literatury zajmujący się obroną wiary – przyp. W. R.) nie są już modne, więc postanowił wydrukować tylko 3 tys. egzemplarzy. Tymczasem pierwszy nakład rozszedł się w ciągu kilku dni, podobnie jak kolejne 3 tys. egzemplarzy. W ciągu niecałych 3 lat nakład książki we Włoszech przekroczył milion egzemplarzy i została ona przetłumaczona na kilkadziesiąt języków.
Episkopat: W niedzielę 8 grudnia 2019 r. świętujemy uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny
2019-12-02 17:15
BP KEP / Warszawa (KAI)
W dniu 8 grudnia 2019 r. w kalendarzu liturgicznym Kościoła Powszechnego wypada zbieżność II niedzieli Adwentu i uroczystości Niepokalanego Poczęcia NMP. Dla dobra duchowego wiernych należy zachować w dniu 8 grudnia 2019 r. świętowanie uroczystości Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny – czytamy w dekrecie Przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski abp. Stanisława Gądeckiego.
pl.wikipedia.org Przedstawienie Niepokalanego Poczęcia na obrazie Petera Paula Rubensa w Prado
Publikujemy pełną treść dekretu:
Warszawa, dnia 26 kwietnia 2018 roku
DEKRET
W dniu 8 grudnia 2019 r. w kalendarzu liturgicznym Kościoła Powszechnego wypada zbieżność II niedzieli Adwentu i uroczystości Niepokalanego Poczęcia NMP.
Konferencja Episkopatu Polski, na mocy dyspensy udzielonej przez Kongregację ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów dekretem z dnia 9 kwietnia 2013 r. (Prot. 39/13/L), postanowiła podczas 378. Zebrania Plenarnego w Warszawie dnia 14 marca 2018 r., aby dla dobra duchowego wiernych zachować w dniu 8 grudnia 2019 r. świętowanie uroczystości Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny.
Celebrację sprawuje się w kolorze białym, z użyciem tekstów z uroczystości, z uwzględnieniem zaleceń wymienionych w piśmie przewodnim Prefekta Kongregacji, polecającym, aby w dniu tym nie pomniejszyć znaczenia czasu Adwentu:
a) drugie czytanie mszalne bierze się II niedzieli Adwentu;
b) w homilii należy nawiązać do trwającego okresu liturgicznego;
c) w modlitwie powszechnej należy użyć przynajmniej jednego wezwania nawiązującego do okresu Adwentu;
d) w miejsce zwykłej oracji końcowej modlitwy powszechnej należy użyć kolekty II niedzieli Adwentu.
Postanowienie obejmuje wszystkie Msze odprawiane tego dnia w Kościele polskim (z udziałem ludu lub bez udziału ludu), a także oficjum Liturgii Godzin (wieczorem 7 grudnia należy użyć oficjum I Nieszporów uroczystości Niepokalanego Poczęcia NMP oraz Komplety po I Nieszporach).
Zgodnie z objaśnieniem Kongregacji i duchem dyspensy, która zezwala na nieprzenoszenie tej uroczystości w Polsce na następny dzień, następujący poniedziałek 9 grudnia 2019 r. ma rangę dnia powszedniego w Okresie Adwentu (Poniedziałek II tygodnia Adwentu).
Niech Niepokalana Matka Chrystusa i Kościoła będzie nieustanną przewodniczką w adwentowym czasie przygotowań do Uroczystości Narodzenia Słowa Bożego.
+ Stanisław Gądecki
Arcybiskup Metropolita Poznański
Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski
Wiceprzewodniczący Rady Konferencji Episkopatów Europy (CCEE)
Franciszek: niech Maryja uczy nas zawsze mówić Bogu „tak”
2019-12-08 12:23
st (KAI) / Watykan
Do wielkodusznego odpowiadania Bogu na Jego plany i propozycje na wzór Niepokalanej Maryi Dziewicy zachęcił Franciszek wiernych w swoim rozważaniu przed modlitwą „Anioł Pański” 8 grudnia na Placu św. Piotra w Watykanie.
Vatican Media
Papież zauważył, że uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny jest umieszczona w kontekście Adwentu, który jest okresem oczekiwania na wypełnienie się Bożych obietnic. Jednak w dzisiejszej uroczystości rozważamy już część tego, co z Bożych obietnic się wypełniło w życiu Maryi Panny. Zanim się zaczęła poruszać w łonie swej matki, była już tam obecna uświęcająca miłość Boga, chroniąc ją przed skażeniem złem, które jest wspólnym dziedzictwem rodziny ludzkiej.
Franciszek nawiązał do czytanego dziś fragmentu Ewangelii według św. Łukasza (Łk 1, 26-38), opisującego scenę zwiastowania. Podkreślił pełne zaufanie Maryi Bogu i całkowite oddanie się Jemu do dyspozycji. „Odpowiadając doskonale na plan Boga względem niej, Maryja staje się «cała piękna», «cała święta», bez najmniejszej oznaki samozadowolenia. Jest arcydziełem, ale pozostając pokorną, maluczką, ubogą. Odzwierciedla się w Niej piękno Boga, który cały jest miłością, łaską, darem siebie” – podkreślił Ojciec Święty.
Zauważył, że dyspozycyjność Maryi wobec Boga znajduje swój wyraz w Jej postawie dyskretnej służby i nawiedzeniu Elżbiety. „Również w naszych wspólnotach jesteśmy wezwani do podążania za przykładem Maryi, praktykując styl dyskrecji i ukrycia” – wskazał Franciszek. „Niech uroczystość naszej Matki pomoże nam uczynić z całego naszego życia «tak» dla Boga, «tak» składające się z adorowania Go i codziennych gestów miłości i służby” – powiedział Ojciec Święty przed odmówieniem modlitwy „Anioł Pański” i udzieleniem apostolskiego błogosławieństwa.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Redaktor Naczelna Tygodnika Katolickiego „Niedziela” wyznaczyła w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
_1575381158.jpg)
