2019-10-08 14:18

Ks. prof. Waldemar Chrostowski
Niedziela Ogólnopolska 41/2019, str. 29

Uzdrowienie trędowatego Naamana potwierdziło zachętę proroka Elizeusza, by chory całkowicie zaufał Bogu. W czasach Starego Testamentu Bóg okazywał swą moc w nadzwyczajnych znakach, które towarzyszyły historii ludu Jego wybrania, ale jak świadczy uzdrowienie tego cudzoziemca, nie ograniczały się do Izraelitów. Stawało się jasne, że Bóg jest Panem dziejów i losów całej ludzkości. Także w naszych czasach, w których istnieją rozmaite wierzenia i religie, trzeba niestrudzenie świadczyć o Bogu jedynym, który w Jezusie Chrystusie „okazał ludom swe zbawienie”.

Ewangelia według św. Łukasza opowiada o uzdrowieniu przez Jezusa dziesięciu trędowatych. Pogranicze Samarii i Galilei zamieszkiwali Żydzi oraz ludzie innych narodowości. Ujrzawszy chorych, którzy błagali o pomoc, Jezus nie dociekał, z kim ma do czynienia, lecz przywrócił im zdrowie. O ile jednak Naaman pospieszył z podziękowaniem Elizeuszowi, to tylko jeden z dziesięciu uzdrowionych z trądu postąpił tak samo. W pytaniu Jezusa pobrzmiewa smutek: „Gdzie jest dziewięciu?”. W podziękowaniu, które okazał jeden z trędowatych, znalazło wyraz nastawienie serca podatnego na przyjęcie łaski większej niż zdrowie ciała. W cudownych znakach, które są częścią również naszego życia, spotykają się dwie miłości: Boża do nas i nasza do Boga.

Największy dar Boga dla ludzkości to zbawienie, którego dokonał On w Jezusie Chrystusie. Zmartwychwstanie Jezusa, otwierając perspektywę życia wiecznego, stanowi podstawę nadziei, która nadaje najgłębszy sens życiu chrześcijanina. Ta nadzieja nie ogranicza się do uwarunkowań, potrzeb i wymiarów tego świata, co pozwala nam – na wzór św. Pawła – godnie przyjąć i cierpliwie znosić wszystko, co trudne. Kiedy tak nie jest, wtedy słowo Boże ulega spętaniu, gdyż nie znajduje potwierdzenia w życiu, wskutek czego traci na wiarygodności. Apostoł podkreśla, że życie chrześcijanina powinno się odbywać w blasku Krzyża jako fundamentu niezachwianej nadziei: „Jeżeli bowiem z Nim współumarliśmy, z Nim także żyć będziemy”. Wyznawcy Chrystusa, żyjąc w doczesności, są ukierunkowani ku wieczności i to ona jest naszym ostatecznym celem i przeznaczeniem. Ta pewność przynosi radość, podczas gdy rezygnacja z niej, a tym bardziej jej odrzucenie, zapowiadają tragiczną w skutkach odpowiedzialność: „Jeśli się będziemy Go zapierali, to i On nas się zaprze”.

2019-10-14 12:48

Krystyna Radomska

Wojsławicka wspólnota parafialna przeżywała patronalną uroczystość - święto ku czci św. Michała Archanioła.

Św. Michał triumfuje w cudownym obrazie zabytkowej świątyni, ukazany jako wojownik w zbroi, w szacie władcy, który pokonuje szatana w postaci smoka. W tradycji chrześcijańskiej Michał to pierwszy i najważniejszy spośród aniołów, obdarzony przez Boga szczególnym zaufaniem. Gdy Lucyfer zbuntował się przeciwko Bogu i do buntu namówił część aniołów, archanioł Michał miał wystąpić z okrzykiem „Któż jak Bóg” i wypowiedzieć wojnę szatanowi. Wódz niebieskich zastępów dowodził wojskami anielskimi, które rozproszyły buntownicze szeregi szatana, dlatego od początku ludzkości aż po dziś dzień jest niezrównanym wojownikiem w walce z pokusami.

W niedzielę, 29 września, sumę odpustową odprawił i słowo Boże wygłosił ks. Marcin Grzesiak, dyrektor ekonomiczny Metropolitalnego Seminarium Duchownego w Lublinie, rodak z Wojsławic. Celebrans ukazał patrona parafii jako anioła miłosierdzia i obrońcę ludu Bożego. Przytoczył wymowne fakty z niezwykłego wydarzenia, które miało miejsce 13 października 1884 r. Papież Leon XIII miał wówczas wizję, w której Chrystus rozmawiał z szatanem. Szatan zarzekał się, że w ciągu 100 lat uda mu się zniszczyć Kościół; wybrał dla tego celu wiek XX, a efekty diabelskiej działalności są doskonale znane. Jednak Boży Kościół wciąż trwa i będzie trwać. Leon XIII wiedział, że Chrystus nieprzypadkowo obdarował go wizją. Po jej ujrzeniu papież spisał treść modlitwy, którą nakazał odmawiać kapłanom po zakończeniu Mszy św. i każdemu indywidualnie. - Nie możemy ustawać w tym dziele, musimy bronić Kościoła modlitwą - apelował ks. Grzesiak. W odpowiedzi na wezwanie zgromadzeni w świątyni wspólnie odmówili modlitwę do św. Michała o opiekę nad Kościołem: „Święty Michale Archaniele! Wspomagaj nas w walce, a przeciw niegodziwości i zasadzkom złego ducha bądź naszą obroną. Oby go Bóg pogromić raczył, pokornie o to prosimy. a Ty, Wodzu zastępów niebieskich, szatana i inne duchy złe, które na zgubę dusz ludzkich po tym świecie krążą, mocą Bożą strąć do piekła. Amen”.

W imieniu wspólnoty parafialnej, w 10. rocznicę święceń kapłańskich ks. Marcina Grzesiaka, słowa wdzięczności i życzeń jubilatowi wyrazili: proboszcz ks. Zbigniew Kasprzyk, dzieci, schola oraz Legion Maryi. Gratulacje i podziękowania za wspieranie różnorodnych inicjatyw gminno-parafialnych ks. Marcinowi złożył wójt gminy Henryk Gołębiowski. Na zakończenie Liturgii Ksiądz Proboszcz poświęcił figurkę Matki Bożej Różańcowej, dar Jadwigi i Andrzeja Florków. Wielka radość towarzyszyła także dzieciom z klas trzecich, przygotowujących się do I Komunii św. i ich rodzicom, bowiem zostały w tym dniu poświęcone różańce i książeczki do nabożeństwa. Uroczystości zakończyła procesja eucharystyczna wokół świątyni, w zmienionej scenerii, gdyż został ukończony kolejny etap remontu parkanu.