Jakiś czas temu miałem spotkanie w zespole szkół na Podkarpaciu, gdzie uczniowie, na prośbę księdza, głośno odmówili modlitwę w mojej intencji. W Gdańsku natomiast na mój widok ktoś odkręcił szybę w aucie i wygrażał mi, krzycząc, że pracuję w szczujni… – tak o realiach swojej pracy opowiada znany dziennikarz telewizyjny Krzysztof Ziemiec
W dzisiejszym świecie przy ogromnych zdobyczach nauki i techniki dzieją się dziś co najmniej dziwne rzeczy: np. usiłuje się wprowadzić system genderowski, który sprzeciwia się ludzkiej naturze, a urzędnicy UE próbują wszystko klasyfikować od nowa i zastanawiają się, czy ślimak to ryba. Wiele nowego wymyśla człowiek XXI wieku. Kontynuuje zabijanie nienarodzonych, zabijanie ludzi starych, niedołężnych, chorych, przewrotnie podchodzi do małżeństwa i rodziny, stwarzając systemy prawne, które legalizują jako małżeństwa związki homoseksualne, pozwalają odbierać dzieci rodzinom tylko dlatego, że są biedne albo nie respektują jakichś państwowych przepisów itp. Ostatnio zaś zauważamy w Polsce, że działa tzw. RODO, rozporządzenie o ochronie danych osobowych. Pięknie to brzmi: ochrona moich danych, żeby ktoś o złych intencjach nie zainteresował się nimi. Ale w praktyce powoduje to wiele zamieszania, a nasze dane i tak lepiej chronione nie są – vide informacje, które płyną wciąż do nas, na nasze telefony, odbiorniki telewizyjne itp.
To jest ogromne utrudnienie życia ludziom i możliwość wielkich nadużyć. System ochrony danych osobowych zakłada, że wszyscy mamy złe intencje. Ale nie można przecież stworzyć ze społeczeństwa jakiegoś instytutu posądzeń narodowych. Życie społeczne i narodowe trzeba budować na zaufaniu i braterstwie. Tak działa każda prawdziwa wspólnota. Czy zatem RODO nie jest tu jakimś nadużyciem? Czy potrzebne jest takie zniewolniczenie ludzi i aż takie sprężanie muskułów przeciwko temu, co ewentualnie może się stać? Systemy prawne, które wciąż funkcjonują dotychczas, czynią to nadal, broniąc naszego dobrego imienia. Są zatem instrumenty prawne do tego, żeby wszystko zabezpieczyć, od tego jest wreszcie prokurator i możliwość karania tych, którzy dokonują przestępstw. Ale całe społeczeństwo nie jest przestępcze.
Reklama
Mówimy dzisiaj tak pięknie o 100. rocznicy naszej niepodległości. Tymczasem wydaje się, że RODO jest nieudanym prezentem dla Polaków, który godzi właśnie w naszą niepodległość. Bo niepodległość narodowa zawsze wiąże się z niepodległością personalną, z wolnością obywatelską. Każdy człowiek jest wewnętrznie wolny i obdarzony rozumem – to są dwie istotne cechy natury ludzkiej: wolność i rozum. Rozum jako element rozpoznawczy i poznawczy, a wolność jako wola. Na tym zasadza się nasza wolność. Dlatego myślę, że system RODO jest groźny. To nic, że rozporządzenie jest unijne – błędnych unijnych dyrektyw było wiele i pewnie jeszcze wiele będzie. Jesteśmy nieraz świadkami istnych głupstw, za którymi stoją urzędnicy unijni. Nie mają oni jednak mandatu, żeby rządzić każdym europejskim krajem, z których każdy ma swoje prawa, które są dobrze ukonstytuowane i chronione. Jako Polacy musimy bronić swojej wolności i swojej tożsamości. Nie chcemy na 100-lecie naszej niepodległości prezentu ograniczającego naszą wolność.
Niech więc w naszych sercach i umysłach zawsze tli się zarzewie swego rodzaju chrześcijańskiej rewolucji, która powie temu, co diabelskie: nie! Nie wolno manipulować ani państwem, ani narodem, ani obywatelem. Dlatego Ruch „Europa Christi” ogniskuje swoje prace nad tym, by zawsze wszystkie nasze działania odbywały się w prawdzie. Dotyczy to całości naszego życia. Jeśli będziemy umieli żyć w prawdzie i przestrzegali prawa, to nie będą nam potrzebne żadne, mocno podejrzane, systemy zabezpieczające w stylu RODO.
UKSW: trwa rekrutacja na studia podyplomowe Ochrona Danych Osobowych w Kościele
2018-08-18 10:52
pgo, UKSW / Warszawa (KAI)
Trwa rekrutacja na studia podyplomowe Ochrona Danych Osobowych w Kościele na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. Jest to II edycja tego kierunku studiów na UKSW.
Brad Pict/fotolia.com
Program studiów Ochrona Danych Osobowych w Kościele został uzgodniony z Prezesem Urzędu Ochrony Danych Osobowych (PUODO) i obejmuje materiał m. in. z zakresu ogólnych zagadnień ochrony danych osobowych, praw i obowiązków kościelnych osób prawnych w zakresie przetwarzania danych osobowych wg RODO, szczególny akcent kładąc na specyfikę ochrony danych osobowych w Kościele.
Absolwent podyplomowych studiów Ochrony Danych Osobowych w Kościele, otrzymuje dokument potwierdzający uzyskane kompetencje w zakresie ochrony danych osobowych odpowiednie do wykonywania funkcji Administratora Bezpieczeństwa Informacji, z uwzględnieniem obowiązującego od 25 maja 2018 r. rozporządzenia 2016/679 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylające dyrektywę 95/46/WE.
Program studiów obejmuje 160 godzin, a zajęcia odbywają się w formie wykładów, warsztatów oraz debat eksperckich. Planowany termin rozpoczęcia to 30 listopada 2018 r. Rekrutacja na studia odbywa się drogą elektroniczną przez Internetową Rejestrację Kandydatów (IRK) za pośrednictwem formularza rejestracyjnego: https://podyplomowe.uksw.edu.pl
Studia podyplomowe Ochrona danych osobowych w Kościele zostały objęte patronatem Sekretarza Generalnego Konferencji Episkopatu Polski oraz Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych.
Wielkie współczucie dla cierpień Maryi zaowocowało w przeszłości dwukrotnym wspominaniem Jej boleści. W starej diecezji kolońskiej już w 1423 r. obchodzono „Współcierpienie Maryi dla zadośćuczynienia za gwałty, jakich dokonywali na kościołach katolickich huszyci”. To lokalne święto zwane później świętem Siedmiu Boleści Matki Bożej, obchodzono początkowo w piątek po trzeciej Niedzieli Wielkanocnej. W roku 1727 papież Benedykt XIII rozszerzył je na cały Kościół i przeniósł na piątek przed Niedzielą Palmową. Natomiast wrześniowe święto wywodzące się od zakonu serwitów (o którym za chwilę) zostało na początku XIX stulecia rozszerzone na cały Kościół przez papieża Piusa VII, a w sto lat później oficjalnie wprowadzono święto Matki Bożej Bolesnej na 15 września w całym Kościele powszechnym.
Arkadiusz Bednarczyk
Stabat Mater
Pierwszy ołtarz, którym uczczono Matkę Bożą Bolesną, powstał w Europie średniowiecznej już w XIII stuleciu w niemieckim klasztorze cystersów w Schonau, nekropolii niemieckich królów z dynastii Staufów. Kiedy Maryja we łzach prosiła o zakończenie bratobójczych wojen we Florencji, sześciu poruszonych jej wizją florenckich kupców założyło w 1233 r. wspomniany zakon serwitów, który posiadał szczególną cześć dla Matki Bożej Bolesnej.
Doskonale wszystkim znany utwór „Stabat Mater”, który napisał średniowieczny franciszkanin Jacopone da Todi, a do którego muzykę komponowali znakomici artyści tacy jak Dworzak, Haydn, Penderecki, niezwykle sugestywnie ukazuje cierpienia Matki Bożej. W sztuce Matkę Bożą Bolesną przedstawiano na trzy sposoby. Najwcześniejsze wyobrażenia ukazywały stojącą Matkę pod Krzyżem, na którym umierał Jej Syn. Było to tzw. Stabat Mater Dolorosa - stała Matka Boleściwa. I taka piękna figura zachowała się w przemyskim Muzeum Archidiecezjalnym, stanowiąc część późnogotyckiej Grupy Pasji z XVI stulecia, z kościoła w Kosinie. Z przełomu XIV i XV wieku pochodzą wizerunki tzw. Piety, czyli Matki trzymającej na kolanach swojego Syna już po zdjęciu z Krzyża. Scena ta jest szczególnie przejmująca, ponieważ na kolanach Matki spoczywa martwe już ciało Syna, które Matka tuli do serca lub głaszcze martwą głowę. A zapłakane oczy Matki, która wznosi je w niemym błaganiu i rozpaczy w górę, starają się szeptać proste i przejmujące pytanie: dlaczego.
Dlaczego siedem mieczy boleści?
I wreszcie trzecią formą są ujęcia samotnej postaci Bolesnej Matki z motywem miecza lub siedmiu mieczy przeszywających Jej serce. Są nimi: Proroctwo Symeona, Ucieczka do Egiptu, Zgubienie Jezusa, Spotkanie z Jezusem na Drodze Krzyżowej, Ukrzyżowanie i śmierć Jezusa, Zdjęcie martwego Syna z krzyża Złożenie Syna do grobu. Forma ta w Polsce pojawia się na początku XVI stulecia. W urokliwym kościółku Świętego Ducha w Sokołowie Małopolskim, wśród wysokiej klasy obrazów przywiezionych z Włoch przez hrabiego Jana Władysława Zamoyskiego znajdziemy XVIII-wieczny wizerunek Matki Bożej Bolesnej z siedmioma mieczami boleści. Podobne przedstawienie, z tym, że w postaci figurki, znajduje się w kościele parafialnym w Żołyni. Na ogół najbardziej znanym przedstawieniem tego typu jest Smętka Dobrodziejka z krakowskiego klasztoru Franciszkanów z początku XVI stulecia. Ten typ ikonograficzny na ogół przedstawia cierpiącą Matkę w postawie nieco pochylonej, załamującej ręce, z oczyma zaczerwienionymi od łez, wraz z przeszywającym Jej serce mieczem - symbol boleści. W leżajskiej bazylice Bernardynów znajdujemy na korytarzu przed zakrystią przepiękne malowidło wyobrażające Mater Dolorosa. To przeszyte mieczem serce Maryi w połączeniu z trzymanym na kolanach martwym Jezusem. Starodawne malowidło podpisano m.in. „Mieczem w swe serce raniona Dziewica Matka Jego, cierpi Matka Syn umarł dla Ciebie Grzeszniku”. Stabat Mater Dolorosa - stojąca pod krzyżem Maria najczęściej ze św. Janem i Marią Magdaleną stanowi element obecnych od średniowiecza tzw. Belek tęczowych lub Grup Ukrzyżowania. Taki typ widzimy również na pięknych obrazach, jak choćby umieszczone w prezbiterium jarosławskiego kościółka Świętego Ducha XVII-wieczne malowidło, na którym widoczna jest Matka Jezusa, św. Jan oraz Maria Magdalena.
Córki Matki Bożej Bolesnej
O ile uboga byłaby działalność Kościoła na ziemi przemyskiej, gdyby nie codzienne posługiwanie „brązowych siostrzyczek”, Córek Matki Bożej Bolesnej, znanych pod nazwą Serafitek. Zapewne wielu z Czytelników pamięta uśmiechnięte, choć nieco zmęczone nie zawsze poprawnym zachowaniem swoich uczniów, „brązowe” siostry katechetki, grające pięknie na gitarze, uczące nowych pieśni na parafialnych scholach czy oazach. Wiele z sióstr posługuje w szpitalnych kaplicach dbając o godną oprawę odprawianych tam nabożeństw czy choćby świeże kwiaty, tak bardzo pomagające w chorobie. Wielu z nas pamięta zapewne jeszcze czasy, kiedy to w szpitalach również posługiwały Siostry Serafitki. W krajobraz dawnego Łańcuta wpisała się choćby niezapomniana s. Rufina, która posługiwała w tutejszym szpitalu od wielu lat. Zawsze pogodna, gotowa nieść pomoc najciężej chorym i potrzebującym. Niemal bezszelestnie poruszała się po szpitalnych korytarzach, jak anioł niosąc chorym i strapionym ulgę w cierpieniach i pocieszenie. Myślę, że wiele zimnych, szpitalnych korytarzy zyskałoby bardzo, gdyby siostry częściej mogły się na nich pojawiać. Serafitki - jak same mówią - stają wraz z Matką Bolesną pod krzyżem Chrystusa, aby mieć siłę i odwagę do obecności przy krzyżu bliźniego. Godłem Zgromadzenia Sióstr Serafitek jest Serce Maryi przeszyte 7 mieczami boleści, a jego hasłem: „Wszystko dla Jezusa przez Bolejące Serce Maryi”.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Redaktor Naczelna Tygodnika Katolickiego „Niedziela” wyznaczyła w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
