Ówczesny rektor Wyższego Seminarium Duchownego ks. prał. Ireneusz Pękalski sakrę biskupią przyjął w archikatedrze łódzkiej. Święceń udzielił mu abp Władysław Ziółek. Można powiedzieć, że był to dar dla archidiecezji z okazji trwającego wówczas w roku 2000 w całym Kościele Jubileuszowego Roku Świętego.
Bp Ireneusz Pękalski urodził się 9 marca 1950 r. w Tomaszowie Mazowieckim. Na prezbitera wyświęcony został 2 czerwca 1974 r. w łódzkiej katedrze przez bp. ordynariusza Józefa Rozwadowskiego. Po krótkiej pracy wikariuszowskiej w Ksawerowie rozpoczął studia specjalistyczne z prawa kanonicznego na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie. Doktorat obronił w grudniu 1981 r.
Bp Ireneusz to człowiek wielkiej wrażliwości i dobrego serca. Świadczy o tym jego postawa szukania w człowieku dobra.
Reklama
Po powrocie do diecezji związany był z kurią biskupią, pracując przez lata jako notariusz i w sądzie biskupim jako sędzia. Był wicerektorem, a następnie rektorem seminarium w Łodzi, wykładowcą języka łacińskiego i prawa kanonicznego. Wykładał także w Instytucie Teologicznym i filii Akademii Teologii Katolickiej, a następnie Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Łodzi.
Obecnie bp Ireneusz Pękalski w archidiecezji jest wikariuszem generalnym, moderatorem kurii metropolitalnej i przewodniczącym Wydziału ds. Personalnych. Jest członkiem Rady Kapłańskiej, Duszpasterskiej i Kolegium Konsultorów oraz postulatorem ds. wyniesienia na ołtarze sługi Bożej Stanisławy Leszczyńskiej. W Konferencji Episkopatu Polski jest członkiem Rady ds. Ekumenizmu, Komisji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów i delegatem ds. Duszpasterstwa Kobiet.
Wszystkie te funkcje i zadania mówią o wielkiej pracy i gorliwej posłudze bp. Ireneusza, który także przemierza parafie naszej archidiecezji, przeprowadzając wizytacje kanoniczne, udzielając sakramentu bierzmowania, przewodnicząc odpustom i rozmaitym wydarzeniom. Wśród nich było sporo spotkań z młodzieżą, zwłaszcza z ministrantami i lektorami.
Reklama
Bp Ireneusz to człowiek wielkiej wrażliwości i dobrego serca. Świadczy o tym jego postawa szukania w człowieku dobra. Pracując w kurii i seminarium, często spowiadał w katedrze. Miał swoich penitentów, których prowadził. Do dziś przy różnych okazjach dają oni świadectwo o pięknej duchowej postawie bp. Ireneusza. Jako rektor znał wszystkich kleryków nie tylko z imienia, ale skąd pochodzili, z jakiej parafii itd. Ma rewelacyjną pamięć, która pozwala mu docierać do ludzi. Pewnie wiąże się to z zawołaniem biskupim, które nawiązuje do słów św. Pawła Apostoła, by być „wszystkim dla wszystkich”.
Z okazji kolejnej rocznicy święceń biskupich życzymy, by cieszył się owocami swej pasterskiej posługi, by Jezus Dobry Pasterz go wspierał i obdarzał potrzebnymi łaskami i zdrowiem.
