Już w Starym Testamencie starano się, by kult na ziemi odwzorowywał to, co dzieje się w niebie. Namiot Spotkania, w którym przechowywano Arkę Przymierza, powstał na podstawie wizji zesłanych przez Boga. Podobnie przepisy, dotyczące liturgii Starego Przymierza, zostały objawione przez Pana i zapisano je w Pięcioksięgu Mojżeszowym. Z Mszą św. jest bardzo podobnie – powstała z ustanowienia Bożego.

Ostatnia Wieczerza

Przeżywamy Święta Paschalne, więc raczej nie trzeba nikomu przypominać wydarzeń z Wieczernika. Wciąż brzmią nam w uszach słowa usłyszane w ostatni czwartek: „Pan Jezus tej nocy, kiedy został wydany, wziął chleb i dzięki uczyniwszy połamał i rzekł: «To jest Ciało moje za was wydane. Czyńcie to na moją pamiątkę». Podobnie, skończywszy wieczerzę, wziął kielich, mówiąc: «Ten kielich jest Nowym Przymierzem we Krwi mojej. Czyńcie to, ile razy pić będziecie, na moją pamiątkę»”. Najważniejsze zdania liturgii eucharystycznej, podczas których dopełnia się przeistoczenie, są słowami samego Chrystusa. To On ustanowił sakrament Eucharystii, bo kocha nas tak bardzo, że postanowił zostać z nami pod postacią chleba i wina. Samo serce Mszy św. jest całkowicie Jego działaniem (bo przecież nie ksiądz przemienia wino w krew i chleb w ciało, ale robi to Chrystus), zgodnym z Jego świętą wolą. Podobnie pozostałe elementy liturgii mszalnej wynikają z czynów Jezusa.

Najważniejsze zdania liturgii eucharystycznej, podczas których dopełnia się przeistoczenie, są słowami samego Chrystusa.

Msza św. ukryta w Biblii

Wiele fragmentów Nowego Testamentu zawiera swoiste aluzje do struktury Mszy św. Większość znaków, które czynił Jezus, poprzedzonych było słowem, nauczaniem. Nasz Pan najpierw nauczał, a potem rozmnożył chleb i ryby. Wpierw porozmawiał z Bartymeuszem, później go uzdrowił. Analogicznie podczas Mszy św.: słuchamy natchnionych tekstów (liturgia Słowa), po czym doświadczamy największego z cudów (liturgia eucharystyczna).

Bardzo wyraźnym nawiązaniem do liturgii jest fragment, którego akcja dzieje się dzisiaj, w niedzielę, trzeci dzień po ukrzyżowaniu. Dwaj uczniowie szli do Emaus i w pewnej chwili dołączył do nich Zmartwychwstały Pan, którego jednak nie rozpoznali. Jezus wyjaśnił im Pisma i mówił o proroctwach, które się do Niego odnoszą, czyli przeprowadził ich przez liturgię Słowa. Następnie „Gdy zajął z nimi miejsce u stołu, wziął chleb, odmówił błogosławieństwo, połamał go i dawał im. Wtedy oczy im się otworzyły i poznali Go, lecz On zniknął im z oczu”. Wbrew pozorom Chrystus ich nie opuścił, ale po przeistoczeniu wciąż z nimi był, obecny pod postacią chleba. Te 2 linijki z Ewangelii wg św. Łukasza opisują pierwszą liturgię eucharystyczną, celebrowaną przez Jezusa po Jego zmartwychwstaniu. Podobny układ odnajdujemy w Apokalipsie św. Jana. Początkowa część tej ostatniej księgi Nowego Testamentu zawiera listy do siedmiu Kościołów, a dalej znajdują się opisy wizji, ukazujących misterium zwycięstwa Baranka.

W trzecią Niedzielę Wielkanocy zobaczymy, jak obiecany przez Chrystusa Duch Święty prowadził liturgię Mszy św. w pierwszych wiekach Kościoła.