Reklama

Wiara

Elementarz Biblijny

On jest przed wszystkim

Niedziela Ogólnopolska 28/2022, str. 19

[ TEMATY ]

Elementarz biblijny

GK

św. Paweł Apostoł

św. Paweł Apostoł

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Rozważane słowa stanowią fragment hymnu umieszczonego na początku Listu św. Pawła Apostoła do Koryntian. Choć w tytule mówimy o św. Pawle, to trzeba zaznaczyć, że sprawa autorstwa tego listu jest kwestią otwartą, stanowiącą przedmiot badań. Większość z nich sugeruje, że autorem tekstu jest osoba, która towarzyszyła św. Pawłowi w Rzymie. Treść listu wskazuje, że został on napisany pod koniec życia Apostoła, lecz jeszcze przed jego męczeńską śmiercią. Słowa są skierowane do mieszkańców małej miejscowości. Niezwykłe bogactwo miasta było teraz jedynie dalekim wspomnieniem. Teraz Kolosanie prowadzili spory o prymat wyznawanych przez nich religii. Obecni pośród nich chrześcijanie zadawali sobie pytanie o wartość Ewangelii przekazanej im przez św. Pawła. Docierały też do nich wiadomości o prześladowaniu Apostoła, jego uwięzieniu, a może i nawet zagrożeniu życia. Czy w tej sytuacji wiara w Chrystusa ma sens? Czy chrześcijaństwo jest lepsze niż inne religie? List, który zawiera odpowiedzi na te i inne pytania, miał umocnić ich wiarę. Jednocześnie wszystkie wspomniane okoliczności przyczyniły się do podania ugruntowanego, przemyślanego i uporządkowanego nauczania Apostoła.

Autor tekstu zaczyna od sprawy fundamentalnej. Ukazuje znaczenie Chrystusa w dziejach świata i w ludzkim życiu; w przestrzeni zarówno ziemskiej, jak i nadprzyrodzonej. Służy temu hymn opiewający niezwykłą godność Chrystusa. Określa on Jezusa jako źródło wszelkiego stworzenia. W Nim mają początek życie oraz wszelkie moce duchowe. Czy zatem to nowy Bóg, zastępujący innych? Nie. Jest On doskonałym obrazem Niewidzialnego Boga. Jest jednocześnie Tym, od którego zaczyna się całe stworzenie. Jak pierworodny stanowi początek Bożego dzieła, ale też ma nad nim pełną władzę. Jest jednocześnie celem tego dzieła. Jest przed wszystkim. Dlatego nie można sprowadzić Go do żadnej ze stworzonych rzeczy czy istot. To wskazuje na boskość Chrystusa. W konsekwencji to On nadaje ład całemu światu, przewodzi mu. Stąd Jego szczególna pozycja w Kościele. Jest ona porównana do funkcji głowy w ludzkim ciele. On też jest przed wszystkimi ludźmi, gdyż jako pierwszy zmartwychwstał.

To podkreślenie szczególnego miejsca Chrystusa przypomina, że skoro jest On przed wszelkim stworzeniem, to w Nim znajduje się pełnia życia, którego pragnie człowiek. Błędem zatem byłoby odrzucenie Jezusa lub Jego nauki, odejście od stylu życia, jaki On nakreślił lub szukanie ocalenia poza Nim. Jednocześnie tekst wskazuje, że Ten, który poprzedza wszystko i wszystkich, przelał swą krew na krzyżu. Owocem tej ofiary jest pojednanie ludzi z Bogiem i między sobą. Krzyż i cierpienie w niczym nie umniejszyły godności Jezusa. Wpisują się bowiem w Boży zamiar odkupienia świata. Prowadzą do osiągnięcia jego pełni. Taka też jest droga Jego uczniów, którzy mają stanowić pierwociny zbawienia.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2022-07-05 12:18

Oceń: +1 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Obmycie odradzające

Prawdopodobnie wszyscy kojarzymy wodę z życiem. Jeśli szukamy życia na obcych planetach, to szukamy przede wszystkim śladów wody. Ona jest życiem, daje życie i zarazem oczyszcza, czyli chroni życie.

Apostoł Narodów w Liście do Tytusa wyraźnie zaznaczył, że Bóg zbawił nas nie ze względu na nasze dobre uczynki (to nie one zbawiają), ale kierował się miłosierdziem wobec nas. Użyty przez Pawła Apostoła czas przeszły wskazuje, że dzieło zbawienia już się dokonało, a nie dopiero się dokona. Co więcej, każdy z nas ma udział w tym zbawieniu poprzez „obmycie odradzające i odnawiające”. Według św. Pawła, „obmycie odradzające” to powtórne narodzenie (kąpiel powtórnego narodzenia). Użyty tu grecki rzeczownik paliggenesia (dosłownie: narodzenie od nowa) jest tak rzadki, że występuje jedynie jeszcze w Ewangelii według św. Mateusza, gdy Chrystus opisuje rzeczywistość swojego powtórnego przyjścia. Nawet Septuaginta, czyli starożytne greckie tłumaczenie Starego Testamentu, nie zawiera wspomnianego słowa. Ciekawe natomiast jest znaczenie terminu paliggenesia w starożytnej grece. Dla niektórych filozofów paliggenesia miała wymiar kosmiczny i oznaczała odrodzenie świata. Dla innych jest ona odrodzeniem moralnym dotyczącym przede wszystkim jednostki. Może także wskazywać na odrodzenie o charakterze politycznym czy społecznym. Rzeczownika tego używano również, by opisać powrót chorego do zdrowia – otrzymuje on wtedy nowe życie. Wreszcie paliggenesia może oznaczać odrodzenie duchowe – i do tego właśnie nawiązuje św. Paweł. Dla niego przylgnięcie wiarą do Pana Jezusa rozpoczyna nowe życie. Apostoł używa także innej metafory Bożego zbawienia: mamy udział w obmyciu odnawiającym, czyli każdy, kto został obmyty przez Chrystusa, został także przemieniony i stał się kimś nowym (por. 2 Kor 5, 14-17). Nie ulega wątpliwości, że tym obmyciem, ową duchową kąpielą jest sakrament chrztu. To wtedy poprzez znak wody rodzimy się na nowo (o tym przecież mówi Jezus do Nikodema) – to, co było wcześniej, już się nie liczy i nic nie znaczy. Teraz rozpoczynamy nowe życie z Chrystusem, a nawet w Chrystusie. Stajemy się kimś nowym – należymy bowiem do Chrystusa. Zgodnie z poleceniem Jezusa chrzest udzielany jest w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego, i wywołuje w nas podwójny skutek: obmywa z grzechu (pozwala żyć po Bożemu) i w sposób widzialny włącza do wspólnoty Kościoła, który żyje nadzieją zbawienia. A zatem Niedziela Chrztu Pańskiego przypomina nam wartość naszego chrztu. Jezus od momentu chrztu w Jordanie rozpoczął swoją zbawczą działalność, a my od momentu chrztu zaczynamy wielką przygodę przyjaźni z Panem, ale też zaczynamy nowe życie dzięki Bożej łasce. Warto jednak pamiętać, że nasze dobre uczynki są jedynie odpowiedzią na Boże Miłosierdzie, a nie sposobem uzyskania zbawienia.
CZYTAJ DALEJ

W dzisiejszej Ewangelii mamy dwie różne sceny

[ TEMATY ]

rozważania

O. prof. Zdzisław Kijas

commons.wikimedia.org

W dzisiejszej Ewangelii mamy dwie różne sceny. Pierwsza z nich ukazuje Chrystusa, który udziela apostołom daru Ducha Świętego i wraz z nim władzę odpuszczania grzechów. Mówi im: Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane. Druga z kolei scena koncentruje się na niedowiarstwie Tomasza, jednego z apostołów.

Wieczorem w dniu zmartwychwstania, tam gdzie przebywali uczniowie, choć drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: «Pokój wam!» A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie, ujrzawszy Pana. A Jezus znowu rzekł do nich: «Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam». Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: «Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane». Ale Tomasz, jeden z Dwunastu, zwany Didymos, nie był razem z nimi, kiedy przyszedł Jezus. Inni więc uczniowie mówili do niego: «Widzieliśmy Pana!» Ale on rzekł do nich: «Jeżeli na rękach Jego nie zobaczę śladu gwoździ i nie włożę palca mego w miejsce gwoździ, i ręki mojej nie włożę w bok Jego, nie uwierzę». A po ośmiu dniach, kiedy uczniowie Jego byli znowu wewnątrz domu i Tomasz z nimi, Jezus przyszedł, choć drzwi były zamknięte, stanął pośrodku i rzekł: «Pokój wam!» Następnie rzekł do Tomasza: «Podnieś tutaj swój palec i zobacz moje ręce. Podnieś rękę i włóż w mój bok, i nie bądź niedowiarkiem, lecz wierzącym». Tomasz w odpowiedzi rzekł do Niego: «Pan mój i Bóg mój!» Powiedział mu Jezus: «Uwierzyłeś dlatego, że Mnie ujrzałeś? Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli». I wiele innych znaków, których nie zapisano w tej księdze, uczynił Jezus wobec uczniów. Te zaś zapisano, abyście wierzyli, że Jezus jest Mesjaszem, Synem Bożym, i abyście wierząc, mieli życie w imię Jego.
CZYTAJ DALEJ

Rzym: nowy widok przez słynną dziurkę od klucza

2025-07-03 12:50

[ TEMATY ]

Rzym

Adobe Stock

Z rzymskiego wzgórza Awentyn można zobaczyć Bazylikę św. Piotra przez dziurkę od klucza, trzeba tylko wiedzieć, gdzie jej szukać. Teraz za najsłynniejszą dziurką od klucza kryje się nowa atrakcja.

Każdy, kto stanie na wzgórzu przy potężnych drzwiach Magistral Villa Zakonu Maltańskiego, zobaczy nie tylko kopułę Bazyliki św. Piotra. Ustawiony w zieleni potężny brązowy lew sprawia wrażenie, jakby się poruszał się po ogrodzie willi. Statua jest wyrazem hołdu dla nowego papieża, wyjaśnił włoskiemu dziennikowi „Il Messaggero” ambasador Zakonu Maltańskiego przy Stolicy Apostolskiej, Antonio Zanardi Landi. Imię nowego papieża, Leon XIV, tłumaczy się jako „lew”.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję