Bardzo dojrzale zaczęliśmy myśleć o Wielkim Poście. W naszej klasie już naprawdę z nikim nie trzeba dyskutować na temat niestosowności chodzenia w tym czasie do dyskoteki. Po prostu czujemy, że nie wypada bawić się, gdy cały Kościół rozmyśla o męce Pana Jezusa. Jednak przy okazji postnych wyrzeczeń, zaczęły się u nas rozmaite rozmowy na temat postu. .Ponoć na Zachodzie ludzie już dawno zapomnieli o czymś takim, jak piątkowe niejedzenie mięsa . stwierdził Wojtek, który jest u nas zawsze najlepszy w określaniu tego, co dzieje się na świecie. . Tak samo jest w Wigilię i podejrzewam, że przez cały okres Wielkiego Postu. Ludzie dzisiaj jakoś nie czują, żeby odmawianie sobie pewnych produktów żywnościowych miało wielkie znaczenie dla ich wiary.. .A ja tam będę broniła postów . włączyła się do dyskusji Magda. . Przecież każdego roku, kiedy odmówię sobie np. jedzenia słodyczy przez czterdzieści dni, spadam na wadze, niekiedy nawet osiem kilo. To dla mnie bardzo dużo. Dzisiaj nawet pracę trudno znaleźć, gdy ma się złą figurę.. O dziwo, po wypowiedzi Magdy posypała się cała masa praktycznych argumentów za postem. .Kiedy np. do minimum ograniczę oglądanie telewizji, to nagle widzę, że zostaje mi mnóstwo czasu na naukę. Przed maturą to bardzo korzystne. . deklarował Marcin. .A ja czytałam w jakiejś młodzieżowej gazecie, że dawne praktyki postu miały nawet charakter oczyszczający psychikę . odezwała się tonem bardzo naukowym Kaśka. . Ponoć, jeśli człowiek nagle odwróci się od zwyczajności i zacznie np. jeść po wegetariańsku i robić sobie takie «sesje osobowe», to może odreagować od stresu.. Najdziwniejszy argument podała moim zdaniem Monika. Według niej post działa trochę jak .odtrutka na czarnego kota. i zawsze pomaga, jak człowiek ma wyjątkowo dużego pecha. Mógłbym tu jeszcze wypisywać całe mnóstwo rzeczy, które moi współbracia określili jako korzystne w praktyce poszczenia. Oczywiście, nie obyło się bez głosów mówiących o przesadzie w dawnych czasach, gdzie posypywano się popiołem, chodzono w workach pokutnych i biczowano się na ulicach. Potraktowaliśmy to trochę jak zamierzchły folklor religijny. Niewątpliwym sukcesem duchowym naszej klasy stało się to, że każdy z nas zaplanował sobie na Wielki Post jakieś drobne ograniczenia. Wprawiło nas to w przekonanie o własnej dojrzałości i o wyjątkowej mądrości naszej wspólnoty. Nic jednak u nas nie może się zakończyć bez definitywnego podsumowania naszego klasowego .guru., czyli Konrada. Kiedy już każdy określił przedmiot swojego dobrowolnego, wielkopostnego cierpiętnictwa, spojrzeliśmy porozumiewawczo w stronę Konrada, zadając mu wzrokiem nasze klasyczne pytanie: .A co ty na to?.. Konrad oczywiście w swoim stylu wstał z krzesła, zmarszczył brwi i z lekkim uśmiechem zaproponował nam zupełnie nową rzecz. .Jestem dumny, że chodzę do takiej klasy jak nasza . stwierdził z widocznym zadowoleniem . ale chciałbym wam zaproponować jeszcze jedną, małą rzecz. Zaczął się Wielki Post i może byśmy wyskoczyli wspólnie na cały weekend i urządzili sobie takie zamknięte rekolekcje. Pomyślcie, zrywamy dosłownie ze wszystkim i dajemy cały ten czas Panu Bogu. To byłoby niesamowite.. Konrad bardzo zapalił się do swojego pomysłu, ale nas jakoś ten ogień nie objął swoim promieniowaniem. .Ja nie mogę . odezwał się zdecydowanym głosem Wojtek . w każdą sobotę mam treningi i nie wolno mi opuścić żadnego.. .U mnie to też wykluczone . stwierdziła Magda . do końca kwietnia mam opłacone korki z angielskiego i trudno, żebym straciła tyle pieniędzy.. .Ze mną też jest kiepsko . włączyła się do dyskusji Monika . w każdą niedzielę mam dyżur gotowania obiadu, żeby rodzinka dała mi potem w tygodniu więcej świętego spokoju.. Pomysł Konrada nie chwycił. Niemal wszyscy mieli bardzo uzasadnione wymówki. .Już myślałem, że jesteśmy na dobrej drodze . podsumował swoje fiasko Konrad . a tymczasem my rezygnujemy z różnych niepotrzebnych i pustych rzeczy i zaraz wchodzimy w kolejną pustkę. A to przecież nie wystarczy z czegoś tylko zrezygnować, trzeba jeszcze to miejsce wypełnić czymś wartościowym i pożytecznym, bo inaczej