Praktyczna wiedza, jak uniknąć tego rodzaju urazów i jak postępować, jeżeli już do nich dojdzie, potrzebna jest każdemu. Warto zakodować w pamięci, że jeżeli przydarzy nam się oparzenie termiczne, np. gorącą wodą czy herbatą albo z powodu dotknięcia rozgrzanego żelazka lub piekarnika, najbardziej skuteczną reakcją jest usunięcie czynnika wywołującego uraz i natychmiastowe schłodzenie oparzonego miejsca. W warunkach domowych najlepiej jest polewać oparzoną skórę zimną bieżącą wodą z kranu przez kilkanaście minut. Ale uwaga – do chłodzenia skóry nie należy używać lodu, wody z kostkami lodu ani produktów wyjętych z zamrażarki, ponieważ ich temperatura będzie zbyt niska, co grozi hipotermią. Często popełnianym błędem jest też zbyt krótki czas chłodzenia; 1-2 min nie wystarczą, polewanie wodą powinno trwać 10-15 min. Takie schłodzenie skóry ogranicza rozległość oparzenia i zapobiega uszkodzeniu jej głębszych warstw.

Do niebezpiecznych mitów trzeba zaliczyć popularne rady, by miejsce oparzenia posmarować tłuszczem lub kurzym białkiem, przyłożyć liść kapusty lub plasterek ogórka, polać spirytusem itp. Tego rodzaju domowych zabiegów nie wolno stosować, mogą bowiem wywołać skutek odwrotny do zamierzonego.

Ulgę przynosi zastosowanie na oparzone miejsce aptecznych preparatów w formie pianki z pantenolem. Tego typu specyfik warto mieć w domowej apteczce, ponieważ łagodzi dolegliwości, nawilża uszkodzoną skórę i przyspiesza proces regeneracji. Po schłodzeniu skóry miejsce oparzenia zabezpieczamy jałowym opatrunkiem. Warto też wyposażyć się w opatrunki hydrożelowe, które nie tylko chronią uszkodzone miejsce, ale także chłodzą, uśmierzają ból i wspomagają proces gojenia się rany.

Leczenie skutków lekkich oparzeń trwa kilka dni. Ważne, by w tym czasie poparzone miejsce było utrzymywane w sterylności, a jeżeli pojawi się pęcherz, nie należy go przekłuwać, ponieważ stanowi naturalną ochronę uszkodzonej skóry. Oparzeń, nawet lekkich, nie wolno bagatelizować, zgodnie z zasadą, że gdy powierzchnia oparzonej skóry jest większa niż powierzchnia dłoni, trzeba się udać do lekarza; podobnie jeżeli zaczną się jakiekolwiek komplikacje, np. miejsce urazu nie goi się prawidłowo.

Statystyki podają, że ofiarami oparzeń są często dzieci, zwłaszcza te najmłodsze, w wieku do 4 lat. Jest to okres, kiedy dziecko jest ciekawe świata, ale nie potrafi przewidzieć skutków swoich działań. Dlatego gdy niemowlak zaczyna raczkować, trzeba pamiętać, by w jego zasięgu nie było gorących przedmiotów ani powierzchni, takich jak np. piecyk, kominek, grill, piekarnik. Fatalny scenariusz zaczyna się także wówczas, kiedy dziecko pociągnie za zwisający ze stołu obrus, na którym ustawiono szklanki czy talerze z gorącymi daniami i napojami. Dochodzi wtedy do poparzenia głowy, pleców, rąk, co dla dziecka jest traumatycznym przeżyciem, które powoduje uraz nie tylko fizyczny, ale i psychiczny. Leczenie jest długie, wymaga stosowania specjalistycznych terapii, np. noszenia ubranek uciskowych, czasami zabiegów operacyjnych. Bywa też, że mimo wdrożonych terapii na skórze dziecka pozostają głębokie blizny. Wtedy oparzenie pozostawia ślady fizyczne i psychiczne na całe życie.