Święty Grzegorz z Nyssy, jak zauważył Benedykt XVI, był „człowiekiem o naturze kontemplacyjnej, o wielkiej skłonności do refleksji, a jego żywa inteligencja była otwarta na kulturę epoki. Dzięki temu w dziejach chrześcijaństwa dał się poznać jako oryginalny i głęboki myśliciel”.
O jego formację duchową zadbało rodzeństwo – siostra św. Makryna wraz z bratem św. Bazylim Wielkim. Początkowo nauczał retoryki. Ożenił się. Po śmierci żony poszedł w ślady rodzeństwa i poświęcił się życiu ascetycznemu. Za namową brata przyjął święcenia kapłańskie. W 371 r. został wybrany na biskupa Nyssy. Okazał się gorliwym pasterzem, wzbudzał szacunek wiernych.
W czasach, gdy Kościół dzieliły rozmaite ruchy heretyckie, św. Grzegorz niestrudzenie walczył o zwycięstwo prawowierności. Odegrał istotną rolę na soborze konstantynopolitańskim, będąc głównym autorem słów uzupełniających Nicejski Symbol Wiary. Współcześni podziwiali go za pobożność, mądrość, erudycję i umiłowanie pokoju. „To jest najważniejsza lekcja, jakiej udziela nam św. Grzegorz z Nyssy – pełna realizacja człowieka polega na świętości, na przeżywaniu życia jako spotkania z Bogiem, dzięki czemu staje się ono światłem również dla innych, dla świata” – stwierdził Benedykt XVI. Ta lekcja jest szczególnie aktualna dziś, gdy w zlaicyzowanym świecie potrzeba świadków wiary i filarów prawowierności.
Grzegorz z Nyssy ur. ok. 335 r. zm. 10 stycznia ok. 395 r.
Pomóż w rozwoju naszego portalu