Wszystkim pragniemy dać Jezusa, relacje z Nim, miłość do Kościoła – tak wyrazili się o swoim duszpasterstwie paulini. „W ramionach Matki” to przesłanie 3-dniowego spotkania organizatorów i uczestników Paulińskich Dni Młodych, które odbyło się na Jasnej Górze. Był to czas poznawania sanktuarium i duchowości „białych mnichów”, ale nade wszystko doświadczenia wspólnoty i modlitwy.
Stanisław z Torunia podkreślił, że spotkania na Jasnej Górze pomagają mu pogłębić wiarę i dają możliwość wymiany doświadczeń z rówieśnikami. Zadeklarował, że pragnie stawać naprzeciw hejtowi, który dotyka Kościół, i pokazywać piękno Kościoła.
– Paulińskie duszpasterstwo młodych najlepiej określić hasłem: „wspólnota”. Także w ciągu roku młodzież z poszczególnych parafii odwiedza się nawzajem – powiedział o. Tadeusz Iwaszczyszyn ze Stowarzyszenia Paulińskich Dni Młodych i referent powołaniowy zakonu.
Modlitwa na Jasnej Górze to również okazja do zawierzenia Maryi najważniejszych inicjatyw adresowanych do młodzieży, w tym wakacyjnego zjazdu w Leśnej Podlaskiej, który odbędzie się w dniach 14-20 lipca. – Dwutygodniowy wyjazd pod namioty to słuchanie słowa Bożego, katechez i aktywne spędzanie czasu.
Celem PDM jest budowanie wspólnoty między młodymi, którzy pragną czerpać z duchowości mnichów.
Przewodnicy na starcie sezonu
Reklama
„Maryjo, prowadź pielgrzymów nadziei!” – pod tym hasłem na Jasnej Górze odbyła się 40. Pielgrzymka Przewodników Turystycznych. Jej organizatorem w tym roku był Częstochowski Oddział Przewodników PTTK przy współpracy Jasnogórskiego Centrum Informacji, które świętuje właśnie 30-lecie istnienia. Tradycyjnie pielgrzymkę poprzedziły rekolekcje, które głosił ks. prof. Dariusz Oko.
– To szczególne spotkanie. Jasna Góra ma wyjątkową wartość religijną i historyczną, więc sprzyja duchowemu rozwojowi przewodników. Jesteśmy stowarzyszeni w organizacjach, które mają na celu propagowanie piękna naszego kraju. Pielgrzymka to dla nas także okazja do wspólnego zamanifestowania wiary i czas dzielenia się doświadczeniem – podkreśliła prezes częstochowskiego oddziału PTTK Daria Pałecz.
– Dla nas jest to spore wzmocnienie przed sezonem turystycznym – swego rodzaju „naładowanie akumulatorów”. Ważną sprawą jest zachowanie etosu przewodnika. Na Jasnej Górze czerpiemy siłę, by być przykładem dla tych, którym służymy – zaznaczył Krzysztof Borkowski z Dolnego Śląska.
Pielgrzymom towarzyszył bp Piotr Przyborek – przewodniczący Rady ds. Turystyki i Pielgrzymek KEP. Wyraził on wielką radość ze spotkania z ludźmi tego zawodu. Powiedział: – Przewodnik to człowiek w drodze, to ten, który ukazuje piękno, a piękno zawsze prowadzi do nadziei, nadzieja zaś zawieść nie może. Tu, na Jasnej Górze, przypominamy też sobie, że mamy tego jedynego Przewodnika, który prowadzi nas do domu Ojca, i staramy się Go naśladować. I pięknie, że o tym przewodnicy ponownie słyszą u progu Wielkiego Postu.
Jako dziękczynienie za opiekę i otrzymane łaski, podobnie jak w czasie X Pielgrzymki, przewodnicy złożyli wotum – tablicę z odznakami przewodników turystycznych. Można ją zobaczyć w Bastionie św. Rocha.
Scena pierwsza. Jestem pod szczytem na którejś z uroczystości (dla niewtajemniczonych – to plac przed murami Jasnej Góry od strony wschodniej, gdzie odbywają się większe celebracje). Plac przerzedzony, bo jest to Liturgia dla miasta, wieczorna, w odróżnieniu od tej południowej – dla pielgrzymów, kiedy jest o wiele tłoczniej i bywa, że brakuje miejsca, przez co rzesza ludzi wylewa się jeszcze na aleje między parkami. Zatrzymałem się gdzieś pośrodku, bo wtedy widać cokolwiek na szczycie i ogarnia się całość. Zanim się zacznie, od ołtarza płyną komunikaty, podawany jest porządek pieśni. Tuż przede mną zjawia się siostra zakonna z małym chłopcem. Poznaję po habicie, który to zakon, bo tu blisko jej zgromadzenie prowadzi Dom Małego Dziecka. Siostra sadowi się na składanym zydelku (wygląda na wędkarski – przemknęło mi przez myśl), a malec rozgląda się ciekawie. Uwaga przenosi się na szczyt, bo właśnie rozpoczyna się pieśń na wejście, uderzono w dzwon i rusza procesja do ołtarza. Z każdą chwilą robi się coraz gęściej, przybywa ludzi. Obok na kocu sadowią się młodzi rodzice z dwójką dzieci. Chłopiec wydaje się równolatkiem tego od siostry zakonnej, a dziewczynka – o jakiś rok starsza. Trwa Liturgia, chór śpiewa gromkie Alleluja, a dzieci zaczynają się trochę nudzić. Na kazanie wszyscy siadają na kocu. Ojciec zawiązuje but dziewczynce, ta obejmuje go za szyję, coś do niego mówi, przekomarzają się. Za chwilę chłopiec wchodzi na kolana mamy, głaszcze ją po buzi, każe na siebie patrzeć i robi miny. Mama go uspokaja, przytula, całuje. Dziewczynka wisi na szyi ojca, a on kiwa nią na boki. Malec od siostry patrzy łapczywie, wręcz chłonie każdy gest – bezwiednie otworzył buzię, nie może się napatrzyć. W którymś momencie przytula się do ramienia siostry, zadziera nóżkę na jej kolana, łapie ją za szyję i przesuwa welon. Ona zdziwiona, zasłuchana w kazanie, nie wie, o co nagle mu chodzi. Okazuje swoje niezadowolenie, poprawia welon, strofuje chłopca, pokazuje palcem na ołtarz. On przyjmuje potulnie jej uwagi, chce tylko trzymać ją za rękę i kurczowo ją trzyma, aż siostra się poddaje. Tyle wystarczy. Widać po buzi, że coś odkrył, coś go pewnie zabolało. Nie wiem, jak sobie to w małej główce tłumaczy, ale chyba widzi jakiś brak, że coś mu odebrano. Może pierwszy raz w życiu ma poczucie krzywdy? Stoi grzecznie wciąż zapatrzony na tamtych. Może zapyta siostrę, jeśli potrafi ubrać to w słowa, jak będą wracać? Rodzina zwinęła koc i poszła – dzieci były coraz bardziej marudne. Patrzył za nimi, dokąd było ich widać w tłumie. Nie mogłem już skupić się na Liturgii, ze ściśniętym sercem patrzyłem na niego. Puścił rękę siostry i kucnął. Najpierw z głową w rączkach medytował, a później znalazł jakiś patyk, ubił ziemię przed sobą i zaczął rysować. Ludziki o dużych głowach, patykowatych tułowiach i kończynach. Chyba nie był zadowolony, bo starł rączką swój rysunek, na nowo ubił ziemię i zaczął od początku. Dwa większe ludziki, a pośrodku mniejszy, trzymały się za ręce. Siostra uklękła na podniesienie i zobaczyła obrazek. – O, co narysowałeś? Mały bezradnie patrzył to na obrazek, to na nią. – To ty? – pokazała na małego. Skinął głową. – A to ja? Palec powędrował na większego. Chyba nie był pewny, ale kiwnął potakująco. – A ten? – Był bezradny, nie wiedział. Czuł pewnie, że powinien być, bo u tamtych, co poszli, tak było. Patrzył na nią z nadzieją, że mu powie, nazwie, pokaże...
Kaplica Wieczystej Adoracji Najświętszego Sakramentu na Dworcu Głównym PKP we Wrocławiu w Adwencie stała się miejscem Sakramentu Pokuty i Pojednania. W konfesjonale posługują kapłani diecezjalni i zakonni.
Podczas Adwentu Kaplica na Dworcu Głównym PKP nie jest tylko miejscem adoracji, ale także spowiedzi świętej. Od 1 grudnia do 23 grudnia codziennie w godzinach 20-22 jest możliwość skorzystania z sakramentu pokuty.
W Sejmie uchwała upamiętniająca 60. rocznicę orędzia biskupów polskich do niemieckich
2025-12-02 14:05
lk /KAI
Karol Porwich/Niedziela
Uchwałą w sprawie upamiętnienia 60. rocznicy orędzia pojednania wystosowanego przez Episkopat Polski do Episkopatu Niemiec zajmuje się Sejm. W przededniu uroczystości rocznicowych we Wrocławiu podobny dokument przyjął Senat RP. Projekt sejmowej uchwały wniesiony przez PSL-Trzecią Drogę będzie dziś rozpatrywany na posiedzeniu Komisji Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Środków Przekazu.
Sprawozdawcą projektu uchwały jest poseł Ireneusz Raś. Jest to projekt poselski, wniesiony przez posłanki i posłów klubu PSL-Trzecia Droga.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
