Wacław urodził się ok. 907 r. jako syn czeskiego księcia Wratysława I i Drahomiry, która pochodziła z pogańskiego rodu. Jego babką była św. Ludmiła, pierwsza chrześcijanka na ziemiach czeskich, kobieta o ogromnym autorytecie i głębokiej wierze. To właśnie ona odegrała decydującą rolę w religijnym wychowaniu wnuka. Wacław od najmłodszych lat był kształcony w duchu chrześcijaństwa, znał łacinę, czytał Pismo Święte i interesował się filozofią. Po nagłej śmierci ojca, gdy miał zaledwie kilkanaście lat, przejął władzę i natychmiast przywrócił politykę prochrześcijańską.

Między tronem a ołtarzem

Jako władca postawił na pokój i pojednanie. Dążył do wewnętrznej stabilizacji i unormowania relacji z Niemcami, co w praktyce oznaczało rezygnację z niezależności politycznej na rzecz pokoju i rozwoju chrześcijaństwa. Choć był młody, jego decyzje świadczyły o dojrzałości i świadomym wyborze wartości ponad interes.