Pozwalają uporządkować przeszłość, nadać sens obecnym doświadczeniom oraz przygotować się do tego, co w przyszłości. Bez religijności i duchowości egzystencja seniora byłaby trudna do zniesienia
Polska szopka biorąca udział w 40. edycji Międzynarodowej Wystawy „100 Szopek” w Rzymie, została wykonana przez Dariusza Czyża i reprezentuje stylem tzw. „szopki krakowskie”, które swoją formą nawiązują do architektury kościołów i budynków Małopolski, wież wzniesionych z bordowej cegły. W tym przypadku szopka odnosi się do miasta Krakowa, stolicy Kultury Europejskiej minionego 2000 roku, dumy Polski, która od 1978 r. jest pod ochroną UNESCO.
Wieże w szopce krakowskiego artysty są wzorowane na tych z Kościoła Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny - kościoła Mariackiego oraz na wieży krakowskiej straży pożarnej. Dwie chorągwie: biało czerwona i ta biało niebieska ukazująca narodowość maryjną oraz orzeł biały znajdują się na ich szczycie.
Głównym elementem prezentowanej szopki jest miniaturowy Ołtarz Wita Stwosza, a obok Świętej Rodziny wśród postaci obecnych w szopce, zgromadzonych wokół fontanny żaka inspirowanej tą z Placu Mariackiego, rozpoznać można polskiego króla, pisarza - Adama Mickiewicza, rycerza, strażaka, krakowskiego trębacza, św. Kingę, krakowiaka i krakowiankę, lajkonika, Damę z Łasiczką - Leonarda da Vinci oraz biskupa Krakowa – kardynała Stanisława Dziwisza, oraz franciszkanina, który symbolizuje papieża Franciszka.
Przy stajence stoją anioły pod baldachimem, inspirowanym tym z katedry wawelskiej, znad trumny św. Stanisława.
Reklama
Szopka przyciąga uwagę kolorami, błyszczącymi ozdobami i tysiącem detali wykonanymi ręcznie: miniaturowe witraże w środkowej wieży nawiązujące do witraży Wyspiańskiego „Bóg Ojciec”, z Kościoła Franciszkanów w Krakowie, dzwon symbolizujący Dzwon Zygmunta z Zamku na Wawelu, bramy wejściowe do kościoła Mariackiego, kopuła z katedry wawelskiej.
Podstawą szopki stały się arkady Sukiennic. W ich centrum literka „K” – przedstawiająca słynną krakowską skarbonkę. U podnóży arkad dostrzegamy niebieski kolor – to rzeka Wisła przepływająca przez Kraków.
Szopka o wymiarach 60 cm szerokość, 88 cm wysokość, 38 cm głębokość, wykonana jest z drewna, tektury, staniolu, foli, papierków kolorowych oraz pasmanterii ozdobnej. Jest w niej zainstalowane oświetlenie i mechanizm poruszający figury. Lalki są strugane, malowane i dekorowane ręcznie. Praca jest wystawiona do sprzedaży.
Dariusz Czyż z zawodu jest mechanikiem; szopki wykonuje od 40 lat. Jak sam twierdzi, talent odziedziczył po swoim dziadku, Stanisławie Paczyńskim, słynnym twórcy Krakowskich Szopek. Jest laureatem wielu nagród, uczestnikiem konkursów organizowanych przez Krakowskie Muzeum Szopek. W 1981 r. w klasyfikacji na najpiękniejszą szopkę zajął I miejsce.
Wystawa „100 Szopek” odbywa się w Rzymie od 40 lat. W tym roku gościć będzie 170 prac z 15 regionów Włoch oraz 32 krajów: Belgii, Kroacji, Estonii, Niemiec, Polski, Portugalii, Czech, Rumuni, Rosji, San Marino, Słowacji, Słowenii, Hiszpanii, Szwecji, Węgier, Chin, Korei, Filipin, Japonii Indonezji, Mongolii, Tajlandii, Wietnamu, Chile, Kolumbii, Kuby, Ekwadoru, Gujany, Peru.
Szopki przybyłe do Rzymu z różnych stron świata, o różnych wielkościach, reprezentujące różne techniki, wykonano z najbardziej dziwnych materiałów, począwszy od drewna, a skończywszy na… makaronie. Oto najciekawsze surowce obecne na wystawie: żywica, piasek rzeczny, korek, masa ryżowa i kukurydziana, bambus. Szopki wykonano także z kory drzewnej, lipy i orzecha, z łusek ryby, z potłuczonego szkła, brokatu, z liści kukurydzy, folii aluminiowej, ze słomy, płytki ceramicznej, używanych części samochodu, jajka strusia, owczej wełny, z muszki, cukru, zębów dzika, pióra bażanta, z rakiet do gry w tenisa, piłeczek do ping-ponga, kawy, szyszek, pestek dyni, migdałów, białego pieprzu, cieciorki, skorupy orzecha kokosowego.
W ramach ekspozycji, dla włoskich szkół organizowane są warsztaty techniki wykonywania jasełkowych postaci. Każdy uczeń swoje prace będzie mógł zabrać do domu i ustawić w stajence…
Wystawa otwarta w Salach Bramantego na Piazza del Popolo w Rzymie, potrwa od 26 listopada 2015 do 10 stycznia 2016.
Ekspozycja “100 Szopek” jest inicjatywą stowarzyszenia Rivista delle Nazioni, które ma na swoim koncie międzynarodowe wystawy, koncerty, publikacje.
Projektowi ze strony włoskiej patronuje nie tylko Prezydent Republiki Włoskiej oraz Włoski Episkopat, Papieska Rada ds. Kultury, Ministerstwo Kultury i Dóbr Narodowych oraz organizacje kulturalne miasta i regionu.
Szopka z Polski, bierze udział w Międzynarodowej Wystawie w Rzymie „100 Szopek” z inicjatywy polsko – włoskiego Stowarzyszenia kulturalnego „TOTUS TUUS”- promocja Słowa Świętego Jana Pawła II. Aleksandra Zapotoczny – prezes, tłumaczy: „Do udziału w rzymskiej wystawie zgłoszono wiele polskich szopek. Wybór padł na dzieło Dariusza Czyża, gdyż jego szopka najbardziej nawiązuje do miasta Krakowa, który jest metą włoskich pielgrzymek. Włosi Polskę zwiedzają szlakiem św. Jana Pawła II. Zbliżający się Światowy Dzień Młodzieży odbędzie się także w Krakowie. Ale udział krakowskiej szopki na wystawie to nie tylko możliwość promocji Polski we Włoszech, ale także okazja dla włoskiej Polonii, do wspólnego świętowania tego dla Polaków niezwykłego czasu, jakim jest okres Świąt Bożego Narodzenia. To taki mały prezent pod choinkę dla tych, którzy zostają na święta w Rzymie, a dla polskich dzieci, które wychowują się zagranicami naszego kraju: lekcja o polskich tradycjach”.
W tym roku choinka i szopka na Placu św. Piotra przybędą z północnych Włoch
2019-10-31 20:24
kg (KAI) / Watykan
Zarówno choinka, jak i szopka, które – zgodnie z wieloletnim zwyczajem – staną w grudniu na Placu św. Piotra w Watykanie, pochodzić będą w tym roku z północnych Włoch. Prawie 26-metrowe drzewko o średnicy pnia 70 cm przybędzie do stolicy Włoch wraz z 20 mniejszymi choinkami z płaskowyżu Asiago z prowincji Vicenza, ofiarowane przez Konsorcjum Rotzo, Pedescala i San Pietro. Szopka natomiast jest darem gminy Valsugana z prowincji Trydent.
Zbigniew Gretka
Oba te przedmioty łączy jeden czynnik – wspomnienie nawałnic, które na przełomie października i listopada 2018 r. zniszczyły wiele miejsc w Triveneto [historyczny region na północy Włoch, obejmujący trzy współczesne regiony tego kraju: Wenecję Trydencką, Euganejską i Julijską - KAI].
Otwarcie szopki i zapalenie świateł na choince na Placu św. Piotra ma nastąpić 5 grudnia o godz. 16.30, a uroczystościom z tym związanym będą przewodniczyć przewodniczący i sekretarz generalny Gubernatoratu Państwa Miasta Watykanu – kard. Giuseppe Bertello i bp Fernando Vérgez Alzaga.
Szopka, zrobiona niemal w całości z drewna, składa się z dwóch elementów architektonicznych, charakterystycznych dla tradycji trydenckiej. Są to dwie struktury z obrobionego drewna z prostymi stołami, na których zostanie rozmieszczonych ponad 20 postaci naturalnej wysokości, wykonanych w polichromowanym drewnie. Aby upamiętnić ubiegłoroczną klęskę żywiołową, tło krajobrazowe zostanie ozdobione gałązkami z obszaru, dotkniętego nieszczęściem.
Świerk-choinka pochodzi z gminy Rotzo i części gmin Pedescala i San Pietro, a łączna powierzchnia zalesiona tamtych ziem przekracza 1880 hektarów. W zamian za ścięcie drzew, przeznaczonych do Watykanu, zostanie zasadzonych 40 nowych świerków, aby jeszcze bardziej poprawić drzewostan, zniszczony przez ubiegłoroczne klęski. Nad przyozdobieniem i iluminacją drzewek czuwać będzie Dyrekcja Infrastruktury i Usług Gubenatoratu we współpracy z firmą oświetleniową Osram, która ofiarowała specjalny sprzęt, mający na celu ochronę środowiska i oszczędność energii.
Szopka przywołuje wprost starożytne stajnie-stodoły z Lessinii, położonej na terenie Przedalp Weneckich. Aby wzbogacić ją, znajdzie się tam kapitel, przedstawiający Matkę Bożą z Dzieciątkiem – dzieło artysty Cima da Conegliano, wybitnego malarza z okresu Odrodzenia. Ubrane w tradycyjne stroje weneckie postaci w szopce będą miały około 125 cm wysokości.
Rano 5 grudnia delegacje gminy Scurelle, Konsorcjum i Szopkarskiej Grupy Artystycznej Parè di Conegliano przyjmie na audiencji papież Franciszek.
Choinka i szopka pozostaną na Placu św. Piotra do zakończenia okresu świątecznego, czyli do Niedzieli Chrztu Pańskiego 12 stycznia 2020 roku.
Zwyczaj ustawiania choinki w tym miejscu wprowadził w 1982 r. św. Jan Paweł II i pomysł ten bardzo szybko zyskał powszechne uznanie rzymian oraz turystów i pielgrzymów zagranicznych. Początkowo drzewa pochodziły z lasów włoskich, ale szybko w akcję tę włączyły się inne kraje, traktując podarowanie drzewka papieżowi jak zaszczyt, a zarazem swego rodzaju promocję własnego regionu. W latach 1997 i 2017 choinki do Watykanu pochodziły z Polski: z Zakopanego i z Ełku.
Poznań: apel do abp. Gądeckiego w sprawie pochówku abp. Paetza
2019-11-18 08:59
dg / Poznań (KAI)
"Jako wierni i kapłani Kościoła a wśród nich także ofiary działań zmarłego, czujemy zgorszenie zaistniałą sytuacją i zwracamy się do Waszej Ekscelencji z apelem" piszą sygnatariusze w liście do metropolity poznańskiego abp. Stanisława Gądeckiego, prosząc by miejscem pochówku abp. seniora Juliusza Paetza nie była katedra oraz o publiczne zakomunikowanie rozwiązania, jakie w sprawie zmarłego podjęła Stolica Apostolska.
Joanna Adamik | Archidiecezja Krakowska Katedra świętych Apostołów Piotra i Pawła
W związku z okolicznością śmierci abp. Juliusza Paetza i komunikatem Kurii Metropolitalnej sugerującym jego pochowanie w krypcie katedry poznańskiej, jako wierni i kapłani Kościoła a wśród nich także ofiary działań zmarłego, czujemy zgorszenie zaistniałą sytuacją i zwracamy się do Waszej Ekscelencji z apelem.
Od ujawnienia sprawy skandali nadużyć seksualnych przez abp. Juliusza Paetza w 2002 roku, władze Kościoła nigdy oficjalnie nie poinformowały o jej rozstrzygnięciu. Dochodzącym do opinii publicznej świadectwom Kościół nigdy nie zaprzeczył, a jednocześnie czyniący ustalenia w tej sprawie nie wycofali się ze swoich oskarżeń, płacąc za to nierzadko ogromną cenę. Upubliczniona przez poprzedniego Nuncjusza Apostolskiego w Rzeczypospolitej Polskiej reprymenda dana zmarłemu, zakazująca jego udziału w wydarzeniach publicznych, była jednak sygnałem, że kary zostały nałożone przez Stolicę Apostolską. Pomimo oczekiwań wiernych i duchowieństwa sprawa pozostała ukrywana, nieustannie zatruwając nasz Kościół, odbierając mu wiarygodność oraz zaufanie, siejąc niepewność i podziały wśród wiernych i duchowieństwa. Dochodzi do dramatycznych sytuacji i sporów wewnątrz wspólnoty Kościoła, pojawia się poczucie braku szczerości i transparentności, które należy powstrzymać. Podpisując ten list kierujemy się również odpowiedzialnością za ofiary bezpośrednich działań zmarłego metropolity, ale także za tych, którzy zostali przez niego skrzywdzeni pośrednio.
1. Prowadzeni troską o Kościół zwracamy się z prośbą o nieskładanie doczesnych szczątków abp. Juliusza Paetza - z uwagi na grzech publiczny i publiczne zgorszenie - w poznańskiej katedrze chrztu, obok władców oraz wybitnych i heroicznych postaci polskiego Kościoła, gotowych oddać za niego życie, jak abp Antoni Baraniak, abp Walenty Dymek czy abp Jerzy Stroba. Pochowanie w tym samym miejscu abp. Juliusza Paetza będzie w odczuciu wiernych profanacją pamięci spoczywających tam mężów Kościoła, jak i samej katedry chrztu Polski, będzie sprzeciwieniem się naszej narodowej świadomości historycznej. Miejsce spoczynku w katedrze odbieramy jako rehabilitację i uniewinnienie arcybiskupa. W tym przypadku, zastosowanie argumentu Kodeksu Prawa Kanonicznego dotyczącego miejsca pochówku zakrywa odpowiedzialność za życie wspólnoty wiernych, za nasze wspólne dobro . Ta decyzja nie zakończy sprawy, przeciwnie, spowoduje dalsze jątrzenie, poznański Kościół narazi na długotrwałą utratę szacunku, podobnie jak wizerunek miasta Poznania.
2. Kierujemy również do Waszej Ekscelencji apel o publiczne zakomunikowanie rozwiązania tej sprawy przez Stolicę Apostolską, przecinające spekulacje i pozwalające na oczyszczenie. Nasz apel nie jest wskazaniem cudzego grzechu – mamy świadomość, że każdy z nas jest grzesznikiem, a Miłosierdzie Boże otrzymujemy niezasłużenie – ale zwróceniem uwagi na mechanizmy, które blokują oczyszczenie i stwarzają – używając sformułowania papieża Franciszka – „zatruwającą kulturę tajemnicy”, od lat utrzymującą się przy tej sprawie. Podpisując nasz apel wyrażamy solidarność z ofiarami oraz troskę o wiarygodność Kościoła, szczególnie wobec przyszłych pokoleń wiernych. My podpisani pod tym apelem nie zostawiamy Księdza Arcybiskupa samego w tej trudnej decyzji, nie kryjemy się za anonimowością, czy kalkulacją. Kierując się dewizą wyzwolenia które przynosi Chrystus, jesteśmy przekonani, że z tej dramatycznej sytuacji jest wyjście tylko przez prawdę.
Z wyrazami należnego szacunku Sygnatariusze
Maria Ankiersztajn, architekt dr inż. Michał Ankiersztajn, architekt Michał Balcerkiewicz, prezes “Balma” o. Roman Bielecki OP, redaktor naczelny mięsięcznika “W Drodze”. prof. Czesław Błaszak, UAM, doctor honoris causa dr Małgorzata Działyńska, radca prawny Piotr Działyński, przedsiębiorca Iwona Piasecka-Grajek, przedsiębiorca Prof. dr hab. med. Stefan Grajek Łukasz Ferchmin, przedsiebiorca Maciej Grela, lekarz pediatra Justyna Iwaszkiewicz - filolog Prof. UAM Michał Januszkiewicz, UAM Prof. Tomasz Jasiński, UAM, Biblioteka Kórnicka Prof. Mikołaj Jazdon, UAM Dr Katarzyna Thiel – Jańczuk, UAM Dr Cezary Kościelniak, UAM Dr Przemysław Kieliszewski, dyrektor Teatru Muzycznego w Poznaniu Tadeusz Kieliszewski, radca prawny Bogusław Kiernicki, prezes Fundacji Świętego Benedykta Prof. Halina Lorkowska, rektor Akademii Muzycznej w Poznaniu Prof. Tomasz Łodygowski, rector Politechniki Poznańskiej Prof. UAM Magdalena Musiał-Karg Andrzej Mikosz, radca prawny Ks. Adam Pawłowski Izabela Pilecka-Lasik, nauczyciel Jarema Piekutowski, Nowa Konfederacja Jarosław Pucek, wiceprezes HCP w Poznaniu Dr Marcin Poprawski, UAM Tomasz Rożek, dziennkarz Wanda Różycka, reżyser Prof. SWPS Bianka Rolando Prof. UAM Tomasz Sójka Prof. UEP Barbara Bedowska-Sójka Bogna Szymańska, filolog anglista Agnieszka Ośmielak-Stankiewicz, architekt Dariusz Stankiewicz, architekt Anna Streżyńska, prezes MC2 Innovations Grażyna Strykowska, artystka malarka Michał Szułdrzyński, dziennikarz Leonard Szymański, inżynier Dr Tomasz Terlikowski, dziennikarz Magdalena Trepińska Prof. UAM dr hab. Maria Wojtczak Ks. Daniel Wachowiak ks. Marcin Węcławski prof. Jan Węglarz, Politechnika Poznańska, PAN dr honoris causa multiplex Mariusz Wiśniewski, wiceprezydent miasta Poznania Dr Katarzyna Wróblewska, radiolog Jerzy Wróblewski, inżynier Piotr Zaremba, dziennikarz Tomasz Zborowski, przedsiębiorca Prof. Maciej Żukowski, rektor Uniwersytetu Ekonomicznego w Poznaniu
Przebaczenie to jedno z największych i najtrudniejszych wymagań, jakie stawia nam wiara chrześcijańska. Gdyby istniało jedno słowo wyrażające sedno chrześcijańskiego przesłania, byłoby nim niewątpliwie słowo : „przebaczenie”.
slonme/pl.fotolia.com
Mamy przebaczać: naszym wrogom, nieprzyjaciołom, tym, którzy nas skrzywdzili, a nawet tym, którzy zadali nam cierpienie. Jak bardzo jest to trudne, dobrze o tym wiemy. Codziennie jednak wypowiadamy słowa modlitwy: „Odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom” (por. Mt 6, 12).
Podstawą przebaczenia jest odkupienie. To znaczy, że dobry Bóg wyzwolił nas z niewoli grzechu i zła. Przez grzech, który oddzielił ludzkość od Boga, wszyscy zasłużyli na potępienie. Ale w Jezusie Chrystusie – Odkupicielu człowieka – Bóg okazuje nam miłosierdzie, darowuje nam nasze długi. Ten akt przebaczenia wiele kosztuje. Krzyż Chrystusa jednak pokazuje jasno, że Pan Bóg nie przebacza grzechów, za które grzesznik nie żałuje, których nie pragnie naprawić. Przebaczenie nie polega na udawaniu, że zło nie istnieje, na zapominaniu o złu.
Przebaczyć to znaczy, pamiętając zło, stawić czoło całej jego odrazie, to znaczy żałować za nie i pokutować. Przebaczenie to wyrzeczenie się zarówno uraz, jak i pragnienia ich wyrównania (zemsty). Na poziomie emocji przebaczenie oznacza zanik osobistych animozji, pretensji, a na poziomie konkretnych działań oznacza anulowanie długu czy sprawiedliwej kary. Jezus stawia warunek: jeśli prosisz Boga o przebaczenie, musisz przebaczyć tym, którzy cię skrzywdzili. Na zakończenie Modlitwy Pańskiej, zawartej w Ewangelii według św. Mateusza, Jezus mówi wprost: „Jeśli bowiem darujecie ludziom ich przewinienia, to również i wam daruje Ojciec Niebieski” (6, 14-15).
Przebaczenie nie oznacza pobłażliwości wobec zła, zgorszenia czy wyrządzonej krzywdy. Wyjście z dobrą wolą naprzeciw komuś, kto nas skrzywdził, wymaga wielkiej siły ducha, wewnętrznej wolności, a przede wszystkim wymaga głębokiej i żywej wiary. Aby naprawdę szczerze wyznać: „przebaczam ci!”, na przykład wobec żałującego swych czynów mordercy bliskiej osoby, trzeba mieć wielką motywację, która płynie z wiar. Trzeba mieć wiarę, aby powiedzieć: „przebaczam Ci!”. To jest siła i odwaga!.
„Przebaczenie oczyszcza mnie, nie zaś mojego winowajcę. Przebaczenie oczyszcza z pragnienia odwetu” (ks. Józef Tischner). Wydaje się ono niejako sprzeczne z rozumem, bo ten zawsze będzie się sprzeciwiał, będzie szukał odwetu, wyrównania krzywd. Dlatego przebaczenie w gruncie rzeczy jest dziełem serca, a nie rozumu.
Przebaczenie w praktyce nie jest prostym gestem, nad którym potrafimy zapanować. Ono jest drogą, procesem wyzwalania się, którego nie możemy podjąć inaczej, jak tylko współdziałając z łaską Bożą. Najważniejsze jest nasze zdecydowanie się na przebaczenie, nasze: „chcę przebaczyć”. To jest punkt wyjścia do dalszej pracy nad przebaczeniem, które stopniowo ma ogarnąć nasze serce.
Ono jest trudne, ale możliwe. Zdolność przebaczenia jest oznaką naszej wielkości i duchowej siły. Jesteś wielki, gdy potrafisz przebaczyć.
Fragmenty pochodzą z książki: ks. Jarosław Grabowski „Przewodnik dla pytających o wiarę” wyd. Edycja św. Pawła, Częstochowa 2014 Zobacz
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Redaktor Naczelna Tygodnika Katolickiego „Niedziela” wyznaczyła w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
