Zakończenie. Duc in altum!

58. Idźmy naprzód z nadzieją! Nowe tysiąclecie otwiera się przed Kościołem niczym rozległy ocean, na który mamy wypłynąć licząc na pomoc Chrystusa. Syn Boży, który z miłości do człowieka przyszedł na świat dwa tysiące lat temu, także dzisiaj prowadzi swoje dzieło: musimy mieć przenikliwy wzrok, aby je dostrzec, a nade wszystko wielkie serce, abyśmy sami stawali się jego narzędziami. Czyż nie po to właśnie obchodziliśmy Rok Jubileuszowy, aby na nowo zaczerpnąć z tego żywego źródła naszej nadziei? Dzisiaj Chrystus, którego kontemplujemy i miłujemy, znów wzywa nas, byśmy wyruszyli w drogę: «Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego» (Mt 28, 19). Ten misyjny mandat wprowadza nas w trzecie tysiąclecie, wzywając nas, byśmy naśladowali entuzjazm pierwszych chrześcijan: możemy liczyć na moc tego samego Ducha, który został wylany w dniu Pięcdziesiątnicy, a dzisiaj przynagla nas, abyśmy wyruszyli w dalszą drogę pokrzepieni nadzieją, która «zawieść nie może» (Rz 5, 5).

Przemierzając drogi świata na początku nowego stulecia, musimy przyspieszyć kroku. Drogi, którymi idzie każdy z nas i każdy z naszych Kościołów, są bardzo liczne, ale żadna odległość nie dzieli tych, którzy zespoleni są więzami jednej komunii, umacniającej się każdego dnia przy stole eucharystycznego Chleba i Słowa życia. W każdą niedzielę zmartwychwstały Chrystus na nowo jakby wyznacza nam spotkanie w Wieczerniku, gdzie wieczorem « pierwszego dnia tygodnia» (J 20, 19) ukazał się swoim uczniom, aby «tchnąć» w nich ożywiający dar Ducha Świętego i wprowadzić ich w wielką przygodę ewangelizacji.

W tej drodze towarzyszy nam Najświętsza Maryja Panna, której kilka miesięcy temu, wraz z licznymi biskupami przybyłymi do Rzymu z wszystkich części świata, zawierzyłem trzecie tysiąclecie. Wielokrotnie w minionych latach przedstawiałem Ją i przyzywałem jako «Gwiazdę nowej ewangelizacji». I dzisiaj wskazuję na Nią jako promienną Jutrzenkę i niezawodną Przewodniczkę na naszej drodze. Raz jeszcze mówię Jej: « Niewiasto, oto dzieci Twoje», wtórując słowom samego Jezusa (por. J 19, 26) i wyrażając Jej synowskie przywiązanie całego Kościoła.

59. Drodzy Bracia i Siostry! Symboliczne Drzwi Święte zamykają się za nami, ale żywa brama, którą jest Chrystus, pozostaje otwarta szerzej niż kiedykolwiek. Po entuzjazmie jubileuszowych uroczystości nie powracamy do codziennej szarzyzny. Przeciwnie, jeśli nasze pielgrzymowanie było autentyczne, pozwoliło nam niejako rozprostować nogi przed drogą, która nas czeka. Musimy naśladować entuzjazm apostoła Pawła: «wytężając siły ku temu, co przede mną, pędzę ku wyznaczonej mecie, ku nagrodzie, do jakiej Bóg wzywa w górę w Chrystusie Jezusie» (Flp 3, 13-14). Musimy wspólnie naśladować kontemplację Maryi, która po pielgrzymce do świętego miasta Jerozolimy powracała do domu w Nazarecie, rozważając w sercu tajemnicę Syna (por. Łk 2, 51).

Zmartwychwstały Chrystus, który przyłącza się do nas w drodze i pozwala się rozpoznać - tak jak uczniom z Emaus - «przy łamaniu chleba» (por. Łk 24, 35), niech zastanie nas czuwających, gotowych rozpoznać Jego oblicze i spieszyć do braci, aby nieść im wspaniałą nowinę: «Widzieliśmy Pana!» (J 20, 25).

To właśnie jest pożądany owoc Jubileuszu Roku 2000, który na nowo ukazał naszym oczom żywą tajemnicę Jezusa z Nazaretu, Syna Bożego i Odkupiciela Człowieka.

Gdy zatem Jubileusz dobiega końca i otwiera przed nami przyszłość nadziei, niech wzniesie się ku Ojcu przez Chrystusa w Duchu Świętym hymn chwały i dziękczynienia całego Kościoła.

Wraz z tym życzeniem z głębi serca przesyłam wszystkim moje Błogosławieństwo. W Watykanie,
dnia 6 stycznia 2001,
w uroczystość Objawienia Pańskiego,
w dwudziestym trzecim roku mego Pontyfikatu.
Jan Paweł II, papież

1. Sobór Wat. II., Dekr. o podst. zadaniach Biskupów w Kościele Christus Dominus, 11.

2. Bulla Incarnationis mysterium (29 listopada 1998), 3: AAS 91 (1999), 132.

3. Tamże, 4: l.c., 133.

4. Sobór Wat. II, Konst. dogm. o Kościele Lumen gentium, 8.

5. De civitate Dei XVIII, 51, 2: PL 41, 614; por. Sobór Wat. II, Konst. dogm. o Kościele Lumen gentium, 8.

6. Por. Jan Paweł II, List apost. Tertio millennio adveniente (10 listopada 1994), 55: AAS 87 (1995), 38.

7. Por. Sobór Wat. II, Konst. dogm. o Kościele Lumen gentium, 1.

8. « Ignoratio enim Scripturarum ignoratio Christi est»: Comm. in Is., Prol.: PL 24, 17.

9. Por. Sobór Wat. II, Konst. dogm. o Objawieniu Bożym Dei Verbum, 19.

10. « Idąc za świętymi Ojcami, uczymy jednogłośnie wyznawać, że jest jeden i ten sam Syn, nasz Pan Jezus Chrystus, doskonały w Bóstwie i doskonały w człowieczeństwie, prawdziwy Bóg i prawdziwy człowiek [...]. Jeden i ten sam Chrystus Pan, Syn Jednorodzony, ma być uznany w dwóch naturach bez pomieszania, bez zmiany, bez podziału i bez rozłączenia [...] nie jest On podzielony lub rozdzielony w dwóch osobach, ale jest jeden i ten sam Syn, Jednorodzony, Bóg, Słowo i Pan Jezus Chrystus»: DS 301-302.

11. Sobór Wat. II, Konst. duszpast. o Kościele w świecie współczesnym Gaudium est spes, 22.

12. Św. Atanazy tak mówi na ten temat: « Człowiek nie zostałby przebóstwiony, pozostając jedynie złączony ze stworzeniem, jeśliby Syn nie był prawdziwym Bogiem», Oratio II contra Arianos 70: PG 26, 425 B - 426 G.

13. N. 78.

14. Ultimi Colloqui. Quaderno giallo, 6 luglio 1897: Opere complete, Citt del Vaticano 1997, s. 1003.

15. Św. Cyprian, De Orat. Dom. 23: PL 4, 553; por. Lumen gentium, 4.

16. Sobór Wat. II, Konst. dogm. o Kościele Lumen gentium, 40.

17. Por. Sobór Wat. II, Konst. o liturgii świętej Sacrosanctum Concilium, 10.

18. Por. Kongr. Nauki Wiary, List do Biskupów Kościoła katolickiego o niektórych aspektach medytacji chrześcijańskiej Orationis formas (15 października 1989): AAS 82 (1990), 362-379.

19. Sobór Wat. II, Konst. o liturgii świętej Sacrosanctum Concilium, 10.

20. Por. Jan Paweł II, List apost. Dies Domini (31 maja 1998), 19: AAS 90 (1998), 724.

21. Tamże, 2: l.c., 714.

22. Tamże, 35: l.c., 734.

23. Por. n. 18: AAS 77 (1985), 224.

24. Tamże, 31: l.c., 258.

25. Tertulian, Apologeticum, 50, 13: PL 1, 534.

26. Sobór Wat. II, Konst. dogm. o Kościele, Lumen gentium, 1.

27. Św. Teresa od Dzieciątka Jezus, Rękopis B: Opere Complete, Citt del Vaticano, 1997, s. 223.

28. Por. Sobór Wat. II, Konst. dogm. o Kościele Lumen gentium, rozdz. III.

29. Por. Kongr. ds. Duchowieństwa i inne, Instr. międzydykasterialna o niektórych kwestiach dotyczących współpracy wiernych świeckich w ministerialnej posłudze kapłanów Ecclesiae de mysterio (15 sierpnia 1997): AAS 89 (1997), 852-877, szczególnie art. 5: Struktury współpracy w Kościele partykularnym.

30. Reguła III, 3: « Ideo autem omnes ad consilium vocari diximus, quia saepe iuniori Dominus revelat quod melius est».

31. « De omnium fidelium ore pendeamus, quia in omnem fidelum Spiritus Dei spirat»: List 23, 36 do Sulpicjusza Severa: CSEL 29, 193.

32. Sobór Wat. II, Konst. dogm. o Kościele Lumen gentium, 31.

33. Sobór Wat. II, Dekr. o apostolstwie świeckich Apostolicam actuositatem, 2.

34. Por. Sobór Wat. II, Konst. dogm. o Kościele Lumen gentium, 8.

35. Sobór Wat. II, Konst. duszpast. o Kościele w świecie współczesnym Gaudium et spes, 22.

36. Konst. duszpast. o Kościele w świecie współczesnym Gaudium et spes, 34.

37. Św. Ignacy Antiocheński, List do Rzymian, Pref., Wyd. Funk, I, s. 252.

38. Tak na przykład pisze Św. Augustyn: « Luna intellegitur Ecclesia, quod suum lumen non habeat, sed ab Unigenito Dei Filio, qui multis locis in Sanctis Scripturis allegorice sol appellatus est»: Enarr. in Ps. 10, 3: CCL 38, 42.

39. Por. Dekl. o stosunku Kościoła do religii niechrześcijanskich Nostra aetate.

40. Papieskia Rada ds. Dialogu Międzyreligijnego i Kongr. Ds. Ewangelizacji Narodów, Instr. o głoszeniu Ewangelii i dialogu międzyreligijnym Dialogo e annuncio: riflessioni e orientamenti (19 maja 1991), 82: AAS 84 (1992), 444.

41. Por. Konst. duszpast. o Kościele w świecie współczesnym Gaudium et spes, 4.

42. Tamże, 11.

43. Tamże, 44.

44. Por. List apost. Tertio millennio adveniente, 36: AAS 87 (1995), 28.