Podczas trwających w Wiecznym Mieście obchodów dwudziestopięciolecia naszego pontyfikatu serdeczną myślą przywołujemy także Twoje szczęśliwe świętowanie srebrnego jubileuszu w biskupstwie. Tydzień przed swoją śmiercią powołał Cię do tej posługi nasz poprzednik Jan Paweł I, obdarzając tytularną siedzibą Altavensis, a także stanowiąc biskupem pomocniczym dla archidiecezji wrocławskiej. Po upływie dziesięciu lat, Ciebie, okrzepłego w tym posługiwaniu, posiadającego ponadto wiele zasłużonych tytułów do chwały, przeznaczyliśmy do zadania większej wagi, czyniąc biskupem diecezji zielonogórsko-gorzowskiej.
Powołany, by kroczyć ścieżką Pana, gruntownie wykształcony w dyscyplinach filozoficznych i teologicznych, już u początków swego posługiwania w sposób szczególny okazałeś się zatroskany o właściwe przygotowanie przyszłych kapłanów i katolickie wychowanie młodzieży męskiej. Podążając za wspaniałym przykładem św. Jana z Kęt, przedmiotem swojej troski uczyniłeś ich dobro materialne jak i duchowe. Dlatego też długo nauczałeś w archidiecezjalnym seminarium wyższym, na Papieskim Wydziale Teologicznym, w Studium Katechetycznym jak również w innych szkołach wrocławskich. Nie zaniedbałeś także swoich obowiązków wobec innych wiernych. Służyłeś im z pasterskim oddaniem w katedrze wrocławskiej i wprowadzałeś „w rozumienie tajemnic Boga” (Kol 2, 2) poprzez wytrwałe sprawowanie sakramentów, modlitwę i przepowiadanie słowa Bożego.
Któż zresztą zdoła wyliczyć wszystko to, czego dokonałeś w winnicy Pańskiej dzięki codziennemu, żarliwemu zaangażowaniu duszpasterskiemu, szczególnie jako biskup, przewodnik spraw duchowych. Jeden Bóg badający serca, który poznał wszystko, obdarzy Ciebie stosowną nagrodą. Wraz z Twoją umiłowaną owczarnią, razem ze wszystkimi, którzy doświadczali Twojej dobroci, dzielimy Twoją radość w tak szczęśliwy i uroczysty dzień, wraz z Tobą śpiewając Bogu hymn dziękczynienia i chwały.
Przyjmij przeto, Czcigodny Bracie, to świadectwo naszej życzliwej miłości, jak również nasze apostolskie błogosławieństwo, zapowiedź niebiańskiej nagrody, którego chętnie udzielamy przede wszystkim Tobie, biskupom pomocniczym, kapłanom, całej wspólnocie Kościoła zielonogórsko-gorzowskiego, a także wszystkim złączonym z Tobą miłością.

Watykan, 13 października 2003 r., w dwudziestym piątym roku naszego Pontyfikatu