Podczas niedzielnej Mszy św. odbyło się zaprzysiężenie funkcjonariuszy stanowych na rok bratni [rok formacyjny - przyp. KAI.] 2016/2017. - Ta uroczystość ma podkreślać służebny charakter Zakonu Rycerzy Kolumba. Spełniamy się w poszczególnych dziełach. Wyszliśmy z ludzi i do nich jesteśmy posłani. Służba Bogu to służba bliźniemu. Rycerze Kolumba realizują tą zasadę na co dzień, a cztery filary Zakonu to: jedność, miłosierdzie, braterstwo i patriotyzm - mówił brat Andrzej Anasiak, delegat stanowy Rycerzy Kolumba w Polsce.

W czasie niedzielnej liturgii Rycerze Kolumba modlili się za swojego głównego kapelana - kard. Franciszka Macharskiego. - To on zabiegał o powstanie Rycerzy Kolumba w Polsce wspólnie z innymi hierarchami, do czego zachęcał polskich biskupów Jan Paweł II - wspominał Andrzej Anasiak.

- Podsumowaliśmy rok bratni, który zawsze trwa od 1 lipca do 31 czerwca. Rozpoczęliśmy i omówiliśmy przygotowania do kolejnego roku bratniego. Rozmawialiśmy także o naszej działalności m.in. na Światowych Dniach Młodzieży, gdzie będziemy pełnić swoją posługę w sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie, zajmiemy się także pełną logistyką w krakowskiej Arenie, w której będzie centrum anglojęzyczne. To nasi bracia m.in. z Filipin będą tam służyć - mówi Andrzej Anasiak.

Władza w Zakonie na rok bratni 2016 - 2017 w Jurysdykcji Polskiej została powierzona siedmiu Funkcjonariuszom Rady Stanowej.

Efekty pomocy niesionej w skali całego kraju są imponujące. Rycerzom udało się przekazać już blisko pół tysiąca wózków inwalidzkich, przeprowadzili akcję "Łuczniki dla Afryki", dzięki której 200 maszyn przekazano dla szkoły w Zambii. Z podsumowania pracy Rycerzy Kolumba wynika, że spędzili oni ponad 400 tys. godzin w wolontariacie i przeznaczyli milion złotych w różnego rodzaju akcjach niesienia pomocy.

W tym roku mija 10 lat od powstania Rycerzy Kolumba w Polsce. Obecnie jest 90 rad lokalnych, składających się z ponad 4 tys. braci. Ich praca podzielona jest na 25 rejonów. - Nasze doroczne spotkanie wcale nie przypadkowo odbywa się w Ludźmierzu. To właśnie tutaj 10 lat temu zawiązała się jedna z pierwszych 6 rad w Polsce. Na terenie archidiecezji działa jeszcze Rada św. Jana Pawła II w Krakowie - mówi Paweł Put, wielki rycerz Podhalańskich Rycerzy Kolumba. Ich rada nosi numer 14001.

- Organizujemy cyklicznie bale charytatywne, sami oddajemy krew u progu wakacji i zachęcamy innych. Zajmujemy się pomocą w dojeździe osób na Światowy Dzień Chorych do Ludźmierza, który odbywa się w ludźmierskim sanktuarium w lutym i lipcu - podkreśla Paweł Put z Podhalańskich Rycerzy Kolumba. Z okazji jubileuszu Rycerze Kolumba z ludźmierskiej rady poświęcą swój nowy sztandar podczas uroczystości odpustowych 15 sierpnia w Ludźmierzu.

Rycerze nieustannie pogłębiają swoje życie duchowe. W kalendarz wydarzeń mają wpisane m.in. stałe punkty dotyczące pielgrzymki do Częstochowy.

Na Podhale Rycerze Kolumba przyjechali wraz z rodzinami. Podczas obrad, w których uczestniczyli sami mężczyźni, dla małżonek przygotowany był specjalny program - wyjechały one do Niedzicy, by zwiedzić zamek i zaporę, poznać uroki spływu Dunajcem i zobaczyć Szczawnicę. Doszło także do niecodziennego spotkania. Podczas swojej bytności w sanktuarium w Ludźmierzu Polscy Rycerze Kolumba spotkali akurat pielgrzymkę ze Stanów Zjednoczonych, w której składzie byli ich amerykańscy bracia.

Początki Rycerzy Kolumba sięgają XIX wieku. 2 października 1881 roku, mała grupka mężczyzn spotkała się w piwnicy Kościoła Najświętszej Marii Panny przy alei Hillhouse, New Haven w stanie Connecticut. Z inicjatywy proboszcza, 29-letniego księdza Michaela McGivneya, mężczyźni ci założyli stowarzyszenie bratnie, które później stało się największą w świecie katolicką, rodzinną organizacją bratnią i charytatywną. Znajdowali oni siłę w solidarności, poczucie bezpieczeństwa w jednomyślności i wspólnemu oddaniu się świętej sprawie: przysięgali bronić swojej ojczyzny, rodziny i wiary. Łączył ich ideał Krzysztofa Kolumba, odkrywcy Ameryk, który przywiózł chrześcijaństwo do Nowego Świata.

Rycerze Kolumba udzielają pomocy finansowej członkom i ich rodzinom. Członkowie wraz z rodzinami pomagają sobie nawzajem w wypadku choroby, kalectwa, a także w każdej potrzebie. Wytwarza się między nimi więź intelektualna i towarzyska poprzez wspólne prace charytatywne, wychowawcze, religijne, społeczne, pomoc bliźnim w wypadku wojny czy katastrofy i wszelkiego nieszczęścia.

Zakon został nazwany „silną prawą ręką Kościoła” i cieszy się uznaniem papieży, prezydentów oraz innych przywódców światowych, wdzięcznych za poparcie dla Kościoła, program ewangelizacji i katolickiej edukacji, zaangażowanie społeczne i pomoc potrzebującym.