Z ks. Tomaszem Wilgą - najmłodszym proboszczem diecezji łomżyńskiej - rozmawia ks. Paweł Bejger

Ks. Paweł Bejger: - Jak czuje się najmłodszy proboszcz diecezji?

Ks. Tomasz Wilga: - Teraz wszystko już się uspokoiło. Wcześniej, nie da się ukryć, byłem poddenerwowany, ale to naturalne.

- Czy mógłby nam Ksiądz powiedzieć trochę o swojej kapłańskiej drodze?

- Święcenia kapłańskie otrzymałem w 1996 r. Moją pierwszą placówką, gdzie pełniłem funkcję wikariusza, była parafia w Czerwinie. Potem przez trzy lata pracowałem w Wysokiem Mazowieckiem, dwa lata w Szczuczynie i teraz od trzech miesięcy - w parafii Trójcy Przenajświętszej w Grajewie.

- 26 lipca 2003 r. bp Stanisław Stefanek zaproponował Księdzu pełnienie funkcji proboszcza w nowo powstałej parafii w Grajewie. Jak Ksiądz to przyjął?

- Z wielkim niepokojem, ponieważ nigdy wcześniej nie stawałem przed taką odpowiedzialnością. Nigdy nie przypuszczałem, że zaledwie po 7 latach kapłaństwa dostanę propozycję zostania proboszczem.

- Pierwsza wizyta Księdza tu, w Grajewie, miejscu, gdzie ma być nowa parafia. Jakie myśli pojawiły się w głowie?

- To były pytania do Pana Boga o przyszłość: Jak to dalej będzie? Od czego zacząć? U kogo szukać pomocy, zrozumienia? Były to pytania typowo ludzkie. Najbardziej zastanawiałem się nad tym, jaka będzie współpraca z ludźmi, czy zrozumieją ten dar, jakim jest nowy ołtarz na ich osiedlu.

- I jak ludzie to zrozumieli?

- To było dla mnie miłe zaskoczenie. Podziwiałem ludzi, którzy każdego dnia włączali się do pracy, pomagali tak, jak umieli. Czasami wystarczyło dobre słowo.

- Ilu wiernych liczy w tej chwili parafia?

- Na dzisiaj ok. 3500 osób.

- Najbliższe plany Księdza względem parafii pw. o. Pio?

- To tworzenie wspólnoty wspólnot. Chciałbym, aby w tej parafii było wiele wspólnot, które będą roznosiły Chrystusa do osób najbardziej zaniedbanych duchowo. Ta modlitewna kaplica ma być miejscem promieniującym miłością na całą parafię. Jednocześnie pragnę, aby to miejsce było taką oazą spokoju, gdzie będzie można przyjść, porozmawiać o swoich kłopotach, troskach, niespełnionych marzeniach. Ale nie tylko. Chcę, by to było miejsce, gdzie będziemy uczyć się żyć po Bożemu, ewangelicznie.

- Czy już teraz ludzie nawiedzają kaplicę w dzień powszedni?

- Tak, kaplica otwarta jest cały dzień, bo trwają tu jeszcze prace, a więc ciągle ktoś jest. Przychodzą ludzie na krótką adorację, przyglądają się pracom, które trwają, czasami coś podpowiadają. Każdy głos jest ważny, każdego trzeba wysłuchać.

- W jednej z rozmów telefonicznych Ksiądz powiedział nam, że w dzień powszedni na Liturgii gromadzi się ponad 100 wiernych. To bardzo dużo?

- Parafianie szczególnie lubią Mszę św. wieczorną. Na tę Eucharystię przychodzi ponad 150 wiernych. Przychodzą ludzie, bo zapewne lubią się modlić, umieją się modlić, i to, co nie jest bez znaczenia, mają bardzo blisko. Każdego dnia staram się do wiernych mówić krótką homilię, zaprezentować bardzo krótką myśl, która w danym dniu jest zawarta w Ewangelii.

- Nie mają za złe, że Msza w dzień powszedni może za długo trwa?

- Nie. Mówię homilię, ponieważ szanuję wiernych. I oni o tym wiedzą.

- Na terenie parafii znajduje się także szpital. Czy Ksiądz widzi w związku z tym jakąś szczególną potrzebę duszpasterstwa chorych?

- Oczywiście. Wolą Księdza Biskupa jest, aby był tu kapelan szpitala, i taki jest.

- Pierwsze zapoznanie się z wiernymi już było. Szczegółowe będzie podczas wizyty kolędowej?

- Jeszcze przed wizytą kolędową chcę odwiedzić każdą rodzinę, składając jej życzenia świąteczne, a jednocześnie chciałbym, aby rodzina wypełniła przygotowany specjalnie kwestionariusz. Przy okazji chcemy także rodzinom wręczyć opłatki.

- Ksiądz pozwoli, że zapytam jeszcze o szkoły na terenie parafii?

- Na terenie parafii znajduje się Szkoła Podstawowa nr 4 i Gimnazjum nr 3.

- Życząc Księdzu Proboszczowi i Księdzu Wikariuszowi wielu łask Bożych, obiecujemy, że tu, do tej parafii, będziemy zaglądać z mikrofonem dość często.

- Zapraszam.