Reklama

Był kierowcą Prymasa

Niedziela warszawska 21/2001

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Przez 30 lat był kierowcą Księdza Prymasa Stefana Wyszyńskiego. Pan Stanisław Maciejak ma dziś 90 lat, ale wspomnienia są wciąż świeże. Po uwolnieniu Prymasa z uwięzienia w Komańczy pan Maciejak w towarzystwie bp. Choromańskiego i rodzonego ojca Księdza Prymasa przywiózł kard. Wyszyńskiego do stolicy. Kilka dni potem pan Stanisław usłyszał: " Pojutrze jedziemy do Gniezna" - w ten sposób otrzymał angaż na etatowego kierowcę Głowy Kościoła w Polsce.

- Pamiętam pierwsze spotkanie z Księdzem Prymasem w Komańczy - opowiada pan Maciejak. - Byłem wtedy kierowcą biskupa Choromańskiego. W sobotę Prymas został przewieziony z Prudnika do Komańczy. W poniedziałek pojechaliśmy tam z bp. Choromańskim i ojcem Księdza Prymasa. Spotkanie nie obyło się bez łez. Ksiądz Prymas był bardzo wyniszczony fizycznie. Zawsze miał bardzo szczupłą posturę, ale tym razem bardzo wychudł. Można by powiedzieć: skóra i kości. Dopiero w ciągu roku pobytu w Komańczy zregenerował swoje siły. W tym czasie 3-4 razy odwiedziliśmy Księdza Prymasa z jego ojcem i z bp. Choromańskim. Podczas spacerów zawsze byliśmy w zasięgu wzroku esbeków.

Z Komańczy do Warszawy

Mijał prawie rok od pobytu Księdza Prymasa Wyszyńskiego w Komańczy. Pewnego dnia do Kurii przyszło wezwanie na rozmowę do Cyrankiewicza. - Pojechaliśmy w godzinach przedpołudniowych z ks. Władysławem Padaczem - opowiada pan Stanisław. - Ks. Padacz udał się na rozmowę, ja oczekiwałem na niego w samochodzie. Potem wezwano również mnie. "Zobowiązujemy Pana ścisłą tajemnicą. Pojedzie pan do Komańczy po kardynała Wyszyńskiego" - zwrócił się do mnie Cyrankiewicz. Przykazano nam też, że mamy wrócić do Warszawy następnego dnia, ale nie wcześniej niż przed godz. 19.00. Po południu ruszyliśmy z bp. Zygmuntem Choromańskim do Komańczy. Jechaliśmy w towarzystwie ORMO-wców dowodzonych przez Zenona Kliszkę.

Do Sanoka dotarliśmy na godz. 22.00. Nasza "ochrona" zrezygnowała z dalszej jazdy. Z Zagórza do Komańczy pozostało jeszcze 30 km górskiej drogi. Wraz z bp. Choromańskim dotarliśmy do celu podróży po godz. 24.00. Dopiero rano zobaczyliśmy się z Księdzem Prymasem. Kardynał o swoim powrocie do Warszawy dowiedział się dzień wcześniej. Miał powiedzieć wówczas: "Od trzech lat mówiłem, że powinienem być w Warszawie, a nie tu".

Z naszą "ochroną" spotkaliśmy się ponownie w Sanoku. Oni uzupełnili zapasy benzyny przy urzędzie SB. Myśmy stanęli w długiej kolejce do stacji benzynowej. Zdenerwowany Kliszko przysłał do nas kierowcę, żebyśmy się pospieszyli. Bał się, że może dojść do manifestacji. Ludzie zaczęli się już gromadzić. Mówili "Patrzcie, Wyszyńskiego przewożą. To się zamaskowali". Całą drogę jechaliśmy tak, żeby być nie wcześniej niż na 19 w Warszawie. Wszystko miało się odbyć w największej tajemnicy. Mimo to, na dziedzińcu kurii przy Miodowej czekał na nas tłum ludzi. Ksiądz Prymas z balkonu domu witał warszawiaków.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Reklama

Pojutrze jedziemy do Gniezna

Wkrótce po powrocie do stolicy Prymas Wyszyński wezwał do swojego sekretariatu kierowcę zatrudnionego w kurii warszawskiej. "Pojutrze jedziemy do Gniezna" - powiedział do pana Maciejaka. Pan Stanisław był zaskoczony w najwyższym stopniu. - Powiedziałem wtedy - wspomina - proszę Eminencji, ja mam zamówione jazdy u księży biskupów. - Jeździłem wówczas z bp. Choromańskim i bp. Majewskim. Ksiądz Prymas powtórzył tylko "Pojutrze jedziemy do Gniezna". W ten sposób otrzymałem angaż na kierowcę Księdza Prymasa.

Najczęściej jeździliśmy do Gniezna. Zwykle dwa razy w miesiącu. Wyjazdy były na kilka dni, czasem na tydzień. W samochodzie z nami jeździł przez kilka lat ks. Padacz. Przez kilka lat, aż do czasu swojej śmierci, był kapelanem Księdza Prymasa. Potem kapelanem oddelegowanym na Gniezno był przez kilkanaście lat obecny Prymas Józef Glemp, zaś kapelanem warszawskim ks. prał. Bronisław Piasecki, obecny proboszcz parafii Najświętszego Zbawiciela.

Zawsze jeździła za nami obstawa z UB, aż do czasów kiedy szefem partii został Edward Gierek. Kiedy wyjeżdżałem z Miodowej ruszał za nami ich samochód. Trzymali się w pewnej odległości za nami. Żeby ich zdemaskować dawałem znak światłami, że mogą nas wyprzedzić. Wtedy zostawali w tyle. Musiałem dostosować się do wszelkich przepisów, bo w każdej chwili mogli mnie zatrzymać i odebrać prawo jazdy.

Kiedy tak podróżowaliśmy, Ksiądz Prymas zwykle zajmował się pisaniem. "Wy sobie jedźcie, a ja będę robił korektę" - mówił do księdza kapelana i do mnie. Robił korekty do swoich kazań. Kiedyś powiedział, że najwięcej listów odpisywał w samochodzie. Auto było bardzo wygodne, do tego gabinetu nikt nie wchodził, nie przeszkadzał. Pisał na teczce trzymanej na kolanach. Proponowano, aby w samochodzie zamontować stolik. Sprzeciwiłem się temu pomysłowi. Przy szybkim hamowaniu mogłoby dojść do tragedii.

Podróż do Gniezna trwała zwykle około 3 godzin. W tej podróży i w innych, po całej Polsce, zgodnie z zaleceniem p. Ozimowskiego, lekarza Księdza Prymasa co dwie godziny zatrzymywaliśmy się na postój. - Jest to potrzebne dla krążenia i odpoczynku - powiadał doktor Ozimowski. Ksiądz Prymas dostosowywał się do tych zaleceń, chyba że mieliśmy mało czasu i nie można było lekceważyć kilku tysięcy osób czekających na uroczystości. Na uroczystości pojawialiśmy się punktualnie co do minuty. Jeśli przybyliśmy za wcześnie, czekaliśmy chwilę pod miastem. Ksiądz Prymas nie chciał zaskakiwać wcześniejszymi przyjazdami, kiedy nie wszystko jeszcze było dopięte na ostatni guzik.

Reklama

Powołanie - kierowca

Swój angaż w sekretariacie Księdza Prymasa traktowałem raczej jako powołanie niż pracę. Praca zwykle ujęta jest w określonych godzinach. Służba - realizuje się kiedy jest taka potrzeba. Zwykle otrzymywałem od Księdza Prymasa grafik wyjazdów na cały tydzień. Nie miałem zmiennika. W domu byłem gościem. Moim zadaniem było przygotowanie samochodu do jazdy, zaprowadzenie na przegląd, wyczyszczenie, zatankowanie i bezpieczne dowiezienie Księdza Prymasa do celu. Najbardziej wyczerpująca była świadomość, że trzeba zdążyć na czas, obok świadomości kim jest mój pasażer. Czułem się odpowiedzialny za osobę Księdza Prymasa.

Jeździłem fordem i peugeotem. Od Polonii zagranicznej otrzymaliśmy citroena-chritslera. Auto było wygodniejsze, a jednocześnie bardzo wystawne. Z tego powodu Ksiądz Prymas nie lubił citroena. - Nie powinienem jeździć takim samochodem - mówił.

Woziłem Księdza Prymasa po mieście, jak również na wypoczynek wakacyjny do Fiszora, na Bachledówkę, do Choszczówki. Wraz z grupą składającą się z około 30 osób spędzaliśmy razem wakacje. Przyjeżdżał do nas kard. Karol Wojtyła.

Reklama

Ojcze nasz

Ksiądz Kardynał był bardzo otwarty i bezpośredni. Potrafił rozładowywać trudne chwile napięcia. Na trasach przejazdu witali nas ludzie. Zatrzymywaliśmy się wówczas. Ksiądz Prymas wychodził z samochodu. Pamiętam jak na trasie przejazdu na wizytację do Strzelna stała przy kapliczce grupa ludzi. Mieliśmy tyle czasu, że mogliśmy pozwolić sobie na zatrzymanie się. Przed grupę wystąpił wieśniak i mówi: "Witam Cię, Witam Cię..., o choroba wszystko zamoczyłem". Niewiasty zaczęły strofować: "Jak tak to gębę ma, a z kapelusza nie umie przywitać się". Kardynał odpowiedział wtedy: "Bracie kochany, jak będę jechał drugi raz to przypomnisz sobie".

Podczas wizytacji w miejscowości nad Gopłem Księdza Prymasa witał nauczyciel z sumiastymi wąsami. Tak bardzo się zestresował, że zaczął recytować: "Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje...". Od tego czasu Prymas prosił, aby zamiast "Eminencjo" zwracano się do niego "Ojcze".

Reklama

Żelazne kwiaty dla Prymasa

Tak naprawdę nie wiedzieliśmy jakie niebezpieczeństwa czyhają na nas ze strony władz. Pamiętam pewne wydarzenie z czasów, kiedy zacząłem wozić Księdza Prymasa. Ksiądz Prymas przemawiał w kościele św. Anny. Stałem przy samochodzie na dziedzińcu kościoła. Podszedł do mnie jegomość w kapeluszu, ciemnych okularach, z wysoko postawionym kołnierzem. Zapytał: "Czy pan jeździ z Księdzem Prymasem". Potwierdziłem. " Proszę powiedzieć Księdzu Prymasowi, żebyście unikali nocnych jazd" . Najwyraźniej należał do grona tych, którzy chcieli nas ostrzec.

W diecezji gorzowskiej przemieszczaliśmy się pomiędzy dwiema miejscowościami. Przed nami jechał samochód z biskupem gorzowskim. Wyprzedził nas łazik. W pewnym momencie samochód biskupa gorzowskiego zawirował. Okazało się, że złapał gumę. W oponie utkwiły gwoździe. Nie znalazły się na drodze przypadkowo. Były specjalnie przygotowane - wbite w metalową blaszkę. Nie pojechaliśmy dalej tą trasą. Zrobiliśmy objazd nadrabiając 7 km. Gwoździe zabrał ze sobą bp Choromański. Przy najbliższej rozmowie z przedstawicielami rządu wysypał gwoździe na biurko i powiedział: "Niech pan minister patrzy jakimi kwiatami witają Prymasa".

Porwanie obrazu

Jednym z trudniejszych wydarzeń dla Kościoła w Polsce było porwanie obrazu Matki Bożej Jasnogórskiej po uroczystościach we Fromborku. Obraz po nabożeństwie miał być przewieziony do Nowego Dworu, stamtąd do kościoła św. Stanisława Kostki na Żoliborzu, skąd w procesji planowano go przenieść do archikatedry warszawskiej.

- W czasie nabożeństwa we Fromborku stałem na boisku w gronie innych kierowców - opowiada pan Maciejak - spoglądałem na mój samochód. W pewnej chwili podszedł do auta pan "w szortach". Był to pułkownik bezpieki. Rękoma zaczął mierzyć wielkość kufra samochodu. Po nabożeństwie wezwano mnie na plebanię. Ks. Stanisław Piotrowski i ks. Jerzy Baszkiewicz - ówczesny proboszcz parafii św. Jana, katedry w Warszawie, zwrócili się do mnie, abym zabrał obraz do bagażnika samochodu, ponieważ zaczyna się jakieś zamieszanie. Choć należę do osób bardzo ugodowych odmówiłem. Powiedziałem, że bez zgody Księdza Prymasa obrazu do samochodu nie wezmę. Wyczułem, że SB będzie chciało zabrać od nas obraz. Jak wówczas wyglądałby Ksiądz Prymas. Obraz trafił do żuka, którym zaplanowano wcześniej jego przewiezienie. Zaproponowałem, aby do tego samochodu wsiedli jako konwojenci biskupi. Razem z obrazem pojechali bp Musiel, o. Tomziński, ówczesny generał Zakonu Paulinów. W eskorcie jechały jeszcze trzy samochody z kapłanami. W jednym z nich był bp Dąbrowski. Około 10 km za Fromborkiem zatrzymała nas milicja. Kazano po kolei otwierać kufry samochodów. Kiedy zorientowano się, gdzie jest obraz, wydano polecenie, że wszyscy możemy odjechać, zostaje tylko żuk. Biskup Dąbrowski pertraktował długo z SB. Bezskutecznie. Zabrano żuka z obrazem. W samochodzie zostali o. Tomziński i bp Franciszek Musiel. Porwanych podrzucono w samochodzie nocą w Warszawie na Dziekanię. Z Warszawy obraz przewożony był do Katowic. Przed miastem zabrano go i odwieziono do Częstochowy, gdzie przebywał uwięziony w kaplicy na Jasnej Górze.

Kiedy rozwinęła się choroba Księdza Prymasa wiosną 1981 r. kto inny był pasażerem mojego samochodu. Wtedy przywoziłem do Prymasa lekarzy. 28 maja, kiedy przyszedłem rano do pracy, dowiedziałem się, że w nocy zmarł Ksiądz Prymas.

2001-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Kapłaństwo - dar Jezusa dla Kościoła

Niedziela legnicka 4/2004

[ TEMATY ]

kapłaństwo

Karol Porwich/Niedziela

Bóg dał światu wielki dar kapłaństwa. On sam wybiera tych, którzy stają się ministrami Jego nieskończonej miłości, którą przekazują wszystkim ludziom. Jezus Chrystus, zanim powrócił do Ojca, ustanowił sakrament kapłaństwa, aby na zawsze zapewnić obecność kapłanów na ziemi.

CZYTAJ DALEJ

Abp Galbas w Sosnowcu przeprosił wiernych za każde zgorszenie, które kiedykolwiek spowodowali księża

2024-03-28 23:35

[ TEMATY ]

Abp Adrian Galbas

flickr.com/episkopatnews

Abp Adrian Galbas

Abp Adrian Galbas

- Kościelne postępowanie w bulwersującej sprawie sprzed miesięcy dobiega końca - powiedział abp Adrian Galbas SAC, administrator apostolski diecezji sosnowieckiej sede vacante. W czasie Mszy Wieczerzy Pańskiej, którą odprawił w sosnowieckiej bazylice katedralnej, przeprosił wiernych za każde zgorszenie, które kiedykolwiek spowodowali księża.

- Po podjęciu ostatecznych decyzji, zostanie o nich poinformowana opinia publiczna. Także w sprawie, która w ostatnich dniach spowodowała, że diecezja sosnowiecka znalazła się na czołówkach gazet, jestem zdeterminowany, by wszystko wyjaśnić i adekwatnie zareagować. Proszę przyjąć moje zapewnienie, że nic w tej, jak i w żadnej innej gorszącej sprawie, nie jest i nie będzie zbagatelizowane - powiedział.

CZYTAJ DALEJ

Świdnica. Znakomite wieści dla świdnickiej katedry

2024-03-28 22:00

[ TEMATY ]

Świdnica

Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego

dotacje na zabytki

Beata Moskal-Słaniewska Prezydent Świdnicy

Proboszcz katedry podczas oprowadzania gości po katedrze

Proboszcz katedry podczas oprowadzania gości po katedrze

Stolicę diecezji odwiedziła Joanna Scheuring-Wielgus, wiceminister Kultury i Dziedzictwa Narodowego, przywożąc ze sobą znakomite wieści dla miasta i jego dziedzictwa kulturowego.

Podczas spotkania w czwartek 28 marca ogłoszono, że katedra świdnicka, jeden z najcenniejszych zabytków Dolnego Śląska otrzyma wsparcie finansowe z corocznego programu ministerstwa. Informację przekazała w mediach społecznościowych Prezydent Świdnicy. - Z corocznego programu prowadzonego przez ministerstwo, wśród projektów zakwalifikowanych do dofinansowania, jest świdnicka katedra! Moja ulubiona figura św. Floriana, patrona strażaków, nareszcie zostanie odnowiona – napisała Beata Moskal-Słaniewska.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję