Jan Paweł II w swojej encyklice „Ecclesia de Eucharistia”
przypomina, że kapłaństwo to Dar i Tajemnica.
Powołuje do niego sam Bóg,
a człowiek w pokorze odpowiada.
Także dziś Chrystus mówi do młodych,
jak niegdyś do Szymona Piotra i Andrzeja
nad jeziorem Genezaret:
„Pójdźcie za Mną, a uczynię was rybakami ludzi”
(Mt 4,19).
Przyobleczeni w nowego człowieka
Przed laty słowa te usłyszało kilkunastu młodych ludzi. Wstąpili do położonego u stóp Jasnej Góry Częstochowskiego Wyższego Seminarium Duchownego i tym samym poddali się działaniu Ducha Świętego. Pozwolili
kształtować swoje serce na wzór Jezusa Chrystusa, Jedynego Kapłana.
Nowo wyświęceni kapłani naszej archidiecezji do WSD wstąpili w 1998 r., aby pod okiem wychowawców i profesorów rozeznać swoje powołanie, potwierdzić je i rozwinąć. Opiekunem, który wprowadzał
ich w życie seminaryjnej wspólnoty, był ojciec duchowny ks. dr Arkadiusz Olczyk. Przez pierwsze trzy lata studiów pomagał rozeznawać powołanie i kształtował sumienia. Od czwartego do szóstego roku funkcję
tę pełnił ks. dr Remigiusz Lota.
Patronem rocznika (wybranym przez seminarzystów) był św. Franciszek z Asyżu. Sylwetka tego wielkiego Świętego prowadziła ich przez cały czas formacji. Chcieli go naśladować, aby ich życiem rządziła
miłość do Jezusa.
Po dwóch latach studiów filozoficznych i pracy nad sobą 22 października 2000 r. otrzymali strój duchowny. Założenie sutanny to wyraz „przyobleczenia się w nowego człowieka”. Ta uroczysta
chwila, przeżywana w obecności rodziców, wspólnoty seminaryjnej i najbliższych, przez przyjęcie widzialnego znaku przynależenia do Chrystusa zapoczątkowała ich nowe życie - jako świadków Boga.
Posługa lektoratu
Kolejnym etapem seminaryjnego dochodzenia do kapłaństwa była posługa lektoratu. Miało to miejsce na zakończenie rekolekcji wielkopostnych 2 marca 2001 r. Wówczas w homilii abp Stanisław Nowak powiedział: „We wspólnocie Ludu Bożego otrzymujecie szczególny urząd: macie pomagać w głoszeniu wiary, która ma swoje korzenie w słowie Bożym. Będziecie czytali słowo Boże w zgromadzeniu liturgicznym, będziecie przygotowywali wiernych do godnego przyjęcia sakramentów. Będziecie również głosić orędzie zbawienia ludziom, którzy go jeszcze nie znają. W ten sposób, przy waszej pomocy, inni mogą dojść do poznania Boga Ojca i posłanego przezeń Syna, Jezusa Chrystusa, i osiągnąć życie wieczne. (...) Waszym codziennym życiem głoście naszego Zbawiciela”.
Pomóż w rozwoju naszego portalu
Reklama
Posługa akolitatu
Rok później, 15 marca 2002 r. alumni zostali ustanowieni akolitami, by jako nadzwyczajni szafarze Komunii św. pomagać kapłanom i diakonom rozdzielać wiernym Chleb Życia. „Przeznaczeni w specjalny sposób do tej posługi - mówił Pasterz Kościoła częstochowskiego - starajcie się głębiej przeżywać Ofiarę Eucharystyczną i na jej wzór kształtować własne życie. Starajcie się również zrozumieć duchowe znaczenie i istotę czynności, które będziecie wykonywać, abyście codziennie przez Jezusa Chrystusa składali siebie w Ofierze, jako duchowy dar, przyjemny Bogu”.
Admissio
20 grudnia 2002 r., jako alumni V roku podczas uroczystej Mszy św. zostali włączeni w grono kandydatów do święceń (tzw. admissio). Przez ten obrzęd stali się urzędowymi kandydatami do święceń diakonatu. Tego dnia w homilii Arcypasterz wskazał na zagrożenia, jakie niosą ze sobą współczesne prądy czasu, w których niełatwo jest młodemu człowiekowi usłyszeć: „Pójdź za Mną” i na tę propozycję odpowiedzieć pokornie: „Chcę”.
Święcenia diakonatu
22 maja 2003 r. udali się do Olsztyna k. Częstochowy, aby tam odprawić rekolekcje przed święceniami diakonatu, które prowadził ojciec duchowny - ks. dr Remigiusz Lota. W przeddzień święceń,
w kościele seminaryjnym wobec całej wspólnoty seminaryjnej złożyli publiczne wyznanie wiary oraz zadeklarowali wolę przyjęcia święceń diakonatu: „Uroczyście przyrzekam, ślubuję i przysięgam, a Bóg
niech mnie wspomoże i ta święta Ewangelia, którą rękami moimi dotykam”.
Święcenia diakonatu tegoroczni neoprezbiterzy przyjęli w uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego, 29 maja 2003 r., w kościele parafialnym pw. Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Trębaczewie.
Wówczas Ksiądz Arcybiskup pozostawił im pod rozwagę słowa o służebnej roli diakona: „Waszym zadaniem jest służyć innym na wzór Chrystusa-Sługi i pomagać wiernym w poznawaniu i miłowaniu Boga, który
jest Miłością. Potrzeba nam dzisiaj, bardziej niż kiedykolwiek wcześniej, świadków, którzy bezwzględnie i w pełni przeżywają tajemnicę Chrystusa i potrafią to okazywać światu swoim życiem. Do waszych
zadań należeć będzie asystowanie biskupowi i prezbiterom przy celebracji Boskich misteriów, szczególnie Eucharystii, jej rozdzielanie braciom, asystowanie przy zawieraniu sakramentu małżeństwa, głoszenie
Ewangelii...”.
Święcenia kapłańskie
24 lutego br. diakoni zdali egzamin magisterski i obronili swoje prace magisterskie, kończąc tym samym sześcioletnie studia filozoficzno-teologiczne. Kilka dni później rozpoczęli praktyki duszpasterskie.
W parafiach Częstochowy i jej okolicach pomagali duszpasterzom w ich codziennej służbie.
Przed święceniami prezbiteratu wszyscy odprawili tygodniowe rekolekcje. Tradycyjnie już odbyły się one w Ośrodku Rekolekcyjnym naszej archidiecezji „Święta Puszcza” w Olsztynie k. Częstochowy.
Prowadził je duchowy opiekun roku - ks. dr Remigiusz Lota.
W ten sposób seminarzyści doszli do dnia 29 maja 2004 r., w którym z rąk abp. Stanisława Nowaka - metropolity częstochowskiego przyjęli święcenia prezbiteratu. Mocą przyjętych święceń uczestniczą
w kapłaństwie Chrystusa i pełnią swoje funkcje w Osobie Chrystusa Głowy i Pasterza Kościoła. Na prymicyjnym obrazku, obok swoich imion, umieścili motto: „Miłość Twa, Jezu, niech rządzi mym życiem,
każdym mym czynem, każdym biciem serca”.