1919 - 2004

Związek Inwalidów Wojennych Rzeczypospolitej Polskiej powstał w 1919 r. jako organizacja o zasięgu ogólnokrajowym, obejmująca inwalidów wojennych ze wszystkich ziem polskich, żołnierzy zranionych i kontuzjowanych, walczących na różnych frontach i w różnych armiach I wojny światowej. Poza byłymi żołnierzami zrzeszał także wdowy po poległych żołnierzach i zmarłych inwalidach wojennych. Związek działał nieprzerwanie do 1940 r. W okresie okupacji funkcjonował on w strukturach podziemnych, a w roku 1944 był pierwszą organizacją społeczną reaktywowaną po wojnie. W 1950 r. z inspiracji władz politycznych związek zlikwidowano, ale w 1956 r. dzięki byłym członkom reaktywowano go ponownie.
Związek jest organizacją międzyśrodowiskową, otwartą dla każdego żołnierza, który poniósł ofiarę krwi w służbie Ojczyźnie. O przynależności do związku decyduje wyłącznie status inwalidy wojennego lub wojskowego (z zasadniczej służby), także osób represjonowanych. W całej historii związku nie różnicowano członków z uwagi na armie, fronty, sztandary, orientacje polityczne i światopoglądowe. Kierowano się dewizą, że ofiara krwi nie podlega ocenom i wartościowaniu. Zapewniło to trwałość organizacji i solidarność jej członków.
ZIW RP jest kontynuatorem praw i tradycji patriotycznych oraz działalności społecznej związku założonego w 1919 r. Dewizą Związku, wypisaną na sztandarach ogniw organizacyjnych było i jest hasło: „Bóg-Honor-Ojczyzna”. Podstawowe cele i zadania związku to m.in. rozpowszechnianie w społeczeństwie patriotycznych tradycji walk narodu polskiego o wolność, niepodległość i suwerenność kraju oraz wiedzy o poniesionych w tej walce ofiarach. Inny cel związku to reprezentowanie interesów inwalidów wojennych i wojskowych wobec naczelnych organów władzy i administracji rządowej, ze szczególnym uwzględnieniem zachowania ustawowo nabytych praw do odszkodowania. Związek ma także działać w kierunku zapewnienia członkom godnych warunków życia i opieki zdrowotnej, inicjować akty prawne dotyczące inwalidów wojennych i wojskowych, współpracować z władzami i instytucjami w zakresie lecznictwa członków. Inne ważne cele to: rozwijanie koleżeństwa, przyjaźni i więzi w nawiązaniu do tradycji wspólnej walki oraz upamiętnianie tradycji niepodległościowych oraz związkowych, współudział w obchodach rocznic narodowych, środowiskowych i lokalnych.

Przed pamiątkowym obeliskiem

Właśnie w zgodzie z założeniami i celami związku zorganizowano tegoroczną uroczystość patriotyczno-religijną w Skierniewicach. Uroczystość rozpoczęła się zbiórką pocztów sztandarowych na Placu Jana Pawła II. Tuż po niej, w Kościele Garnizonowym w Skierniewicach odbyła się Msza św. z ceremoniałem wojskowym. Mszy św. przewodniczył ks. ppłk Tomasz Anisiewicz - proboszcz parafii garnizonowej. Homilię wygłosił ks. ppłk Marek Wesołowski. Nawiązując do patrona tego dnia, św. Stanisława Kaznodzieja ukazał go jako przykład miłości do drugiego człowieka i stróża praw moralnych. Przypomniał, że św. Stanisław towarzyszył żołnierzom polskim na wielu frontach, m.in. podczas bitwy pod Monte Cassino. „Ucz nas miłości i odpowiedzialności za naszego brata. Niech to święto dzisiejsze pobudzi nas do większej miłości do Boga i naszej Ojczyzny, do odpowiedzialności za nią” - mówił ppłk Wesołowski.
Ciąg dalszy uroczystości odbywał się na dziedzińcu przy kościele, nieopodal pamiątkowego obelisku. Nastąpiło tam złożenie meldunku o gotowości do rozpoczęcia uroczystości, podniesienie flagi państwowej na maszt i odegranie hymnu państwowego. Hymn zagrała Miejska Orkiestra Dęta ze Skierniewic.
Powitania gości dokonał Władysław Jasiński - prezes skierniewickiego oddziału ZIW RP. Wśród gości znaleźli się m.in. przedstawiciele władz wojewódzkich i miejskich z prezydentem Skierniewic Ryszardem Boguszem na czele oraz przedstawiciele zarządu Związku Inwalidów Wojennych z Warszawy. Przybyli: dowódca garnizonu stacjonującego w Skierniewicach, poczty sztandarowe, młodzież oraz Kompania Honorowa Wojska Polskiego.
Po powitaniu gości odsłonięto obelisk ku czci poległych w I i II wojnie światowej oraz pomordowanych w obozach i łagrach. Obelisk ufundowało społeczeństwo Skierniewic, a aktu jego poświęcenia dokonał Ksiądz Kapelan.
Tego dnia wręczono również odznaczenia państwowe i wyróżnienia Związku Inwalidów Wojennych. Jednym z wyróżnionych był Ryszard Bogusz, który powiedział: „Z szacunkiem staję przed obecnymi tu żołnierzami weteranami, którzy swoim męstwem dali nam szansę życia w wolnej Ojczyźnie. Dzisiejsza uroczystość jest dowodem, że pamiętamy i zawsze będziemy trwać przy wartościach, za które walczyli nasi dziadowie i ojcowie. Będę się szczególnie starał, by wychowanie młodych pokoleń następowało w duchu wartości patriotycznych”.
Po przemówieniach gości odbył się Apel Poległych, zakończony salwą honorową Kompanii Honorowej Wojska Polskiego. Przy obelisku złożono kwiaty. Po zakończeniu uroczystości wszyscy goście zaproszeni zostali na wojskową grochówkę.