Św. Antoni żył zaledwie 36 lat (1195-1231), a potrafił rozpalić tysiące ludzkich serc miłością do Pana Jezusa. Papież Leon XIII nazwał go „świętym całego świata”. Zasłynął jako wielki obrońca ubogich, patron szukających Boga, a także rzeczy zagubionych. W niespełna rok po śmierci, bo 30 maja 1232 r. został ogłoszony świętym. Chyba nie ma człowieka, który by nie znał słynnej modlitwy:
Jeśli cudów szukasz, idź do Antoniego,
Wszelkich łask dowody odbierzesz od niego.
Za jego przyczyną chorzy zdrowo wstają,
Z rąk i nóg pojmanych okowy spadają.
W każdej on potrzebie pomoże, pocieszy
I w każdym nieszczęściu na ratunek spieszy.
Św. Antoni pochodził z Lizbony w Portugalii. Znany był jako Fernando, tu wstąpił do klasztoru Kanoników Regularnych św. Augustyna. Pewnego razu był świadkiem pogrzebu pięciu Franciszkanów zamordowanych
przez mahometan w Maroko. Zapragnął wówczas życie swoje poświęcić misjom, dlatego wstąpił do Zakonu Franciszkanów. Na misje nie wyjechał, ale stał się sławnym kaznodzieją i pokutnikiem. Wierni tak licznie
gromadzili się, by go słuchać, że musiał głosić kazania na placach, bo w świątyni nie mogli się pomieścić. Niektórzy przychodzili wcześnie rano, by zająć odpowiednie miejsce. W klasztorze został ustanowiony
generalnym kaznodzieją zakonu. Zasłynął szczególnie z głoszenia kazań w Wielkim Poście. Niektórzy jemu przypisują zwyczaj rekolekcji wielkopostnych i liczniejszych niż kiedy indziej praktyk pokutnych.
Już od chwili śmierci Antoni był uznawany za patrona rzeczy zgubionych i skradzionych. Od XVIII w. przyjęła się w kościele praktyka tak zwanych „wtorków św. Antoniego”. W kościele Ojców
Bernardynów od lat odprawiana jest 9-tygodniowa Nowenna do św. Antoniego z odczytaniem próśb i podziękowań. Ponadto w każdy wtorek jest odprawiane specjalne nabożeństwo ku czci Świętego. Warto zaznaczyć,
że w ciągu roku wierni składają w naszej świątyni ponad 5 tys. próśb i podziękowań. Św. Antoniemu poświęconych jest wiele świątyń i wiele parafii nosi jego imię. Niemal w każdej świątyni znajduje się
figura albo obraz Świętego, przy którym wierni nieustannie się modlą.
Jest wiele zwyczajów, które są kultywowane w uroczystość św. Antoniego. Jednym z nich jest poświęcenie lilii, nazywanych od imienia Świętego liliami św. Antoniego. Święci się je jako wyraz wdzięczności
i ku uczczeniu św. Antoniego. Płatki kwiatów, przechowywane w domu albo noszone, mają pomóc człowiekowi w chorobie i innych cierpieniach.
Od najdawniejszych czasów jest pielęgnowany zwyczaj, zwłaszcza w świątyniach franciszkańskich, uroczystego błogosławienia dzieci. Św. Antoni już za życia uzdrowił wiele dzieci, ustrzegł od zła. Także
po śmierci czynił wiele cudów, uzdrawiając dzieci będące u kresu życia.
W niektórych świątyniach jest rozdawany „chleb św. Antoniego” w dniu jego święta na znak, że Święty kochał ubogich i dzielił się z nimi wszystkim, co miał. Mawiał: Jałmużna jest jak kwiat
migdału. Św. Antoni jest dla nas wzorem w służbie najuboższym i wielkim orędownikiem u Boga, nawet w najtrudniejszych sprawach, z których po ludzku wydaje się, że nie ma ratunku.
Ojcowie Bernardyni w Rzeszowie zapraszają parafian i wszystkich czcicieli św. Antoniego na uroczystą Sumę odpustową o godz. 10.30. Mszy św. będzie przewodniczył i kazanie wygłosi ks. inf. Józef Sondej.
Będzie to również Msza św. jubileuszowa Czcigodnego Księdza Infułata.
O godz. 16.30 Mszę św. odprawi ks. prał. Wiesław Szurek, wikariusz biskupi. Porządek Mszy św. tego dnia jest niedzielny.
Pomóż w rozwoju naszego portalu