16 czerwca br. odbyła się uroczystość poświęcenia sanktuarium Matki Bożej Trzykroć Przedziwnej w Bydgoszczy na Piaskach.

Bydgoskie sanktuarium nosi nazwę Sanktuarium Zawierzenia. Zawierzenie łączy się z symbolem, jakim jest Oko Bożej Opatrzności. Dlatego logo ma kształt przypominający trójkąt, z wpisanymi w niego konturami sanktuarium. Chodnik wokół sanktuarium także ułożono w kształcie Oka Opatrzności.

Już od południa zaczęli przybywać pielgrzymi indywidualni i grupy zorganizowane. Witały ich dziewczęta z Ruchu Szensztackiego, dla wyróżnienia ubrane w jednakowe niebieskie koszulki z nadrukiem logo sanktuarium. Przyjechały autokary z Grudziądza, Radlina, Poznania, Warszawy, Gniezna. Dotarła też piesza pielgrzymka z Łochowa. Zebrało się ok. 2 tys. osób.

Uroczystość rozpoczęła się o godz. 15.00 modlitwą różańcową. Mszy św. przewodniczył abp Henryk Muszyński, metropolita gnieźnieński, w koncelebrze z biskupem seniorem Ignacym Jeżem, protektorem Ruchu Szensztackiego, ojcami szensztackimi oraz kapłanami diecezji. Przy ołtarzu służyli też klerycy i diakoni z Seminarium Gnieźnieńskiego. Na początku Przełożona Prowincjalna przywitała wszystkich zebranych, wyrażając ogromną radość ze spełnienia się tęsknoty Rodziny Szensztackiej w archidiecezji gnieźnieńskiej. Następnie Ksiądz Arcybiskup odczytał telegram wysłany w imieniu Ojca Świętego, w którym Jan Paweł II zapewnił o swojej łączności w modlitwie i udzielił apostolskiego błogosławieństwa. Metropolita Gnieźnieński odczytał także list od biskupa siedleckiego Jana Wiktora Nowaka. Przedstawiciele Rodzin Szensztackich, zaangażowani w budowę, wręczyli Arcypasterzowi klucze, którymi otworzył drzwi Sanktuarium i pokropił je wodą święconą.

W homilii abp Henryk Muszyński, nawiązując do duchowości Ruchu Szensztackiego, według myśli jego założyciela o. Józefa Kentenicha, podkreślił znaczenie Sanktuarium oraz konieczność zawierzenia Bogu na wzór Maryi. "Jesteśmy świadkami wielkiego, nie waham się powiedzieć, historycznego aktu poświęcenia sanktuarium Matki Bożej Trzykroć Przedziwnej. Stanie się ono, nie wątpię w to, ośrodkiem apostolskiej działalności Ruchu Szensztackiego w archidiecezji gnieźnieńskiej, ale nie tylko ( ...) Jest to dzieło odwiecznego Boga. Powstało jako wielki znak Bożej Opatrzności. Sanktuaria szensztackie, zawsze małe i skromne, jakby na wzór skromnego domu naszej Matki w Nazarecie - wzorem wielkich sanktuariów - wpisują się bardzo mocno, jako miejsce obecności Matki Bożej, przyciągają wiernych, promieniują mocą maryjnej pobożności.

Po homilii nastąpiło poświęcenie Sanktuarium. Uroczyście wniesiono i zawieszono obraz Matki Bożej Trzykroć Przedziwnej, który w 1997 r. poświęcił Jan Paweł II. Wokół Obrazu podświetlony został napis, jaki znajduje się w sanktuariach szensztackich: Servus Mariae nunquam peribit (Sługa Maryi nigdy nie zginie). Na powitanie Matki Bożej zabrzmiał dzwon, noszący imię Jana Pawła II, poświęcony przez niego w Bydgoszczy w 1999 r. Drugi raz dzwon rozległ się podczas umieszczania Najświętszego Sakramentu w tabernakulum.

Podczas procesji na ofiarowanie niesione dary wyrażały duchową pracę włożoną w budowę Sanktuarium, np. gliniana stągiew z napisem "nic bez Ciebie, nic bez nas", zawierająca spisane na kartkach wszystkie dążenia, pracę nad sobą, modlitwy i wyrzeczenia podejmowane w czasie budowy Sanktuarium. Wyjątkowym darem dla Sanktuarium na ziemi gnieźnieńskiej stała się figura św. Wojciecha, wyrzeźbiona specjalnie na tę okazję.

Pod koniec Mszy św. słowo wygłosił również bp Ignacy Jeż, który osobiście znał o. Józefa Kentenicha z obozu w Dachau. Wspomniał, jak o. Kentenich wyjaśniał im w obozie ideę zadomowienia w sanktuarium. Trzeba mieć własny dom, nie tylko cztery ściany, ale przede wszystkim rodzinną atmosferę. "Tak jest z nami, gdziekolwiek zajedziemy, czy do Rzymu, do Szensztatu, do Brazylii czy do Argentyny, a będą tam środowiska szensztackie, wszędzie znajdziemy taki sam dom, poczujemy się jak u siebie w domu" - mówił Ksiądz Biskup.

Kierownicy Rodzin Szensztackich z diecezji gnieźnieńskiej i toruńskiej podziękowali biskupom i wszystkim kapłanom, prosząc o dalszą współpracę. W dowód wdzięczności dziewczynki wręczyły wszystkim kapłanom czerwone róże.

Przed błogosławieństwem odczytaliśmy modlitwę zawierzenia Matce Bożej.

Następnie każdy mógł nawiedzić poświęcone już Sanktuarium i otrzymać na pamiątkę symboliczne Oko Opatrzności.