W uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego, 23 maja br., klasztor Bernardynów w Przeworsku przeżywał jubileusz 60-lecia kapłaństwa mieszkającego tu o. Filipa Płazy. Czcigodny Jubilat w tak niecodzienną rocznicę odprawił uroczystą Mszę św.
O. Filip Władysław Płaza urodził się 21 marca 1918 r. w Kolonii Suchowola, diec. zamojsko-lubaczowska. W 1928 r. wraz z rodziną przeniósł się do Majdanu Ruszowskiego, gdzie uczęszczał do 5-letniej szkoły powszechnej. Po jej ukończeniu został zapisany do „siedmioklasówki” - w odległości 5 km od Suchowoli. Nie przyjęto go jednak do klasy szóstej, bo nie uczył się wcześniej języka niemieckiego. Musiał powtórzyć klasę piątą. Stracone dwa lata spowodowały, że nie został przyjęty do gimnazjum w Zamościu. Po wielu perypetiach i staraniach został uczniem Kolegium Serafickiego w Radecznicy.
Po zdaniu egzaminów z czwartej klasy złożył podanie o przyjęcie do zakonu i 26 sierpnia 1937 r. rozpoczął nowicjat w klasztorze Ojców Bernardynów w Leżajsku. Po nowicjacie został skierowany do Lwowa, by w Gimnazjum Stefana Batorego kontynuować naukę. Wakacje spędził w klasztorze w Alwerni, gdzie zastała go decyzja prowincjała o. Bronisława Szepelaka, by udał się do klasztoru w Przeworsku. We wrześniu wybuchła II wojna światowa. W nocy z 7 na 8 września wraz z zakonnikami klasztoru przeworskiego wyruszył do sanktuarium św. Antoniego w Radecznicy. Tam zastali już około 80 duchownych uciekinierów. Po paru dniach o. Filip opuścił klasztor udając się do rodziny w Majdanie Ruszowskim.
Po rocznym pobycie w domu, w 1940 r., o. Filip pojechał rowerem do Rzeszowa, by dowiedzieć się co dalej robić. Otrzymał polecenie, by stawić się do klasztoru w Przeworsku celem kontynuacji nauki. Po roku został przeniesiony do Kalwarii Zebrzydowskiej, by już w seminarium przygotować się do święceń kapłańskich. Po trzecim roku teologii, wobec perspektywy klęski Niemiec i nawały bolszewickiej, postanowiono przyspieszyć święcenia kapłańskie. W kościele Bożego Ciała w Krakowie 18 maja 1944 r., w uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego, z rąk bp. Stanisława Rosponda otrzymał sakrament kapłaństwa. Na święceniach nie było nikogo z rodziny. Rodzice nie mieli kenkart, a rodzeństwo bało się łapanki. Mszę św. prymicyjną odprawił w odpust parafialny, w uroczystość Zesłania Ducha Świętego, na podwórzu gospodarza w Wólce Łabuńskiej, a w drugi dzień przy szkole na Polanach, parafia Krynice. Wszystkie kościoły były wówczas pozamykane.
Na pierwszą placówkę z Kalwarii Zebrzydowskiej do Alwerni poszedł pieszo (ponad 40 km), by w czerwcu przygotować kilka roczników do Pierwszej Komunii św.
W 1946 r. zdał maturę w Liceum Ogólnokształcącym w Leżajsku, by w październiku podjąć studia na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Warszawskiego. Po ich ukończeniu został profesorem fizyki i chemii w Kolegium Serafickim w Radecznicy. 20 czerwca 1950 r. w nocy, do zabudowań klasztornych wkroczyła Służba Bezpieczeństwa. W tajemnicy przed mieszkańcami wsi aresztowano i wywieziono wszystkich zakonników do miejscowości Żrebce, tam przeładowano do więźniarki i pod lufami karabinów wieziono w nieznanym im kierunku. Osadzono ich w więzieniu w Lublinie. Po 20 miesiącach o. Filip został zwolniony.
Po wyjściu z więzienia został gwardianem w Radecznicy, później w Opatowie Kieleckim i Alwerni. Następnie pracował na placówkach w Leżajsku, Radomiu, Łęczycy, Skępem, Olsztynie, Dukli i Kole. Od jedenastu lat przebywa w Przeworsku. W latach 1959-1988 wygłosił 107 rekolekcji, głosił misje i ich renowacje.
W 60. rocznicę kapłaństwa, Czcigodny Jubilat stanął przy ołtarzu, by w otoczeniu współbraci dziękować Panu Bogu za tak piękny jubileusz. Były życzenia, kwiaty - te najpiękniejsze od Koła Przyjaciół Radia Maryja, którego jest opiekunem. W Mszy św. koncelebrowanej uczestniczyli: wikariusz prowincji o. Walerian Chromy, ks. prał. Stanisław Szałankiewicz - proboszcz parafii Świętego Ducha, ks. Jan Miazga - proboszcz parafii Chrystusa Króla, księża z dekanatu i ojcowie z pobliskich klasztorów. Kazanie jubileuszowe wygłosił o. Marian Wachowicz. Mówiąc o sakramencie kapłaństwa, a szczególnie o trudnej drodze w jego otrzymaniu, jaką przeszedł Jubilat, podkreślił, że „nigdy nie spodziewał się, że on będzie głosił kazanie jubileuszowe swojemu katechecie, od którego w 1954 r. przyjmował Pierwszą Komunię św. w sanktuarium św. Antoniego w Radecznicy”.