5 września 1965 r. w gnieźnieńskiej katedrze kard. Stefan Wyszyński przewodniczył aktowi oddania się archidiecezji gnieźnieńskiej w niewolę Matki Bożej. W odezwie skierowanej z tej okazji do wiernych Prymas Tysiąclecia pisał, że w ten sposób Kościół gnieźnieński wyraził wdzięczność Bogu za powołania do chrześcijaństwa, do wspólnoty nadprzyrodzonej Kościoła i do współudziału w tworzeniu kultury chrześcijańskiej. Wdzięczność ta ma swoje szczególne uzasadnienie w tym, że Kościół gnieźnieński - żywa część Mistycznego Ciała Chrystusowego - dzięki łasce Bożej dochował wierności Bogu, krzyżowi i Ewangelii.

W dalszej części listu pokazał swoje osobiste uzasadnie oddania archidiecezji gnieźnieńskiej w niewolę Maryi.

Głębokie poczucie odpowiedzialności za archidiecezjalny Kościół gnieźnieński każe nam, umiłowane dzieci Boże, szukać najczulszej opieki, macierzyńskich ramion najwierniejszej Matki, którą najlepszy Ojciec wybrał dla Syna umiłowania Swego. (...) Nie dziwcie się więc, dzieci moje, że ja, wasz biskup, czerpiący posłannictwo swoje z Chrystusowego Kapłaństwa, pragnę Go naśladować. Za Chrystusem chcę wam ukazać Maryję i powiedzieć do was: oto Matka twoja. Wszak biskup jest zaślubiony diecezji jako swej oblubienicy. (...)

Jak Chrystus na Kalwarii oddał Matce Oblubienicę swoją - cały Kościół, tak ja, wasz biskup, pragnę oddać Matce Chrystusowego Kościoła cząstkę powierzonego mi Kościoła, archidiecezję gnieźnieńską, wszystkie dzieci Bożej rodziny diecezjalnej.

Zbliżał się termin wyjazdu na czwartą sesję Soboru Watykańskiego II. Stąd też kilka następnych dni Ksiądz Prymas poświęcił na spotkania z wiernymi obu swoich diecezji i załatwienie wszystkich spraw związanych z ich funkcjonowaniem.

13 września przybył do Rzymu i następnego dnia wziął udział w rozpoczęciu sesji. Jako członek Prezydium soborowego został zaproszony do odprawienia Mszy św. inauguracyjnej razem z papieżem Pawłem VI.

16 września kard. Stefan Wyszyński został przyjęty na audiencji prywatnej przez Ojca Świętego Jana Pawła II. To wydarzenie tak zachowało się w notatkach Księdza Prymasa:

Na wstępie wyjaśniłem, że jestem upoważniony przez Konferencję Biskupów, właśnie pracującą, by ukazać Ojcu Świętemu sprawy, które chcieliśmy razem przedstawić. Przedstawiłem tekst, w którym zawarte są nasze petycje (...) wręczam Ojcu Świętemu Memoriał Episkopatu o nadchodzących uroczystościach Tysiąclecia w Polsce. Prosimy o list do Narodu Polskiego, o "roku jubileuszowym" na 1966, o łaski odpustowe. Ojciec Święty zainteresował się tym dokumentem, zwłaszcza podpisami wszystkich biskupów i zaczął je czytać. Powiedział, że wszystko uczyni, by uświetnić tę uroczystość. Wręczyłem "Biblię Tysiąclecia", którą Papież podziwiał, że można było w Polsce wydrukować taką księgę ( ...) Oddałem fotografię "Książęca 21", gdzie Papież swego czasu mieszkał. Bardzo był za to wdzięczny. Następnie dostarczyłem informację o sytuacji Kościoła w ZSRR i we Lwowie. Papież powiedział, że patrzy na mnie jako na przedstawiciela swojego na Wschodzie. (...) Wywiązała się dłuższa rozmowa. Ojciec Święty wyraził gotowość spotkania z Episkopatem Polski z okazji jakiejś uroczystości, by uwydatnić swój szacunek dla Episkopatu Polski. Projektujemy 13 XI - uroczystość św. Stanisława. Papież zapisał sobie termin. Zaprasza mnie na wieczerzę, o czym powiadamia kapelana. Podał wiadomość, że niedługo będzie położony kamień węgielny pod kościół Matki Bożej Częstochowskiej, skoro tylko będzie ustalony przez Zarząd Miasta Rzymu teren.