Niedziela 12 grudnia 2004 r. zapisała się w historii wioski Postołów złotymi zgłoskami. W tym dniu abp Józef Michalik, podczas wizytacji kanonicznej parafii Lesko, poświęcił nową świątynię wzniesioną na wzgórzu nad Sanem.
Wioska liczy zaledwie 35 numerów. Jej mieszkańcy od lat gromadzili się na niedzielną Mszę św. w gromadzkiej świetlicy. Gdy stary budynek wymagał gruntownego remontu, z inicjatywy sołtysa wsi Antoniego Franczaka, podjęto decyzję o budowie kościoła. Mieszkańcy wsi nie byli w stanie sfinansować tego przedsięwzięcia, rozpoczęli więc starania o pozyskanie funduszy. Organizowali dobroczynne festyny, rozprowadzali „cegiełki” w okolicznych i dalszych parafiach, pozyskiwali indywidualnych ofiarodawców. Czynili to z ogromnym poświęceniem, nie szczędząc czasu i sił, a nawet zdrowia. Przychodziły chwile zniechęcenia, ale i te zostały pokonane - uporem, cierpliwością i wytrwałością.
W licznym gronie ofiarodawców znaleźli się parafianie z Bezmiechowej, Dydni, Grabownicy, Jabłonki, Jankowiec i Glinnego, Kąkolówki, Kosiny, Krosna (parafia Świętych Piotra i Jana z Dukli), Krzemienicy, Miejsca Piastowego, Niebocka, Przysietnicy, Sanoka-Dąbrówki, Sieterza, Turzego Pola, Zagórza Starego, a także parafianie z Leska i Weremienia; właściciele firm z Leska i okolicy, Elektrownia w Solinie oraz Krośnieńska Huta Szkła.
Radą, pomocą i duchowym wsparciem chętnie służyli księża wikariusze pracujący w tym czasie w parafii Lesko, a zwłaszcza ks. Tadeusz Gramatyka, który wskazał miejsce budowy, ks. Józef Florek, ks. Adam Dziadowicz i inni.
Budowę kościoła, według projektu inż. Marii Winnik, rozpoczęto w 1999 r., przy dużym zaangażowaniu mieszkańców wioski.
Nieprzerwany zbiorowy wysiłek został uwieńczony 14 września 2002 r., kiedy to w patronalne święto Podwyższenia Krzyża Świętego, w nowym kościółku została odprawiona pierwsza Msza św. Od tego dnia mieszkańcy wioski gromadzą się na Eucharystie w niedziele, święta i pierwsze czwartki miesiąca w swojej świątyni, która jest ozdobą okolicy. Jej piękna sylwetka przyciąga wzrok każdego, kto przejeżdża trasą wiodącą w Bieszczady, a bogate wnętrze cieszy oko i raduje serce.
Uroczystość poświęcenia kościoła w Postołowie odbyła się w Roku Eucharystii. Warto więc wspomnieć, że w każdą Ofiarę Jezusa Chrystusa, uobecnianą w świątyni, włączony jest także cały trud jej budowy, każda złożona na ten cel ofiara, każdy element, który ją stanowi i wszystko, co w niej się znajduje. Również praca przy utrzymaniu i radość z przyozdabiania jej wnętrza; wysiłek celebransa i wszystkich uczestniczących w Eucharystii; trud przyjścia, odświętny ubiór, pobożna postawa, a nade wszystko chleb i wino - poczynając od zasiewu ziarna i sadzenia winnicy, przez ich wzrost, zbiór, aż po przygotowanie ofiarnych darów. A ponieważ wszystko co mamy, jest darem, darmo otrzymanym od Boga, w sercu człowieka rodzi się potrzeba dziękczynienia, które najdoskonalej i najpełniej wyrażamy uczestnicząc w Eucharystii, karmiąc się Przenajświętszym Ciałem Jezusa Chrystusa i adorując Świętą Hostię, w której Pan Jezus pozostał z nami aż do skończenia świata. Zatem - posłuszni wezwaniu Psalmisty - „chwalmy Boga w Jego Świątyni…”, chwalmy Go wraz z aniołami i świętymi obecnymi w tym najświętszym na ziemi miejscu i nie zapominajmy, że Eucharystia jest udziałem w liturgii niebiańskiej - przedsmakiem nieba, do którego wszyscy zdążamy.
Pomóż w rozwoju naszego portalu