Papież na cmentarzu Laurentino, przy grobach nienarodzonych
Ojciec Święty modli się dzisiaj za zmarłych na rzymskim cmentarzu Laurentino. Jest to trzeci co do wielkości cmentarz Wiecznego Miasta. Znajduje się na jego południowych peryferiach.
W poprzednich latach Franciszek sprawował Eucharystię przez trzy lata z rzędu na głównym cmentarzu Rzymu Campo Verano, w 2016 r. na cmentarzu Prima Porta, a przed rokiem udał się na amerykański cmentarz wojskowy z czasów II wojny światowej w Nettuno.
O wyborze dzisiejszego cmentarza na miejsce papieskiej Eucharystii za zmarłych zdecydował fakt, że od 2012 r. znajduje się tam tak zwany Ogród Aniołów, miejsce pochówku nienarodzonych dzieci – mówi ks. Claudio Palma, kapelan cmentarza Laurentino.
"Papież postanowił tu przyjechać, bo usłyszał, że jest u nas Ogród Aniołów – powiedział Radiu Watykańskiemu ks. Palma. – Jest to jedynie miejsce w Rzymie, gdzie można pochować nienarodzone dzieci. Są to dzieci, które zmarły w skutek poronienia. Bo co się dzieje z ciałami dzieci, które padły ofiarą aborcji, tego nie wiadomo. Papież zechciał do nas przyjechać z tego właśnie powodu, aby podkreślić znaczenie ludzkiego życia".
W papieskim programie dnia we wspomnienie wszystkich wiernych zmarłych znalazła się jeszcze wieczorna wizyta w grotach Bazyliki Watykańskiej. Ma ona charakter ściśle prywatny. Franciszek będzie się modlił przy grobach swych poprzedników, pochowanych w Bazylice św. Piotra.
Miłość przed światem. Papież Franciszek pisze do dzieci” (L’amore prima del mondo. Papa Francesco scrive ai bambini). Książka pod takim tytułem ukazała się dzisiaj we Włoszech nakładem wydawnictwa Rizzoli. Ojciec Święty odpowiada w niej na pytania zaczerpnięte z listów dzieci w wieku od 6 do 13 lat, pochodzących z różnych kontynentów.
Pomysł takiej publikacji powstał w amerykańskim wydawnictwie jezuickim Loyola Press, w którym zatytułowano ją: „Dear Pope Francis”. Jak powiedział jego dyrektor wydawniczy o. Paul Campbell SJ w wywiadzie dla Radia Watykańskiego, skontaktował się on w tej sprawie z redaktorem naczelnym dwutygodnika włoskich jezuitów „La Civilta Cattolica”. Ks. Antonio Spadaro SJ przekazał pytania z listów dzieci Papieżowi, który na nie odpowiedział.
Autorstwa Jan Matejko - fragment, Domena publiczna, commons.wikimedia
Św. Jan z Dukli
Święty Jan z Dukli urodził się na galicyjskiej ziemi, na przełęczy Karpackiej, w Dukli w 1414 r. Został dobrze wychowany przez bogobojnych rodziców. Rodzice posłali go do szkół w Krakowie. Jako młodzieniec otrzymał od Boga powołanie kapłańskie i zakonne. Wstąpił do Zakonu Franciszkanów Konwentualnych. Został wyświęcony na kapłana. Pracował w Krośnie i we Lwowie. Pod wpływem św. Jana Kapistrana przeniósł się do franciszkanów obserwantów, czyli bernardynów. I tu zasłynął jako kaznodzieja, wytrwały spowiednik, szerzyciel czci do Męki Pańskiej i Matki Bożej. Pod koniec życia stracił wzrok. Umarł w uroczystość św. Michała Archanioła, w środę 29 września 1484 r. Jan Paweł II kanonizował go 10 czerwca 1997 r. w Krośnie. Relikwie jego spoczywają w Dukli. Św. Jan z Dukli jest patronem diecezji przemyskiej. Co to znaczy, że jest naszym patronem? jakie wnioski z tego wynikają dla nas? Wynikają z tego dwa główne zadania. Po pierwsze, mamy uznać, że św. Jan jest naszym niebieskim opiekunem i orędownikiem. Stąd też winniśmy mu polecać często sprawy naszego życia. Drugie zadanie, jakie mamy wobec naszego patrona w niebie – to naśladować go w życiu. Każdy święty zostawia nam swoje chrześcijańskie życie jako testament do realizowania. Wszyscy jesteśmy zobowiązani ten testament rozpoznać i go wypełniać w kontekście naszego powołania, czyli inaczej mówiąc: jesteśmy zobowiązani do naśladowania naszych świętych. Pytamy się dzisiaj na nowo, jakie przesłanie zostawił nam św. Jan z Dukli, w czym go winniśmy naśladować? By odpowiedzieć na to pytanie, sięgnijmy do modlitwy: „Boże, Ty obdarzyłeś błogosławionego Jana z Dukli, kapłana, cnotami wielkiej pokory i cierpliwości, spraw, abyśmy naśladując jego przykład, otrzymali podobną nagrodę”. Św. Jan z Dukli wyznawał wiarę nie tylko w swoich kazaniach, ale przede wszystkim swoim życiem. Jak wyznajesz wiarę jako ojciec, jako matka, żona, mąż, dziecko, synowa, zięć? Czy Bóg zajmuje w twoim życiu pierwsze miejsce? Jeżeli w życiu Pan Bóg jest naprawdę na pierwszym miejscu, to wszystko się właściwe układa. Wiarę wyznajemy nie tylko w kościele, na modlitwie, ale całym swoim życiem. Dzisiaj, Bogu dzięki, nie prześladują nas za wiarę. Nie idziemy do więzień, nie zwalniają nas z pracy. Nie mamy niepokoju o konsekwencje naszego świadczenia o wierze.
45. rocznica wybuchu strajków Lubelskiego Lipca’80
2025-07-08 11:50
Monika Stojowska, (buk)
materiały prasowe
8 lipca 1980 r. pracownicy WSK PZL-Świdnik rozpoczęli strajk, który dał początek fali protestów najpierw na Lubelszczyźnie, a potem w całej Polsce.
Po raz pierwszy zaprotestowało tak wiele zakładów pracy z Lubelszczyzny, a zmuszona do ustępstw władza komunistyczna zawarła pisemne porozumienia ze strajkującymi robotnikami, spełniając ich postulaty – o wydarzeniach znanych jako Lubelski Lipiec '80 mówi historyk dr hab. Ewa Rzeczkowska z Instytutu Historii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
