Na liście ludzi szczególnie zasłużonych dla Kurpiowszczyzny znajduje się z pewnością ks. Władysław Skierkowski, który wpisał się na trwałe w dzieje tego regionu. Można powiedzieć o tym niezwykłym Kapłanie, że jest dla Kurpiów tym, kim dla Polski Oskar Kolberg. Przy czym, śledząc bieg życia tego Duszpasterza, zastanawia fakt, że tylko przez dwa lata (od lipca 1913 r. do września 1915 r.) pełnił posługę kapłańską na wikariacie w Myszyńcu, a później pracował w kilku innych parafiach: w Krasnosielcu, Różanie, Ciachcinie, a od 1925 r. aż do męczeńskiej śmierci w 1941 r. w Działdowie był proboszczem w Imielnicy k. Płocka.

Jak widać, duszpasterzowanie ks. Skierkowskiego na Kurpiach trwało krótko, bo zaledwie dwa lata, a jednak ten epizod zaważył za całej dalszej drodze jego życia. Te dwa lata posługi kapłańskiej w Myszyńcu - w samym sercu Puszczy Kurpiowskiej - związały rodaka spod Mławy na całe życie z ziemią kurpiowską. Młody kapłan od razu przylgnął do Kurpiów. Po wielu latach wyzna: "...radość moja nie miała granic, kiedy usłyszałem smutną, jak tylko być może smutna ta Puszcza Kurpiowska i rozciągła jak te ciemne bory i lasy, a tak miłą i swojską, i tak dziwnie ujmującą za serca melodię pieśni Leć głosie po rosie. Mój Boże! Jakże Ci ja wdzięczny jestem, żeś mi przeznaczył placówkę w tak ciekawej okolicy". Urzekła go bez reszty muzyka, śpiew i puszczańska przyroda. Już w czasie trwania I wojny światowej podjął ambitny plan. Wspominając ten okres, napisze: "Stary Kurp brał chętnie na moją prośbę swoje stare skrzypeczki, nawet gdy nad wioską przelatywały pociski, i wygrywał stare melodie, smutne i wesołe, które skwapliwie zapisywałem. Postanowiłem te perełki Puszczaków pozbierać, a choćby tylko dla siebie na pamiątkę pozostawić". To postanowienie "zbierania perełek" stało się treścią i pasją życia ks. Skierkowskiego. Pomimo że nie dane mu było długo pracować wśród Kurpiów, to jednak stale powracał w te strony. W każde wakacje przyjeżdżał i wędrował przez liczne wsie i gminy: Czarnia, Myszyniec, Łyse, Kadzidło, Baranowo. Skrzętnie spisywał miejscowe zwyczaje, obrzędy, a przede wszystkim pieśni. Trud i wysiłek przyniosły piękny plon. Zebrał 2280 pieśni. Był to więc imponujący zbiór. Co więcej? W latach 1928-34, dzięki Towarzystwu Naukowemu w Płocku, ukazało się drukiem 790 pieśni w czterech zeszytach pt. Puszcza Kurpiowska w pieśni. Po ukazaniu się tego dzieła sam Karol Szymanowski, jeden z największych kompozytorów polskich, złożył gratulacje proboszczowi z Imielnicy w następujących słowach: "Niech mi wolno będzie na tem miejscu wyrazić Czcigodnemu Autorowi słowa, nie tylko już najgłębszego uznania dla Jego tak pięknej i wartościowej pracy, lecz także szczerej wdzięczności za udostępnienie nam - muzykom polskim - tego tak mało dotychczas a tak niezmiernie bogatego źródła najpiękniejszej być może ludowej pieśni".

I rzeczywiście, dzieło ks. Skierkowskiego urzekło wielkiego kompozytora. Oto w niespełna rok po opublikowaniu tego zbioru Karol Szymanowski publikuje 6 pieśni kurpiowskich na chór a cappella, a pięć lat później - 12 pieśni na głos z fortepianem.

Mówiąc o pasjach badawczych proboszcza z Imielnicy, nie sposób nie wspomnieć o jego sztuce scenicznej pt. Wesele Kurpiowskie. Była ona latem 1928 r., aż przez dwa miesiące, wystawiana w teatrze " Ateneum" w Warszawie przez aktorów teatru w Płocku. W ciągu półtora roku odbyło się 500 przedstawień. Sztuka ta uzyskała pozytywne recenzje. Oto fragment jednej z nich: "Widowisko oszałamia po prostu barwą i świeżością, wykazuje całe bogactwo motywów. Potwierdza to jeszcze raz, jak bogate zapasy pierwiastków twórczych zachowały się wśród ludu naszego" (Rzeczpospolita).

Wymownym świadectwem ukochania i zrozumienia wagi kultury ludowej Kurpiów przez proboszcza z Imielnicy było to, że również w swojej parafii prowadził amatorski zespół artystyczny, oparty na pieśniach i obrzędach z regionu kurpiowskiego. Na ogromnej scenie, tuż koło kościoła, w niedzielne popołudnia można było oglądać tradycyjne wesele kurpiowskie - żywcem przeniesione z odległej Puszczy Kurpiowskiej. Przed 60 laty tłumy z okolic Płocka, a nawet Warszawy przybywały, by wysłuchać pieśni weselne i podziwiać tańce kurpiowskie. Dochód z przedstawień przeznaczono na budowę nowego kościoła w tutejszej parafii.

Ks. Władysław Skierkowski miał wiele planów i nadziei na przyszłość. Niestety... życie potoczyło się inaczej. Oto 20 sierpnia 1941 r., w wieku 55 lat, został zamęczony w katowni w Działdowie, razem ze swoim duszpasterzem - abp. Antonim Julianem Nowowiejskim.

Przez wiele lat o tym gorliwym kapłanie i wybitnym badaczu kultury kurpiowskiej milczano na Kurpiowszczyźnie. Dopiero na początku lat 80. ukazała się praca monograficzna o ks. Skierkowskim autorstwa Henryka Gadomskiego, wydana w 1984 r. Zarząd Główny Zawiązku Kurpiów wydał dwa tomy fundamentalnego dzieła ks. Skierkowskiego Puszcza Kurpiowska w pieśni. O wadze tej pracy świadczy wymownie fakt, że znalazła się ona w zbiorach Biblioteki Watykańskiej. Szczególnym wyrazem hołdu będzie dzień 10 listopada br. W tym dniu, połączonym z sympozjum naukowym, zostanie odprawiona Msza św. w kolegiacie myszynieckiej i wmurowana zostanie pamiątkowa tablica w przypadającą 60. rocznicę męczeńskiej śmierci ks. Skierkowskiego. Patronat honorowy nad tym szczególnym Dniem Pamięci na Kurpiach objął biskup łomżyński Stanisław Stefanek.