Perła pereł

WŚ

„Sama siła słów mistycznych potrafi obalać mury i rozpalać ducha. Należy je smakować, sycić serce, budzić wewnętrznego człowieka. Mistyk sięga bowiem wprost w samą istotę głębi i w naturę spraw ostatecznych” - napisał o. Marian Zawada, autor Antologii mistycznej, która ukazała się nakładem Wydawnictwa Ojców Karmelitów Bosych w Krakowie.
Autor Antologii jest karmelitą bosym, znanym rekolekcjonistą i pisarzem, rektorem Kolegium Filozoficznego Wyższego Seminarium Duchownego Karmelitów Bosych w Lublinie. Ale - jak słusznie zaznaczył w Przedmowie ks. prof. Jerzy Misiurek, kierownik Katedry Duchowości KUL - o wyborze tekstów nie decydowała jego przynależność zakonna. Mamy bowiem teksty mistyków cysterskich, kartuzjańskich, franciszkańskich, dominikańskich, szkoły karmelitańskiej, założycielki brygidek oraz skromnej zakonnicy ze Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia. Prawie wszyscy z autorów są wyniesieni na ołtarze.
„Antologia znaczy - «wybrane z najlepszych». Antologia mistyczna stanowi wybór najbardziej wartościowych i najpiękniejszych tekstów, zapisanych przez płomienne serca tych, którym dane było świętować nieodpartą bezpośredniość Boga” - pisze o. Zawada. A chodzi tu o tak znaczących mistyków jak: Orygenes, Ewagriusz z Pontu, Augustyn, Pseudo-Dionizy Areopagita, Grzegorz z Nyssy, Grzegorz Wielki, Guigo II, Bernard z Clairvaux, Hildegarda z Bingen, Bonawentura, Mechtylda z Magdeburga, Gertruda Wielka, Aniela z Foligno, mistrz Eckhart, Brygida Szwedzka, Jan Tauler, Henryk Suzo, Katarzyna ze Sieny, Jan van Ruusbroec, Julianna z Norwich, Tomasz a Kempis, Katarzyna z Genui, Teresa od Jezusa, Jan od Krzyża, Weronika Giuliani, Anna Katarzyna Emmerich, Maria od Jezusa Ukrzyżowanego, Teresa od Dzieciątka Jezus, Elżbieta od Trójcy Przenajświętszej, Faustyna Kowalska, o. Pio i Marta Robin.
Ich teksty publikowane w książce są krótkie i charakterystyczne dla ich autorów. „Wychodząc naprzeciw oczekiwaniu Kościoła, który pragnie odnowienia duchowego przez kontemplację oblicza Chrystusa, pragniemy za pomocą słów mistycznych niejako objawić Jego oblicze” - podkreśla Autor. Książkę swą dedykuje - „Moim Klerykom”.
Warto polecić tę pozycję także w okresie wielkanocnym, kiedy w sposób szczególny kontemplujemy zmartwychwstanie Chrystusa. Może być ona doskonałym duchowym drogowskazem na drodze, która prowadzi także do naszego zmartwychwstania i wiecznego przebywania z Bogiem.

Marian Zawada OCD - „Antologia mistyczna”. Wydawnictwo Karmelitów Bosych Kraków 2004, str. 376.

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Kolęda

Niedziela szczecińsko-kamieńska 51/2002

Alumn Grzegorz Gęsikowski

[ TEMATY ]

kolęda

Termin calendae w starożytnym Rzymie oznaczał pierwszy dzień miesiąca. Najbardziej zaś uroczyście obchodzono calendae styczniowe (festum Calendarium), które rozpoczynały nowy rok. Wtedy to odwiedzano się po domach, obdarowywano podarkami i składano sobie życzenia. Podobnie czyniono w całej Europie w wiekach późniejszych, łącząc już ów zwyczaj ściśle ze świętami Bożego Narodzenia.
Tymczasem w Polsce dawnej 1 stycznia kapłani rozpoczynali odwiedziny duszpasterskie, które określano właśnie mianem kolędy. Trwała ona do 2 lutego - Święta Ofiarowania Pańskiego (Matki Bożej Gromnicznej). Najdawniejsza wzmianka o tej praktyce pochodzi z 1607 r. Wtedy to na synodzie prowincjonalnym w Piotrkowie polecono, aby plebani według starożytnego zwyczaju nawiedzali swoich wiernych po domach, uczyli ich pacierza, prawd wiary i by wchodzili w szczegóły życia, czy jest ono prawdziwie chrześcijańskie. Polecano także, by strapionych pocieszali, a ubogich wspomagali. Z kolei synod chełmski (1624 r.) zachęcał, aby proboszczowie spisywali swoich parafian i zachęcali do częstego korzystania z sakramentów. Owa wizyta miała wpłynąć na ożywienie życia religijnego i moralnego parafii.
Dla wielu rodzin kolęda jest bardzo ważnym wydarzeniem. Już od samego rana trwają w mieszkaniach przygotowania do przyjęcia kapłana. Wizyta duszpasterza jest doskonałą okazją do wspólnej modlitwy, do wyproszenia Bożego błogosławieństwa dla domowników, ale także okazją do szczerej rozmowy.
Jak należy przeżyć wizytę duszpasterską kapłana? Przede wszystkim należy się przygotować duchowo. Najlepiej uczynimy to, przystępując w czasie świąt do Komunii św., a także biorąc czynny udział w modlitwie. Nie wolno też zapomnieć o zewnętrznym przygotowaniu samego miejsca spotkania. Stół należy nakryć białym obrusem, postawić na nim krzyż, zapalone świeczki, Pismo Święte i wodę święconą. Przy tak przygotowanym stole winna zgromadzić się cała rodzina. Obrzęd kolędy nie jest wcale skomplikowany i na pewno sprzyja serdecznemu spotkaniu duszpasterza ze swoimi parafianami. Z jednej strony kapłan ma doskonałą okazję nie tylko poznać swoich wiernych, ale i wgłębić się w ich konkretną sytuację życiową, poznać jej radości, smutki i wyjść naprzeciw z konkretnym działaniem. Z drugiej strony i parafianie mają możliwość bliżej zainteresować się życiem parafii - życiem wspólnoty lokalnego Kościoła.
Jak wygląda kolęda? Zgodnie z wielowiekową tradycją kolęda w Polsce ma następujący przebieg: przed wejściem (bądź w trakcie wchodzenia) do mieszkania (domu) ministranci wraz z domownikami śpiewają kolędę, a w tym czasie jeden z chłopców kreśli na drzwiach napis: C + M + B + bieżący rok, co oznacza: Christus manisionem benedicat ("Niech Chrystus mieszkanie błogosławi"). Następnie kapłan wchodzi do mieszkania i pozdrawia obecnych słowami: "Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!" (odpowiadamy: "Na wieki wieków. Amen"). Kapłan może również zacząć od słów: "Pokój temu domowi" (tym razem odpowiemy: "I wszystkim jego mieszkańcom"). Następnie wszyscy - jak jedna rodzina, zgromadzona przy jednym stole odmawiają modlitwę, którą nauczył nas Jezus Chrystus (tzn. Ojcze nasz). Po niej kapłan, wypraszając Boże błogosławieństwo dla domowników, modli się następującymi lub podobnymi słowami: "Pobłogosław + Panie, Boże Wszechmogący, to mieszkanie (ten dom), aby w nim trwały: zdrowie i czystość, dobroć i łagodność oraz wierność w wypełnianiu Twoich przykazań; aby zawsze składano Ci dzięki. A błogosławieństwo Twoje niech pozostanie na tym miejscu i nad jego mieszkańcami teraz i na zawsze. Amen". Po czym następuje końcowe błogosławieństwo: "Niech to mieszkanie i wszystkich w nim mieszkających błogosławi Bóg Ojciec i Syn + i Duch Święty. Amen". Pięknym zwyczajem jest, gdy duszpasterz teraz weźmie ze stołu krzyż stanowiący własność rodziny i poda każdemu do ucałowania. Po tym dopiero kropi mieszkanie i domowników wodą święconą i stosownie do potrzeby duszpasterskiej nawiązuje rozmowę, której zawsze powinna towarzyszyć roztropność, delikatność i chrześcijańska zasada miłości.

CZYTAJ DALEJ

Przewodniczący Episkopatu: Zapamiętam bp Stefanka jako człowieka wielkiego serca

2020-01-18 13:10

BP KEP
/Warszawa (KAI)

[ TEMATY ]

abp Stanisław Gądecki

bp Stanisław Stefanek

Radio Maryja/Monika Bilska

ks. bp Stanisław Stefanek

Zapamiętam go jako człowieka wielkiego serca, zawsze szczerego i życzliwego ludziom. Był człowiekiem dialogu i nieustannie szukał porozumienia. Najważniejsza była dla niego służba człowiekowi i rodzinie – powiedział abp Stanisław Gądecki, Przewodniczący Episkopatu Polski, wspominając zmarłego 17 stycznia biskupa Stanisława Stefanka.

Abp Gądecki przypomniał, że bp Stefanek był mocno związany z Poznaniem. „Tutaj studiował teologię, tutaj został też wyświęcony na prezbitera przez abp. Antoniego Baraniaka i zawsze czuł głęboki związek z tym miastem” – zaznaczył. Przewodniczący Episkopatu przypomniał też najważniejsze rysy kapłaństwa zmarłego biskupa seniora diecezji łomżyńskiej. Podkreślił, że niezwykle ważna była dla niego była Biblia, rodzina, służba człowiekowi i praca dla Kościoła w Episkopacie Polski.

Przewodniczący Episkopatu podkreślił: „Bardzo ważne w jego życiu i kapłaństwie było głębokie zainteresowanie Pismem Świętym. Studiował na Sekcji Biblijnej Wydziału Teologicznego KUL i wielką wagę przywiązywał do popularyzacji Biblii. Prowadził wykłady z egzegezy Starego Testamentu w Wyższym Seminarium Duchownym księży Chrystusowców w Poznaniu”.

Jak zaznaczył abp Gądecki nie da się mówić o bp. Stefanku nie wspominając jego życzliwości dla wszystkich ludzi. „Był człowiekiem bardzo otwartym, chciał się dzielić wiedzą i wykorzystywać ją dla dobra ludzi. Dlatego tak zaangażował się w pracę dla dobra rodzin. Przez wiele lat kierował Instytutem Studiów nad Rodziną. To właśnie rodzina, troska o każde życie i o małżonków były centrum jego działalności. Bronił godności rodziny i upominał się o jej prawa” – mówił.

Abp Stanisław Gądecki przypomniał także o wspólnej pracy z biskupem Stefankiem w ramach Konferencji Episkopatu Polski. „Aktywnie uczestniczył w pracach Episkopatu. Był członkiem Komisji ds. Rodziny, Komisji ds. Misji, Komisji ds. Zakonnych i Komisji ds. Liturgii. W 1993 roku został członkiem Papieskiej Rady ds. Rodziny” – podkreślił.

Bp senior diecezji łomżyńskiej Stanisław Stefanek TChr zmarł 17 stycznia w Lublinie. Był biskupem łomżyńskim w latach 1996-2011, a wcześniej biskupem pomocniczym szczecińsko-kamieńskim w latach 1980–1996. Miał 84 lata w tym 60 lat kapłaństwa i prawie 40 lat biskupstwa.

CZYTAJ DALEJ

Reklama