W tym roku przypada 25. rocznica śmierci m. Zofii Szulc (1908-80) - przełożonej generalnej Zgromadzenia Sióstr Zmartwychwstania Pana Naszego Jezusa Chrystusa. Jej życie i działalność pięknie wpisały się w dzieje Częstochowy. Tu mieszkała i pracowała przez 23 lata.

Dzieciństwo i młodość

Matka Zofia Szulc przyszła na świat 7 lipca 1908 r. w Warszawie, w rodzinie Brunona Adolfa i Ireny z domu Rymkiewicz. Wzrastała w religijnej atmosferze. W 1921 r. w maju przystąpiła do I Komunii św., a miesiąc później otrzymała sakrament bierzmowania z rąk bp. Stanisława Galla. Studiowała w Szkole Głównej Handlowej, jednak pod koniec III roku studiów przerwała naukę, by poświęcić się życiu w zgromadzeniu zakonnym.

Pierwsze lata w zakonie i praca z młodzieżą

7 października 1931 r. przybyła do Kęt, do Zgromadzenia Sióstr Zmartwychwstania Pana Naszego Jezusa Chrystusa. Otrzymała imię Zofia. Nowicjat rozpoczęła 15 sierpnia 1932 r. Pierwsze śluby zakonne złożyła 15 sierpnia 1933 r. Studia ukończyła w czerwcu 1934 r. w Warszawie. Od tego momentu rozpoczął się dla s. Zofii Szulc nowy etap życia. Przybyła do Częstochowy, by podjąć pracę z młodzieżą. Do wybuchu II wojny światowej s. Zofia pracowała jako nauczycielka towaroznawstwa w Liceum Handlowym i Szkole Przemysłowo-Handlowej, prowadzonych przez Siostry Zmartwychwstanki. Podczas wojny Niemcy zamknęli Szkołę. Trwało jednak nauczanie tajne.

Działalność społeczno-charytatywna

Szczególnie ważną działalnością s. Zofii Szulc w okresie okupacji niemieckiej, była jej niezwykła posługa w Polskim Komitecie Opiekuńczym w Częstochowie. Najważniejszym problemem w czasie okupacji była pomoc wysiedlonym, uchodźcom i ubogim. Powstające wówczas komitety opieki społecznej, działające w ramach Rady Głównej Opiekuńczej (RGO), organizowały przede wszystkim kuchnie ludowe. Gdy pojawiły się trudności, bp Teodor Kubina zwrócił się o pomoc do zgromadzeń żeńskich. Kuchnię Główną, dożywianie więźniów na Zawodziu i Stołówkę nr 2 przejęły Siostry Zmartwychwstanki. Pod koniec maja 1940 r. została powołana w Częstochowie Rada Opiekuńcza Miejska, w której zastępcą przewodniczącego został ks. dziekan Wojciech Mondry - wcześniej redaktor naczelny Tygodnika Katolickiego Niedziela (1926-37). Od września tego roku kierownictwo Kuchni Głównej Komitet przekazał Siostrom Zmartwychwstankom. Utworzenie i prowadzenie placówki powierzono s. Zofii Szulc. Ważnym działaniem Komitetu była akcja dożywiania więźniów Zawodzia (tę działalność także zlecono s. Zofii) oraz pomoc wysiedlonym - szczególnie po powstaniu warszawskim, gdy do Częstochowy przybywały tysiące warszawiaków. 19 października Siostry Zmartwychwstanki uruchomiły kuchnię w barakach przy ul. Chłopickiego. Tu ogromną rolę odegrała s. Zofia, którą wspierał ks. Wojciech Mondry oraz inni kapłani częstochowscy. Stołówki te były też terenem współpracy z podziemiem. S. Zofia ułatwiała kontakty, organizowała pomoc dla partyzantów, dożywiając ich i organizując opiekę w szpitalach. Szczególnie ochraniała młodzież polską przed łapankami i wywożeniem na roboty do Rzeszy; dokonywała fikcyjnej rejestracji w tzw. Arbeitsmacie (Urzędzie Pracy). S. Felicja Sumera, która współpracowała z s. Zofią w czasie II wojny światowej, wspomina: „Kiedyś zabłąkał się chłopiec zza Buga. Miał przeszło 20 lat. Jego rodziców rozstrzelano. S. Zofia była tym do głębi przejęta. Kazała go ukryć, nakarmić i przyjąć do pracy. Czuł się w naszej Kuchni jak w domu, często to powtarzał. S. Zofia okazywała mu wiele miłości i cieszyła się razem z nami, że możemy mu pomóc. Umiała okazywać miłość bliźniemu”.

Posługa w zgromadzeniu po wojnie

Po wyzwoleniu Częstochowy spod okupacji niemieckiej 17 stycznia 1945 r. w Liceum Handlowym i Gimnazjum Kupieckim Sióstr Zmartwychwstanek rozpoczęła się zwyczajna praca. S. Zofia została dyrektorką Szkoły. Uczyła także towaroznawstwa. Wiele uwagi poświęcała formacji duchowej swoich wychowanek. Bardzo mocno zaangażowała się w pracę i formację Sodalicji Mariańskiej. Ponadto na terenie Częstochowy s. Zofia prowadziła chór międzyzakonny, który śpiewał w czasie uroczystości kościelnych w katedrze.
Rok 1957 wiele zmienił w jej życiu. Odeszła od bezpośredniej pracy z młodzieżą. Zgromadzenie powierzyło jej nowe funkcje i była przełożoną klasztoru na Żoliborzu (1957-58), przełożoną prowincji warszawskiej (1959-63) i delegatką przełożonej generalnej na Polskę (1963-67). Podczas VIII Kapituły Generalnej w 1961 r. została wybrana sekretarką generalną. Jednak faktycznie tej funkcji nigdy nie objęła. Natomiast kolejna IX Kapituła Generalna wybrała s. Zofię 24 września 1967 r. przełożoną generalną Zgromadzenia Sióstr Zmartwychwstanek. Pełniła tę służbę przez dwie kadencje. Zmarła 5 kwietnia 1980 r. w Rzymie.

Oprac. na podstawie:
S. M. Lucyna Mistecka CR, Życiorys Matki Zofii Szulc, w: Matce Zofii Szulc CR w hołdzie czci wdzięczności i miłości w I rocznicę Jej „przejścia z tego świata do Ojca”, Rzym, 5 kwietnia 1981 r, ss. 7-11
S. M. Lucyna Mistecka CR, Zmartwychwstanki w okupowanej Polsce 1939-1945, ODiSS Warszawa 1983
Ks. Czesław Tomczyk, Diecezja Częstochowska w latach okupacji hitlerowskiej 1939-1945, w: Studia z historii Kościoła w Polsce, Warszawa 1978, t. 4