O św. Józefie i jego nieocenionej roli w dziele zbawienia z nowo mianowanym proboszczem w Swobnicy ks. dr. Pawłem Barylakiem SDB rozmawia ks. Robert Gołębiowski.
Ks. Robert Gołębiowski: Jakie są przymioty charyzmatu świętości św. Józefa, które warto uwypuklić w życiu współczesnego Kościoła i ludzi wierzących?
Ks. dr Paweł Barylak SDB: Wśród zalet duchowych św. Józefa, które należy podkreślić, czcić i naśladować, wymienię na pierwszym miejscu wrażliwość na słuchanie słowa Bożego w swoim sercu. Po drugie – to, że był człowiekiem sprawiedliwym, czyli posłusznym prawu Tory, zwyczajom i tradycji. Wskazuje na to ewangelista Mateusz. Dalej, to szukanie woli Bożej i posłuszeństwo w trudnych sytuacjach, chociażby wtedy, gdy dowiedział się, że Maryja jest brzemienną, a on sam wie, że nie jest ojcem dziecka. Ucieczka do Egiptu i późniejszy powrót do Nazaretu to ukazanie posłuszeństwa Bogu w trudnych momentach życia. Czwartą zaletą jest umiejętność natychmiastowego wykonywania tego, do czego Bóg go wzywa przez anioła. Dla św. Józefa wola Boża była jednoznaczna. Nie widzimy u niego żadnej opieszałości, z którą często mamy do czynienia obecnie. Kolejna cecha, to umiłowanie swej małżonki widoczne w poszukiwaniu woli Bożej. To Ona była najważniejsza, nie liczył się z tym, że sam może coś stracić na swym wizerunku – najcenniejsza była Maryja! Dla św. Józefa ważne jest także milczenie, które pojmował jako zasłuchanie w Boga i wypełnianie swoich zawodowych obowiązków z oddaniem. Jako ojciec rodziny miał niezwykłą umiejętność bycia w cieniu tych, którzy są przez Boga wybrani do większych spraw, czyli Jezusa i Maryi. On jest na drugim planie i pokazuje, jak trzeba się w życiu umniejszać wobec Boga, ale także wobec drugiego człowieka.
Jakim więc, w tym kontekście, wzorcem jest św. Józef dla współczesnych mężczyzn, a szczególnie ojców?
Święty Józef nie waha się być wiernym swej małżonce. Jego postawa wskazuje na zaufanie Bogu i to szczególnie od chwili, gdy anioł objawił mu, że ma pełnić wobec Jezusa rolę ojca. Współcześnie widzimy wiele sytuacji, w których ktoś, kto nie jest naturalnym ojcem, musi spełniać wobec innej osoby, wobec dziecka, ojcowskie obowiązki. Józef nie jest ojcem Jezusa, ale wypełnia wobec Niego tę rolę. Uczy Go, wprowadza w arkana zawodu, tłumaczy Prawo Mojżeszowe, uczy modlitwy, tłumaczy teksty, rozmawia, zadaje Mu pytania i odpowiada na Jego zapytania, pielgrzymuje z Nim. Święty Józef jest wzorem ojca, także adopcyjnego. Od niego możemy nauczyć się odpowiedzialności za dzieci, za osoby powierzone naszej opiece. On także pokazuje nam, w jaki sposób stawiać czoła trudnościom, takim jak chociażby tułaczka do Egiptu i zorganizowanie tam życia od nowa, tak by niczego Jezusowi i Maryi nie brakowało. Jest też patronem wszelkiej wierności obietnicom Bogu i człowiekowi, a także stałości swej postawy. Święty Józef był – podobnie jak św. Piotr – opoką rodziny i tego potrzeba ojcom XXI wieku.
Jakie znaczenie ma zawierzenie św. Józefowi Polski i Kościoła w naszej ojczyźnie?
Nie można swojego dobra powierzyć komuś, komu się nie ufa i kto źle wykorzysta ten dar. Często o tym mówił sam Jezus. Zawierzamy św. Józefowi Kościół i naszą ojczyznę, bo widzimy ich wartość, bogactwo i dziedzictwo. Polacy są skarbem samym w sobie, konkretnym talentem. Znamy swoją wartość i dlatego pragniemy powierzyć siebie i to wszystko komuś, kto jeszcze lepiej o to i o nas zadba. Powierzamy więc św. Józefowi w skomplikowanej sytuacji współczesnego świata dzieje naszej ojczyzny i wiemy, że bezpiecznie doprowadzi nas on do Królestwa Niebieskiego. Głęboko wierzymy, że św. Józef zrobi to w sposób doskonały. Ochroni nas przed niebezpieczeństwami i podzieli się z nami swoim doświadczeniem.
