„Kłobuck - miastem Jezusa i Maryi”

Niedzielnym uroczystościom przewodniczył bp Antoni Długosz. Po Nieszporach, odprawionych w kościele św. Marcina, wyruszyła ku świątyni Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa okazała procesja, w której za Najświętszym Sakramentem, niesionym przez Księdza Biskupa, kroczyły poczty sztandarowe organizacji katolickich, samorządowców, żołnierze i weterani, strażacy z zawodowych i ochotniczych formacji, harcerze, dzieci pierwszokomunijne, a nawet trójka „pastuszków z Fatimy” poprzedzająca figurę Matki Bożej Fatimskiej. Do procesji dołączały się też tłumy mieszkańców Kłobucka. W połowie drogi, przed blokiem przy ul. 11 Listopada 18, procesja zatrzymała się na chwilę. W ten sposób zaznaczono uczestnictwo w Kongresie młodej parafii Matki Bożej Fatimskiej. Bp Antoni Długosz od ołtarza mówił o Chrystusie, który nieustannie troszczy się o nas, czego wyrazem jest także danie nam ku pomocy Swojej Matki. Dlatego Jan Paweł II uczynił słowa Totus Tuus myślą przewodnią swojego życia. Dlatego też Maryja jest naszą przewodniczką w drodze do Syna.
Eskortowana przez policję i przy dźwiękach miejsko-parafialnej orkiestry dętej procesja dotarła do stojącego na skraju Kłobucka nowego kościoła przy ul. Poprzecznej. Tam, przy polowym ołtarzu, odprawiono główną tego dnia Mszę św., celebrowaną przez bp. Antoniego Długosza. „Pomniki stawiane ręką ludzką są kruche i przemijające - mówił bp Długosz. - Pomniki, które stawia Jezus nie przemijają. Pierwszy stanął w Betlejem - miejscu narodzin. Drugi - w Wieczerniku, gdzie Chrystus ustanowił Eucharystię. Wreszcie trzeci pomnik stanął na Kalwarii, na której konając kilka godzin Jezus udowadniał swoją miłość do każdego człowieka. Dzisiaj zatrzymajmy się przy drugim pomniku - w Wieczerniku” - kontynuował Ksiądz Biskup. Każda świątynia jest właśnie takim pomnikiem stawianym przez człowieka Panu Bogu. Pomnikiem eucharystycznym. Kaznodzieja chwalił kłobucczan za ich kult Eucharystii, za miłość przekutą w mury świątyń tego miasta. Przywoływał nas do porządku przypominając, że nie powinno się Mszy św. „wysłuchiwać”, ale ją „odprawiać”, bo na mocy chrztu i bierzmowania mamy do tego pełne prawo wszyscy. Dlatego lekceważenie Mszy św. jest grzechem ciężkim. Nie usprawiedliwia nas byle wymówka, nie wymigujmy się ofiarą rozumianą jako grosz rzucony na tacę. Nasze „odprawianie” Mszy św. ma być ofiarą przede wszystkim duchową, składaną Bogu Ojcu. Nie wolno nam uprawiać „duchowej głodówki”! Ludzie czasem mówią, że spotkają się z Bogiem po śmierci. „A wcześniej nie można? - pytał Ksiądz Biskup. Przecież każda Msza św., każda Komunia św. jest okazją do takiego spotkania. Nie lekceważmy, więc Eucharystii naszą nieobecnością czy obecnością byle jaką” - przekonywał bp Długosz.

„Maryja prowadzi do Jezusa”

W poniedziałek, 16 maja w dzień kończący Kongres w Kłobucku do miasta zjechali wierni z sąsiednich dekanatów, a wśród nich dostojni goście w osobach ks. inf. Mariana Mikołajczyka, księża prałaci, księża proboszczowie, przedstawiciele kapituł i seminariów oraz media katolickie. Uroczystościom przewodniczył bp Jan Wątroba, który poprowadził rozpoczynającą wydarzenie procesję z kościoła św. Marcina na Rynek im. Jana Pawła II. W procesji niesiony był słynący cudami obraz Matki Bożej Kłobuckiej Niepokalanej Ucieczki Grzeszników w otoczeniu licznych pocztów sztandarowych, feretronów i obrazów świętych.
Witający zebranych ks. prob. Kazimierz Troczyński przypominał, że spotykamy się w miejscu, gdzie rok temu koronowano kłobucki Obraz i w 870. rocznicę istnienia parafii św. Marcina. Bp Jan Wątroba w homilii mówił, iż od ponad ćwierć wieku celebrujemy papieskie maje. Każdy 18. dzień tego miesiąca staje się dniem urodzinowej radości, a 13. wspomnieniem chwili zamachu na życie Papieża. Trudno więc i teraz nie myśleć o Janie Pawle II, zwłaszcza, że dotarła do nas radosna wieść o rychłej beatyfikacji naszego Rodaka. Cały naród trwa w nieustannym dziękczynieniu Bogu za osobę i dzieło Karola Wojtyły. Wyrazem tej wdzięczności i pamięci są stawiane w całej Polsce pomniki, instytucje przyjmujące imię Ojca Świętego. A wszystko to prowadzi do jednego - do obowiązku lepszego poznawania i popularyzacji Jego nauczania. A pośród nauczania Jana Pawła II miejsce centralne zajmuje Eucharystia - wskazywał bp Wątroba. Wszyscy pamiętamy, jak Jan Paweł II potrafił trwać na modlitwie, na adoracji przed Najświętszym Sakramentem. Jak celebrował Msze św. Ukoronowaniem tej postawy jest ogłoszony przez Niego Rok Eucharystii; Rok, który stał się dla Jana Pawła II rokiem przejścia do domu Ojca. I teraz, tam z góry patrząc na Kłobuck, na to eucharystyczne zgromadzenie, zapewne cieszy się, że Kongres ten odbywa się w święto Maryi, nazywanej „Niewiastą Eucharystii”.
Pamiętajmy - wołał Kaznodzieja - że człowiek nie ogarnie rozumem, ani zmysłami tego, czym jest w swej istocie Eucharystia. Nie potrafimy ogarnąć tej Tajemnicy. Jezus w Wieczerniku mówił: „Czyńcie to na moją pamiątkę”. Maryja w Kanie Galilejskiej prosiła: „Czyńcie, cokolwiek Syn mój wam powie...”. Jeśli mógł zamienić wodę w wino, to może także zamieniać chleb w swoje Ciało, a wino w Krew. Przychodząc na Msze św. za każdym razem stajemy na Golgocie, a tam zawsze jest też Matka Boża. Kończąc Kongres Eucharystyczny w Kłobucku pomyślmy o tym - apelował bp Jan. A jeśli - mówił dalej - jeśli jestem grzeszny i czuję się niegodny tego sakramentu, to tu, w Kłobucku, jest Ta, którą nazywamy Ucieczką Grzeszników. Która zdaje się mówić: „Przyjdź do mnie, wysłucham cię, tylko mi zaufaj...”.
Niech wszyscy usłyszą to zaproszenie i niech na nie odpowiedzą. Taki był zamysł tego Kongresu - uzmysłowić, przypomnieć i przekonać, że w życiu chrześcijanina Eucharystia jest centralnym wydarzeniem duchowego istnienia. Miejmy nadzieję, że wielu mieszkańcom miasta Kongres ten pomógł odnaleźć właściwą drogę.

Katarzyna Woynarowska

Najstarszą, historyczną parafią Kłobucka jest parafia św. Marcina Biskupa Wyznawcy. Istniała już w pierwszej połowie XII w. Jej świątynia, dziś również miejsce wieczystej adoracji Najświętszego Sakramentu i sanktuarium Matki Bożej Kłobuckiej, pochodzi prawdopodobnie z 1135 r. i powstała staraniem Piotra Dunina. W 1454 r. - została powiększona - dzięki zabiegom ks. Jana Długosza, kronikarza dziejów Polski, i jego bratanka - i konsekrowana przez kard. Zbigniewa Oleśnickiego.
Po raz kolejny kościół został przebudowany na początku XVII w. - kosztem starosty krzepickiego Mikołaja Wolskiego - i ponownie konsekrowany w 1626 r. przez bp. Tomasza Oborskiego, sufragana krakowskiego. Gruntowny kolejny remont świątynia przeszła w latach 1899-1918, dzięki staraniom ks. Kazimierza Paucza. Następnie już w XX w., pod koniec lat 60. i w początkach 70., ks. Aleksander Konopka m.in. zradiofonizował kościół, pokrył blachą miedzianą dach, oraz przeprowadził remont wieży kościelnej, wikariatu i organistówki. Ks. kan. Kazimierz Troczyński, proboszcz parafii od 1991 r., ukończył rozpoczęte przez swego poprzednika, ks. Wiktora Tomzika, prace przy malowaniu wnętrza kościoła, tynkowanie i malowanie na zewnątrz. Jego staraniem została też m.in. wybudowana kaplica przedpogrzebowa, wyremontowano organy, założono nową instalację elektryczną i nagłośnieniową w kościele, na plebanii i wikariacie, odnowiono trzy ołtarze w kościele oraz obraz Matki Bożej Kłobuckiej, przygotowano kaplicę do całodziennej adoracji Najświętszego Sakramentu, wyremontowano ogrzewanie świątyni i plebanii.
11 listopada 1997 r. abp Stanisław Nowak ustanowił parafialny kościół pw. św. Marcina kościołem wieczystej adoracji Najświętszego Sakramentu. Swój odpust wspólnota parafialna przeżywa 11 listopada - we wspomnienie patrona św. Marcina, oraz 16 maja - w dniu Najświętszej Maryi Panny Matki Kościoła w sanktuarium Matki Bożej Kłobuckiej.
W liczącej 9500 parafian wspólnocie działają: Parafialna Rada Duszpasterska, Sodalicja Mariańska, Akcja Katolicka, Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży, Ruch Światło-Życie, Dzieci Maryi, służba liturgiczna, chór parafialny, Zespół Charytatywny, Grupa Modlitewna Najdroższej Krwi Chrystusa, Franciszkański Zakon Świeckich, Cech Murarzy, Żywy Różaniec, Stowarzyszenie Rodzin Katolickich. Na przestrzeni kilkudziesięciu lat nie brakowało w niej powołań kapłańskich. Z parafii pochodzą: ks. Zygmunt Zmyliński SAC, o. Wincenty Szmit OFMConv., ks. Zdzisław Radek, ks. Mieczysław Dyga, ks. Marek Głębocki, ks. Kazimierz Zalewski, ks. Stanisław Gancarek, ks. Rafał Pyzik i ks. Jacek Gancarek.

Margita Kotas

Parafię Najświętszej Maryi Panny Fatimskiej ustanowił 24 czerwca 1998 r. abp Stanisław Nowak na terenie wydzielonym z parafii. św. Marcina. Jej proboszczem jest od początku ks. Grzegorz Dymek, który po ustanowieniu parafii rozpoczął odprawianie Mszy św. w dni powszednie w domu przy ul. 11 Listopada 12, a w niedziele pod krzyżem misyjnym przy ul. Rómmla. Po wydzierżawieniu placu na kościół, również przy ul. Rómmla, wzniesiono jego staraniem tymczasową kaplicę, w której 30 sierpnia 1998 r. rozpoczął sprawowanie liturgii. Poświęcenia kaplicy oraz dwóch figur Najświętszej Maryi Panny Fatimskiej, stacji drogi krzyżowej i krzyża na placu abp Stanisław Nowak dokonał 19 października 1998 r. - w rocznicę jednego z objawień fatimskich. Przełomowym momentem w historii parafii był 1999 r. Wtedy to 30 czerwca wykupiła na własność dzierżawiony dotąd plac, a we wrześniu na plac została doprowadzona energia elektryczna. Projekt kościoła przygotował mgr inż. arch. Witold Dominik.
W liczącej 2300 osób wspólnocie działają: Parafialna Rada Duszpasterska, Akcja Katolicka, służba liturgiczna, chórek młodzieżowy, Dzieci Maryi, Żywy Różaniec. Odpust parafialny przeżywany jest 13 maja.

Margita Kotas

Parafia Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa, została ustanowiona przez abp. Stanisława Nowaka 17 sierpnia 1988 r. Półtora miesiąca wcześniej, 2 lipca 1987 r., ks. kan. Kazimierzowi Świerdzy, który od 1988 r. pełni funkcję proboszcza, polecono zorganizowanie opieki duszpasterskiej na terenie przyszłej parafii oraz wybudowanie tam kaplicy mieszkalno-katechetycznej. Pierwsza Msza św. na zakupionej do tego celu działce została odprawiona 5 czerwca 1988 r. W tym samym czasie zaczęto wznosić barak mający pełnić tymczasowo funkcję kościoła, kancelarii, plebanii oraz salki katechetycznej. Prace nad tym przedsięwzięciem zakończono pod koniec września 1988 r. 1 października tegoż roku w powstałej kaplicy została odprawiona pierwsza Msza św. i nabożeństwo październikowe. 6 maja 1989 r. abp Stanisław Nowak poświęcił plac pod budowę kościoła i obiektów duszpastersko-mieszkalnych. Prace budowlane rozpoczęto 12 maja 1989 r. według projektu mgr inż. arch. Iwony Moroz. Po dziesięciu latach budowy, 30 października 1999 r. abp Nowak dokonał uroczystego poświęcenia kościoła i plebanii.
Odpust parafialny przeżywany jest dorocznie w Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa. W liczącej 1483 parafian wspólnocie działają: Akcja Katolicka, Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży, Ruch Światło-Życie i Stowarzyszenie Rodzin Katolickich.

Margita Kotas