Lilianna Śicińska: - Jakie wrażenia i myśli towarzyszyły Waszej Eminencji, kiedy Ojciec Święty Jan Paweł II ogłosił Wrocław miejscem 46. Międzynarodowego Kongresu Eucharystycznego? Jaką szansą było dla nas to wielkie wydarzenie i czy - z perspektywy lat - można powiedzieć, że dobrze ją wykorzystaliśmy dla rozwoju naszego lokalnego Kościoła, a także miasta i regionu?

Kard. Henryk Gulbinowicz: - Decyzja Jana Pawła II, że 46. Międzynarodowy Kongres Eucharystyczny odbędzie się we Wrocławiu, zaskoczyła nie tylko mnie, ale też duchowieństwo i wiernych archidiecezji wrocławskiej. Zrozumieliśmy wszyscy, że po raz pierwszy Polska została wybrana na miejsce tego co pięć lat wypadającego spotkania wiernych z różnych krajów, a nawet kontynentów.
Byłem zdziwiony, że nie Kraków, nie Warszawa czy Poznań, a właśnie palec Jego Świątobliwości powędrował na Dolny Śląsk i zatrzymał się na jego stolicy - Wrocławiu.
Poza radością za fakt wyróżnienia naszej archidiecezji towarzyszyły też - nie tylko mnie, ale także Księżom Biskupom - myśli, jak wywiązać się z tego zadania, które po raz pierwszy ma być realizowane w Polsce. Żadnych lokalnych wzorów, żadnych tradycji. Zabraliśmy się więc do wczytywania w historię światowych kongresów eucharystycznych i tworzenia pierwszych struktur organizacyjnych.
Po wstępnym rozeznaniu całości problemu zrozumieliśmy, że najważniejsze to godne przygotowanie do przeżycia 46. Międzynarodowego Kongresu Eucharystycznego duchowieństwa i wiernych. Po dyskusjach doszliśmy do wniosku, że najlepiej przybliża do rozumienia Najświętszej Eucharystii kult Serca Pana Jezusa. Bo to Serce, które umiłowało człowieka tak gorąco, że znalazło sposób, by pozostać z nami po wszystkie dni aż do skończenia świata - właśnie w Najświętszym Sakramencie.
Nawiązaliśmy więc kontakt z Prowincjałami Zakonu Jezuitów i uprosiliśmy, by stworzyli ekipy misjonarzy, aby dzięki ich pracy w każdej parafii naszej archidiecezji odbyły się pełne tygodniowe misje, przygotowujące duchowieństwo i wiernych do godnego przeżycia 46. Międzynarodowego Kongresu Eucharystycznego.
Księża Jezuici pracowali ponad 4 lata i wywiązali się z podjętego zadania należycie.
Drugi etap to ułożenie programu wykładów i nabożeństw w tygodniu 46. Międzynarodowego Kongresu Eucharystycznego. Powołana komisja teologiczno-liturgiczna zajęła się tymi tematami. Zaproszono prelegentów wysokiej rangi z kraju i z zagranicy.
Skierowanie zaproszeń do przewodniczących episkopatów poszczególnych krajów i osobiste moje wizyty w większości krajów Europy, a także w USA, Kanadzie, Australii, by zaprosić dostojników Kościoła i wiernych, którzy będą mogli przybyć do Wrocławia na czas kongresowych modłów, refleksji teologicznej i bycia razem w gościnnym Wrocławiu. Z zaproszenia skorzystało wielu i na ile się orientuję, czuli się u nas dobrze.
Wolno więc dziś, po 8 latach, powiedzieć, że dzięki Opatrzności Bożej, życzliwości władz Wrocławia i Dolnego Śląska, ofiarnej pracy komisji i zespołów - 46. Międzynarodowy Kongres Eucharystyczny odbył się godnie. Zostały po nim nie tylko wspomnienia, ale też dobre owoce, np. w postaci pogłębienia kultu Eucharystii, rozwoju liturgicznej służby ołtarza, wzrostu powołań duchownych i najmłodszej grupy organizacji kościelnej pod nazwą Eucharystyczny Ruch Młodych.

- Na 46. MKE zaprosił Ksiądz Kardynał wielu biskupów wyznań chrześcijańskich całego świata?

- Zaproszenia nasze skierowane zostały do Prawosławnego Patriarchy Konstantynopola, Moskwy i Arcybiskupa Metropolity Białorusi i Mińska oraz Zwierzchnika Cerkwi Prawosławnej w Estonii. Przybył osobiście, a pozostali przysłali swoich wysokiej rangi przedstawicieli.
Zaproszeni zostali na modły ekumeniczne do Hali Kongresowej także przedstawiciele Kościołów Ewangelików, Mahometanie i nasi starsi Bracia w wierze - Żydzi. Jan Paweł II był szczęśliwy, że w wypełnionej po brzegi Hali Kongresowej mógł spotkać się i modlić z wszystkimi przybyłymi na to wieczorne uwielbienie Boga.

- Jakie szczególne wydarzenia związane z Kongresem Eucharystycznym, wizytą Ojca Świętego Jana Pawła II i wielką międzynarodową modlitwą Statio Orbis są najważniejszymi wspomnieniami Waszej Eminencji z tamtych dni?

- Wspominam wiele pięknych momentów z tego tygodnia uwielbienia Chrystusa w Najświętszej Eucharystii. Np. w podziw wprowadziła i nas, i gości, wierzących i niewierzących, gigantyczna Procesja Eucharystyczna z Hali Kongresowej do katedry na Ostrowiu Tumskim. Jedna, wielka fala ludzi skupionych, rozśpiewanych, a nad nami zjawisko niespodziewane - tęcza wielobarwna w kształcie aureoli nad miastem.
Statio Orbis to kulminacyjny moment, to finał naszych wysiłków, prac, starań i radość, że nie trzeba było niczego się wstydzić, a za wszystko Bogu i ludziom dziękować.

- Dziękuję za rozmowę.