Epikleza to przywołanie Ducha Świętego na osobę lub rzecz. Przywołując Ducha Świętego, prosimy, aby uświęcił tego /to, nad czym wyciągamy ręce. W tym miejscu Modlitwy Eucharystycznej prosimy Boga, by zesłał Ducha Świętego dla uświęcenia chleba i wina, i przeistoczenia ich w najświętsze Ciało i Krew Chrystusa.

Modlitwie tej towarzyszy gest wyciągniętych rąk, nazywany gestem epikletycznym, czyli spraszającym. W geście tym przekazujemy Ducha Świętego i Jego moc. Dlatego towarzyszy on wszystkim sakramentom świętym! Bo sprawowanie sakramentu, każdego sakramentu, jest spraszaniem - przekazywaniem Bożej mocy - łaski¹). Zresztą, co warto sobie często uświadamiać, poprzez kapłana sprawującego sakramenty, występującego In persona Christi, działa Bóg. Bez względu na to kim jest, co sobą reprezentuje, czy jak my go postrzegamy. Ta pewność stoi u podstaw wszystkich sakramentów. Dzięki niej nie musimy się zastanawiać, czy Msza św. była ważna czy nie, czy rozgrzeszenie, które uzyskałem, „zadziałało” czy też nie. Zawsze mamy pewność: Bóg działa poprzez ręce tego kapłana, nie bacząc na niego samego. Gdy kapłan sprasza moc Ducha Świętego, Ten przychodzi i rozdziela Boże łaski.

¹ stąd katechizmowa definicja sakramentu: widzialny znak niewidzialnej łaski.