W tym roku 25-lecie przyjęcia swoich święceń kapłańskich świętuje o. Jerzy Chrzanowski - pasjonista z Rawy Mazowieckiej. Ukochany przez wiernych, szczególnie przez dzieci, dla których od lat w ciągu roku szkolnego prowadzi Małą Akademię Krzyża, a w wakacje Małą Letnią Akademię.
Uroczystości jubileuszowe w Rawie Mazowieckiej miały miejsce w niedzielę 5 czerwca. Z tej okazji na sobotni wieczór dzieci przygotowały krótki program poetycki, podczas którego recytowały wiersze znanych poetów oraz utwory Ojca Jerzego. Spotkanie zakończyło się odśpiewaniem Apelu Jasnogórskiego. W niedzielę odbyła się uroczysta Msza św.
O. Chrzanowski pochodzi z ziemi świętokrzyskiej. Urodził się w Opatowie, niedaleko Ostrowca Świętokrzyskiego, a wychowywał we wsi Tęcza. W rodzinnym mieście ukończył szkołę podstawową i średnią. Mając 18 lat, wyjechał do pracy na Śląsk, ale szybko wrócił w rodzinne strony. Następnie wyjechał do Stalowej Woli, gdzie podjął pracę w kombinacie hutniczym. Wkrótce w kościele, do którego uczęszczał, zobaczył zaproszenie Ojców Pasjonistów, skierowane do młodzieńców - aby podjęli dzieło głoszenia mądrości Krzyża. Do dziś pamięta pełne troski oczy św. Pawła od Krzyża, patrzące z ogłoszenia. W tej chwili odkrył swoje powołanie: został wybrany przez Boga do działalności w Zgromadzeniu Ojców Pasjonistów.
Ojciec Jerzy tak pisze o sobie w okolicznościowym folderze, wydanym dla upamiętnienia 25-lecia święceń: „Pasjoniści, zgromadzenie zakonne założone w 1720 r. we Włoszech przez św. Pawła od Krzyża, przyjęli mnie do swej Rodziny Zakonnej w 1071 r., po złożeniu moich pierwszych ślubów zakonnych. Potem były studia i święcenia kapłańskie w Warszawie, 1 czerwca 1980 r.”. Święceń udzielił mu prymas Stefan kard. Wyszyński.
25-letnią pracę kapłańską Ojca Jerzego, ze szczególnym uwzględnieniem pracy duszpasterskiej wśród dzieci, wypełniły trzy stacje: Przasnysz, Sadowie i Rawa Mazowiecka. W Przasnyszu pracował 10 lat jako kapłan i nauczyciel wiary. Przez 2 lata prowadził w klasztorze w Sadowiu, k. Ostrowa Wielkopolskiego, zajęcia dla młodzieży zakonnej jako mistrz nowicjatu. Ukończył także 3-letnie studia zaoczne z pedagogiki w Instytucie Wychowania Chrześcijańskiego w Warszawie. Potem już bez wahania przyjął propozycję pracy w Rawie Mazowieckiej, gdzie posługuje już od 13 lat.
O. Chrzanowski uważa bycie kapłanem i zakonnikiem za wielką łaskę od Boga. „Wielki dar i zobowiązanie - pisze - aby pełnić tę służbę wobec Boga i ludzi w zakonie, który głosi prawdę, niosącą ludziom nadzieję. Ta nadzieja to męka Jezusa, która objawia miłość Boga do ludzi, to Krzyż Chrystusa, który prowadzi do Życia. Orędzie Miłości i Nadziei, które głosimy jako Pasjoniści, jest potrzebne ludziom wszystkich czasów i kultur, również ludziom, którzy po drogach czasu pielgrzymują w XXI wieku. Wszystkich młodych ludzi czytających te słowa zapraszam do odkrycia tej prawdy i włączenia się całym sercem w służbę Miłości i Nadziei Krzyża, które niosą człowiekowi Życie. Wszystkich proszę o modlitwę za nas, abyśmy byli wierni charyzmatowi naszego Założyciela”.
Niewątpliwymi osiągnięciami pedagogicznymi i duszpasterskimi Ojca Jerzego są takie projekty, jak Mała Akademia Krzyża czy Scena Wartości. Od lat skutecznie podejmuje wyzwanie, jakim jest praca z dziećmi. Uważa, że jako optymista, przekonany o wielkich możliwościach człowieka, ma od Pana Boga szczególny dar i zadanie zarazem. Jest nim pomaganie młodym ludziom w szukaniu właściwych dróg, ukazywanie pozytywnych wartości i wyborów w świecie, gdzie prawda została zrelatywizowana, a rzeczywistość nie sprzyja kształtowaniu się prostej, jednoznacznej postawy. „Trzeba się pochylić nad człowiekiem, szczególnie nad tym najmłodszym i odkryć go jako drogę pedagogicznego działania” - podkreśla.
W dzisiejszym świecie najgłośniejsze jest zło, w mediach dominuje okrucieństwo i przemoc. Stąd trudność wyborów dla młodego człowieka. Dorośli mają już pewne doświadczenie życiowe, posiadają umiejętność rozróżniania dobra od zła. A dzieci muszą te umiejętności nabyć. Pomaga w tym dobra rodzina i kontakt z wiarą. „Twarzą miłości jest niesienie nadziei - mówi Ojciec Jerzy. - A dla mnie zadaniem jest ukazywanie, czym ona jest, gdzie jej szukać i jak podać rękę człowiekowi, kiedy upada, pochylić się nad nim, pomóc. Największe szczęście to widzieć szczęśliwego człowieka”.
Przyjąć nadzieję to także tytuł tomiku poezji o. Jerzego Chrzanowskiego, przygotowanego i wydanego, dzięki pomocy Tomasza Nowickiego, dla uczczenia srebrnego jubileuszu kapłaństwa. Jest on zarazem formą podziękowania Matce Bożej.
Z pięknych wierszy Ojca Jerzego przemawia wielka miłość do Boga, przyrody i ludzi - i tych najbliższych: matki, ojca, i do wszystkich, których Bóg postawił na jego drodze. Zwłaszcza do ludzi najmłodszych z „czystymi oczami”, „pszeniczną grzywką” na opalonym czole i zawstydzonym jeszcze uśmiechem. Szczególnie jeden wiersz Ojca Poety, zatytułowany Dzieciom, można potraktować jako swoiste credo jego życia i pracy kapłańskiej:

czekam na ciebie codziennie
z biciem porannych dzwonów
nadziejo białych włosów
nierozmijania się z prawdą

w tobie ukrył twarz Bóg
kilkuletnia monstrancjo
z uczuć tkana szczerych
z ciała co wabi kruchością
i z duszy co kołysze struny
w znaną melodię mojego dzieciństwa

sięgam po tę monstrancję
by ją jako Chrystusa
przytulić do serca

Podczas uroczystości jubileuszowych rodzice wyrazili swoją wdzięczność Ojcu Jerzemu w następujących słowach: „Jesteśmy bardzo wdzięczni Bogu, iż nasze dzieci spotkały na swojej drodze Ciebie, Ojcze - kapłana z wielką charyzmą, który z ogromnym oddaniem wspiera nas w wychowywaniu naszych pociech. Jak kwiaty obracają się ku słońcu, tak nasze dzieci zwracają swoje życie ku światłu wiary, nadziei, miłości, ku światłu Boga, dzięki Tobie, Ojcze, i Twoim «Promyczkom», Małej Akademii, Akademii Wakacyjnej, Dziecięcej Radzie Pedagogicznej, Małemu Kościółkowi i Scenie Wartości. Wspólne Msze św., nabożeństwa, wycieczki, wakacyjne wyjazdy rekolekcyjne pod przewodnictwem Ojca są i będą dla naszych dzieci niezapomniane. Św. Paweł mówił: «Owocem ducha jest miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność i opanowanie». Ty, Ojcze, jako wspaniały kapłan i pedagog, posiadasz te owoce i potrafisz się nimi dzielić. Dziękujemy Ci za to”.